1000km bereik voor EV over enkele jaren mogelijk ?

[Gast]

Dré, had niet onmiddellijk door dat je je daardoor zou aangesproken voelen.
ps. als je blijft zitten gebeurt er ook maar weinig hoor. Je kan hoogstens toekijken hoe de anderen vooruit strompelen/wandelen/lopen....
Maar integendeel tot zitten gaat het wel vooruit. De één al wat trager of vlugger dan de andere, soms al vallend en pijn bij het terug opstaan maar wel in een richting. Al zittend ken je wel je zekerheden. Meestal zit je goed en de dag erna zal je zitpositie er nog hetzelfde uitzien. Het gevaar is wel dat je na een tijdje van al dat zitten stram wordt en niet meer recht geraakt en verwacht dat anderen je dan maar moeten recht trekken. Als je daar tevreden mee bent ook geen issue. Maar probeer dan niet na te trappen naar zij die trachten te staan. Vanuit een zittende positie trappen doet meestal toch geen pijn. En stel er geen vragen bij dat de anderen dan op je neerkijken. Dat is een natuurlijk fenomeen. Je hebt er meestal zelf voor gekozen om te blijven zitten en de anderen om er te staan. Het verschil in gezichtspunt van de zittende en de staande is gewoon het gevolg van de weg die ze zelf kozen.

ik voelde me helemaal niet persoonlijk aangesproken

[Chris_147]

Ik heb het gevoel dat er toch ook altijd wel een dosis geluk nodig is.
Zelf ben ik redelijk succesvol (denk ik), maar ik weet ook dat het merendeel van de bedrijven waar ik voor gewerkt heb of voor kon gaan werken, er nu niet meer is of zwaar afgeslankt.
Moet het daarom per se slecht aflopen? Nee.
Maar je zal bijvoorbeeld maar eens net op dat moment een huis gekocht of gebouwd hebben, in een vechtscheiding geraken en dan daarbovenop ontslagen worden. Dan wordt het allemaal al heel wat moeilijker hoor.

[Gast]

Kvind het toch wat kort door de bocht. Ik ben heel blij voor je, dat je ver geraakt bent. Maar er zijn er genoeg die hun best doen en toch niet verder geraken. Als je als alleenstaande met een gewoon arbeidersloon voor een paar kinderen moet zorgen, zonder iets meegekregen te hebben, dan zal het toch heel zwaar zijn, als je van je 1500 euro mss al 800 euro aan huur moet afstaan. En als je dan buiten je dag-job mss nog moet gaan bijklussen, wie gaat er dan voor de kinderen zorgen?

Het is niet zo simpel als "Neem gewoon zelf actie". Maar dat is inderdaad wel een belangrijk onderdeel, daar niet van.

zeker waar.
en hiervan zie je ook voorbeelden genoeg,alleen moet men ze willen zien.
het is simpel de schuld bij anderen te leggen,helaas.

[Gast]

Ik heb het gevoel dat er toch ook altijd wel een dosis geluk nodig is.
Zelf ben ik redelijk succesvol (denk ik), maar ik weet ook dat het merendeel van de bedrijven waar ik voor gewerkt heb of voor kon gaan werken, er nu niet meer is of zwaar afgeslankt.
Moet het daarom per se slecht aflopen? Nee.
Maar je zal bijvoorbeeld maar eens net op dat moment een huis gekocht of gebouwd hebben, in een vechtscheiding geraken en dan daarbovenop ontslagen worden. Dan wordt het allemaal al heel wat moeilijker hoor.

mooi voorbeeld,helaas vaak realiteit

[order66]

Mijn idee van succesvol zijn ligt ook anders dan economisch succes hebben, of een hoge functie (status). Ik ben dan ook nooit ambitieus geweest, maar een levensgenieter. Succesvol betekent (voor mij) eerder een job met een deels sociale functie voor de maatschappij, een job op haalbare fietsafstand, goede collega's, vast werk met ruim voldoende vrije tijd voor het gezin. Hieraan gekoppeld een gemiddeld loon waar je goed kan van leven. Een mooi gezin hebben en hierin samen goed functioneren is in mijn ogen ubersucces Al de rest... Toen ik net afgestudeerd was had ik haalbare materiele ambities, die ondertussen gerealiseerd zijn (ben ouwe zak). Dan is het makkelijk praten zeker?

