Tweet
Een filosofische bedenking.
We zitten in de transitie van verbrandingsmotoren naar electrische autos, die trend is onmiskenbaar.
Als we kijken naar de bezwaren van mensen die vandaag nog niet klaar zijn voor een electrische auto, dan hoor je argumenten als:
- rijbereik
- rijgevoel
- gebrek aan versnellingen
- ...
Ik wil de situatie eens omdraaien.
Stel dat de electrische auto eerst was, en we daar al jaren mee rond reden.
(nu weet ik ook dat de allereerste auto's electrisch waren, maar die waren enorm traag en raakten enkel in het volgende dorp)
Maar als we dus al jaren rond reden met een electrische auto, dan waren we gewoon aan de stiltje, konden we al jaren thuis opladen, hadden we geen idee dat een motor olie nodig heeft, kenden we het concept versnellingen alleen van een fiets, we zouden het normaal vinden om een pauzeke te nemen van 20 min om de 2-3 uur rijden om de batterij te laden etc.
En dan zou er een exclusieve autofabrikant af komen met een auto op benzine of diesel.
Zouden we dat dan zomaar aanvaarden om enkel voor wat range de stap te zetten (los van het milieuaspect).
Ik denk dat de autopuristen en adepten van performance dan enorm teleurgesteld zouden zijn dat die brandstofmotor een versnellingsbak nodig heeft, en dat de motor telkens weer in de toeren moet klimmen om voldoende koppel en vermogen te kunnen leveren.
Comfortadepten zouden het lawaai onmiddellijk afwijzen.
Zouden we het niet abnormaal vinden dat we nooit thuis kunnen bijtanken? En hoe hard zouden we de geur van benzine of diesel kunnen aanvaarden?
Zouden we het aanvaarden dat we om de 15k naar de garage moeten om filters en olie te vervangen?
Zouden we het niet heel raar vinden om een motor te laten draaien als we stil staan, en kunnen we dat lawaai aanvaarden?
Zouden we de complexiteit van een benzinemotor met turbo, catalysatoren, nokkenverstelling, computergestuurde injectie en ontsteking, balansassen, 4-6-8-X cilinders, een versnellingsbak met honderden tandwielen niet aanzien als een enorme bron van problemen?
Tussen de lijnen lees je waarschijnlijk dat ik mentaal helemaal 'om' ben naar een BEV, en dat ik niet kan wachten tot ik in Januari (hopelijk) mijn diesel kan omruilen voor een full electric auto.
Natuurlijk kamp ik nog wat met range anxiety, maar als ik dan met collega's spreek hierover, dan blijkt dit vrijwel nooit een probleem.
Hoe zien jullie dit?
We zitten in de transitie van verbrandingsmotoren naar electrische autos, die trend is onmiskenbaar.
Als we kijken naar de bezwaren van mensen die vandaag nog niet klaar zijn voor een electrische auto, dan hoor je argumenten als:
- rijbereik
- rijgevoel
- gebrek aan versnellingen
- ...
Ik wil de situatie eens omdraaien.
Stel dat de electrische auto eerst was, en we daar al jaren mee rond reden.
(nu weet ik ook dat de allereerste auto's electrisch waren, maar die waren enorm traag en raakten enkel in het volgende dorp)
Maar als we dus al jaren rond reden met een electrische auto, dan waren we gewoon aan de stiltje, konden we al jaren thuis opladen, hadden we geen idee dat een motor olie nodig heeft, kenden we het concept versnellingen alleen van een fiets, we zouden het normaal vinden om een pauzeke te nemen van 20 min om de 2-3 uur rijden om de batterij te laden etc.
En dan zou er een exclusieve autofabrikant af komen met een auto op benzine of diesel.
Zouden we dat dan zomaar aanvaarden om enkel voor wat range de stap te zetten (los van het milieuaspect).
Ik denk dat de autopuristen en adepten van performance dan enorm teleurgesteld zouden zijn dat die brandstofmotor een versnellingsbak nodig heeft, en dat de motor telkens weer in de toeren moet klimmen om voldoende koppel en vermogen te kunnen leveren.
Comfortadepten zouden het lawaai onmiddellijk afwijzen.
Zouden we het niet abnormaal vinden dat we nooit thuis kunnen bijtanken? En hoe hard zouden we de geur van benzine of diesel kunnen aanvaarden?
Zouden we het aanvaarden dat we om de 15k naar de garage moeten om filters en olie te vervangen?
Zouden we het niet heel raar vinden om een motor te laten draaien als we stil staan, en kunnen we dat lawaai aanvaarden?
Zouden we de complexiteit van een benzinemotor met turbo, catalysatoren, nokkenverstelling, computergestuurde injectie en ontsteking, balansassen, 4-6-8-X cilinders, een versnellingsbak met honderden tandwielen niet aanzien als een enorme bron van problemen?
Tussen de lijnen lees je waarschijnlijk dat ik mentaal helemaal 'om' ben naar een BEV, en dat ik niet kan wachten tot ik in Januari (hopelijk) mijn diesel kan omruilen voor een full electric auto.
Natuurlijk kamp ik nog wat met range anxiety, maar als ik dan met collega's spreek hierover, dan blijkt dit vrijwel nooit een probleem.
Hoe zien jullie dit?
Comment