[ivob2]

Ik heb het gevoel dat er toch ook altijd wel een dosis geluk nodig is.
Zelf ben ik redelijk succesvol (denk ik), maar ik weet ook dat het merendeel van de bedrijven waar ik voor gewerkt heb of voor kon gaan werken, er nu niet meer is of zwaar afgeslankt.
Moet het daarom per se slecht aflopen? Nee.
Maar je zal bijvoorbeeld maar eens net op dat moment een huis gekocht of gebouwd hebben, in een vechtscheiding geraken en dan daarbovenop ontslagen worden. Dan wordt het allemaal al heel wat moeilijker hoor.

Bwa, ik ben momenteel aan mijn derde persoonlijk verbouwproject (telkens op een andere locatie) bezig en aan mijn derde semi-vaste relatie.
Aan mijn eerste huis ben ik 7 jaar aan het verbouwen geweest. Aangekocht voor 25.000 €. Geschatte verkoopprijs (betrof een 16de eeuws, deels, beschermd monument) bij de scheiding 650.000 €. Volledig aan mijn ex gelaten zodat de zaak wat vooruit ging. Het waren tenslotte maar vervangbare stenen (en nog oude ook). In tweede pand gedurende 5 jaar 60.000 € gestoken om up to date te houden. Gezien ik, bij aflopen relatie, die zaak juridisch gemakkelijk had kunnen winnen (maar daar noch tijd en al helemaal geen zin in had) na wat kortstondig gekissebis aan toenmalige vriendin overgelaten zonder verdere discussie. Ze kan er maar gelukkig mee zijn. Had ik tenminste de tijd en vrijheid om weer 100% de vrijgezel uit te hangen en enkele jaren later voldoende middelen om te stoppen met werken en mijn (hopelijk) laatste project tot een goed einde te brengen zonder inmeninging van derden (geleerd uit fouten in het verleden => alles staat nu op mijn naam ). Ook tijd genoeg om terug een vaste relatie te screenen. . Veel kleine nadelen hebben ook opportuniteiten om om te zetten in grotere voordelen.
Ongeluk? Zo zie ik dat niet. Eerste breuk 90% mijn fout (nog altijd redelijk vriendschappelijke band met eerste ex. tevens moeder van kinderen) maar de verleidingen waren te groot. Jong speelgoed blijkt in de praktijk ook niet altijd beheersbaar dus ik schat de tweede (semi-officiële) breuk een 50/50 geval (had maar niet zo stom moeten zijn om er in mee te gaan). Momenteel amuseer ik me rot met mijn laatste vriendin (verder laat ik het juridisch niet meer komen) en op mijn nieuwe woonlocatie.
Tijd om ontslagen te worden was er weinig. Gemiddeld was ik een job na een 5-tal jaar al moe (als de automatische piloot toesloeg) en was ik al aan het uitkijken naar een nieuwe job voor ze me op de oude beu waren (jee, zit daar geen analogie in met mijn relaties ) .
Dat (van die relaties en verhuizingen, jobcreatie had ik volledig zelf in de hand) was telkens een kortstondige tijdelijke setback. Maar ik heb er nooit een boterham minder voor moeten eten noch een dak boven mijn hoofd voor moeten ontberen. Ik zie dat ook helemaal niet als pech of tegenslag. Gewoon leren uit eigen fouten en trachten nie tmeer te herhalen. Ik had uiteraard ook gewoon mijn eerste relatie kunnen "uitzitten". Dan was ik nu in euro misschien veel vermogender geweest maar veel armer in ervaringen. En ik kan toch maar in één huis tegelijk wonen en maar 1 maaltijd per keer eten. En, on topic, in één auto of op één motor tegelijkertijd rijden. Euro heb je op een bepaald moment genoeg, ervaringen kan je nooit genoeg hebben. Nu dat is toch mijn uitgangspunt en ik ben daar tevreden mee. Anderen mogen van mij ook tevreden zijn in een andere situatie. Geen probleem mee. Zolang ze maar niet beginnen ze zeuren over "het geluk" van anderen en hun "eigen onoverkomelijke ongeluk". Betekent gewoon dat ze dan niet tevreden zijn met hun eigen situatie. Wel doe er dan wat aan ipv te wachten tot het manna uit de hemel valt.
Een vechtscheiding (zie mijn eigen verhaal) is ook niet iets wat "je ongelukkig overkomt". Bullshit. Dat gaat meestal over twee personen die hun eigen ongelijk niet kunnen of willen inzien en niet kunnen toegeven en verder gaan met hun leven zonder "de ongedeelde overwinning". Ook al heb je (deels) gelijk, soms is het beter even te slikken, een streep te trekken onder het verleden en verder door te starten. Beiden (of alleen) vechtend naar beneden tuimelen voor het principe van het grote gelijk: in de praktijk zijn beiden dan de verliezers (ongeqcht wie gelijk had of niet) en is de lachende derde (meestal een jurist) de enige winnaar). Doet even pijn maar dan ook maar even. Je kan er uiteraard ook voor kiezen daar de rest van je leven over zitten te vitten of verbitterd over af te geven. Doe je alleen jezelf iets mee aan.

[ivob2]

Mijn idee van succesvol zijn ligt ook anders dan economisch succes hebben, of een hoge functie (status). Ik ben dan ook nooit ambitieus geweest, maar een levensgenieter. Succesvol betekent (voor mij) eerder een job met een deels sociale functie voor de maatschappij, een job op haalbare fietsafstand, goede collega's, vast werk met ruim voldoende vrije tijd voor het gezin. Hieraan gekoppeld een gemiddeld loon waar je goed kan van leven. Een mooi gezin hebben en hierin samen goed functioneren is in mijn ogen ubersucces Al de rest... Toen ik net afgestudeerd was had ik haalbare materiele ambities, die ondertussen gerealiseerd zijn (ben ouwe zak). Dan is het makkelijk praten zeker?

Volledig mee eens. Ik heb dan ook economisch nooit het max. eruit gehaald. Integendeel. Status interreseert me geen bal en mijn persoonlijke vrijheid en doen en laten is voor mij mijn grootste succes. Steeds de vrijheid hebben om te kunnen kiezen ook al staan daar minder euro tegenover of een auto waar je "wel vlug tevreden" mee bent.
Als je je ambities gerealiseerd hebt, wat die ook moge zijn, is daar niets gemakkelijk praten aan. Die zijn er waarschijnlijk niet vanzelf gekomen en nog minder vanzelf met de jaren meegegroeid.

[ivob2]

zeker waar.
en hiervan zie je ook voorbeelden genoeg,alleen moet men ze willen zien.
het is simpel de schuld bij anderen te leggen,helaas.

En jij weet dan "helaas" vanaf de zijlijn dat ze in die situatie verzeild zijn geraakt door domme pech of door....?
Zoniet wat is daar dan zo "zeker" aan?
Ik weet het meestal ook niet maar gebruik andere hun situatie dan ook niet als ijkpunt om mijn situatie aan te kunnen spiegelen, laat staan verantwoorden.

[ivob2]

ik voelde me helemaal niet persoonlijk aangesproken

Oh, je sprak in naam van een ander?

ps. het staat iedereen vrij alleen door te bomen over mijn opmerkingen rechtstreeks verbonden aan het topic en de zijlijnen straal te negeren.

[ivob2]

Het is niet zo simpel als "Neem gewoon zelf actie".

Daar is niets simpel aan. Dan begint het pas. Maar je moet wel willen beginnen.
Ik begrijp wel dat dit voor sommige mensen al een stap te ver is. Maar met geluk of gratis kansen heeft dat weinig te maken.
Ik weiger gewoon mee te doen aan het uitvergroten van de vermoede eigen nadelen en het benadrukken van de vermeende bevoorrechte positie van een ander.
Dat noem ik het calimero-effect.
Als sommigen dat gelukkig maakt en tevreden houdt mij niet gelaten. Maar ik ga me er ook geen schuldcomplex door laten aanpraten wegens "van alles meegekregen".
Het "hoofd boven het maaiveld" syndroom waar veel Vlamingen nogal in bedreven zijn laat me ook volkomen koud.

[Gast]

En jij weet dan "helaas" vanaf de zijlijn dat ze in die situatie verzeild zijn geraakt door domme pech of door....?
Zoniet wat is daar dan zo "zeker" aan?
Ik weet het meestal ook niet maar gebruik andere hun situatie dan ook niet als ijkpunt om mijn situatie aan te kunnen spiegelen, laat staan verantwoorden.

ik ben(helaas) getuige van enkele 'gevallen' die in een moeilijke situatie terecht gekomen zijn door PECH.
die mensen krijgen inderdaad vaak de 'opmerking' het zal wel aan hun eigen liggen.
maar ik zal er niet verder over doorbomen.eigenlijk begrijp ik niet waarom je je persoonlijk aangevallen voelt.

[Gast]

Ik kom eens piepen om te zien of die 1000km+ al uitgevonden is

[ivob2]

ik ben(helaas) getuige van enkele 'gevallen' die in een moeilijke situatie terecht gekomen zijn door PECH.
die mensen krijgen inderdaad vaak de 'opmerking' het zal wel aan hun eigen liggen.
maar ik zal er niet verder over doorbomen.eigenlijk begrijp ik niet waarom je je persoonlijk aangevallen voelt.

Dat is een verkeerde interpretatie van jou.
Ik voel me helemaal niet aangevallen, door niemand.
Zo zie je al dat een persoonlijk besluit op basis van slechts enkele gekende elementen en eigen interpretatie al tot een totaal verkeerde conclusie kunnen leiden (de enige die echt kan weten of ik me aangevallen voel ben ikzelf, bij deze uit de eerste hand: niet dus).
Ik geef alleen een situatie weer zoals ik ze persoonlijk al decenia lang meemaak. Dat alleen kan ik als "zeker waar" aannemen. Niet "op gevoel", "getuigenissen uit derde hand", #HLN, "heb eens gehoord van", ik denk dat,.... Kan een grond van waarheid inzitten maar ik zal dat nooit als "zeker waar" gaan verkondigen.
Tot zover de boom.

[ivob2]

Ik kom eens piepen om te zien of die 1000km+ al uitgevonden is

Ja, maar niet in de economische praktijk en op grote schaal toegepast.
Blijf dus nog maar even afwachten. Er is nl. te weinig vraag naar om dat rendabel te maken.

Wordt die range trouwens als eis voor een ICE personenwagen nog veel toegepast of zelfs maar gevraagd? De laatste keer dat ik daar nog in reed werden de benzinetanks (en de range) ook steeds kleiner in volume om aan de normen te kunnen blijven voldoen.
Als ik alleen maar in auto's gereden zou hebben die +1000 Km, zonder bijtanken, konden rijden zou dat op +40 jaar toch een heel klein aantal geweest zijn.

Overigens verdubbeld bij een EV om de paar jaar de range en gaat de kostprijs naar beneden. Dit in een relatief zeer jonge bedrijfstak.
Iets waar blijkbaar de 'old boys" met honderd jaar ervaring niet meer in slagen. Dat is een %tje hier, een vijsje daar en wat tuning in de marge. Desnoods met wat "sjoemelen" om de verwachtingen en eisen hard te kunnen maken.

[ivob2]

Inderdaad, met zijn zelfverklaarde superioriteit zou hij zich als vrijwilliger beter nuttig maken.

Doen we overigens al meer dan 43 jaar.
Wat was de reden dat je er van uitging dat dit niet zo zou zijn?

[Gast]

Ja, maar niet in de economische praktijk en op grote schaal toegepast.
Blijf dus nog maar even afwachten. Er is nl. te weinig vraag naar om dat rendabel te maken.

Wordt die range trouwens als eis voor een ICE personenwagen nog veel toegepast of zelfs maar gevraagd? De laatste keer dat ik daar nog in reed werden de benzinetanks (en de range) ook steeds kleiner in volume om aan de normen te kunnen blijven voldoen.
Als ik alleen maar in auto's gereden zou hebben die +1000 Km, zonder bijtanken, konden rijden zou dat op +40 jaar toch een heel klein aantal geweest zijn.

Overigens verdubbeld bij een EV om de paar jaar de range en gaat de kostprijs naar beneden. Dit in een relatief zeer jonge bedrijfstak.
Iets waar blijkbaar de 'old boys" met honderd jaar ervaring niet meer in slagen. Dat is een %tje hier, een vijsje daar en wat tuning in de marge. Desnoods met wat "sjoemelen" om de verwachtingen en eisen hard te kunnen maken.

Bwa, met de Tiguan doe ik makkelijk 900km en op vakantie haal ik de 1000km. Met mijne C5 destijds met zijn 71 liter, deed ik 1100km.

[order66]

Met de Passat diesel van mijn kameraad reden wij vroeger in een ruk naar het zuiden van Frankrijk, 1200 km zonder stoppen

[bobo]

als je bij vw, manueel de ontluchtingsknop bediende kreeg je makkellijk 11 extra liter in de tank



nu, bij rustige rijstijl, nooit +120km/u, 1500

[Gixxer]

Met de Passat diesel van mijn kameraad reden wij vroeger in een ruk naar het zuiden van Frankrijk, 1200 km zonder stoppen

Ik ook, model 2000 met 150pk.
Maar daarna ging het alleen maar slechter.

[ivob2]

Blijkbaar altijd de verkeerde auto's gekocht. Moest in Luxemburg altijd bijtanken.
Nu ja, dan heb ik nu minder aanpassingsproblemen te verwerken.