CITROËN Lovers

[Jocar]

[Jocar]

CITROËN AMI (1962-1979)

Al was in de jaren zestig al lang duidelijk dat de 2CV – ondanks alle kritiek die er op het model kwam – een succes was; tóch moet het de firma Citroën dwars hebben gezeten dat de ‘Deux Cheveaux’ lang niet door iedereen werd gewaardeerd. Reden om met de Ami 6 te komen. Zeg maar een mooie Lelijke Eend. Technisch waren er dan ook genoeg overeenkomsten (het chassis was vrijwel identiek; de motor had slechts iets meer inhoud – 602 cc), maar het uiterlijk was niet meer herkenbaar. Weg waren de vooroorlogse losse koplampen, de glooiende spatborden en de primitieve deurtjes. Ervoor in de plaats kwam een carrosserie die anno 1961 zeker modern was, met als typerend kenmerk het teruglopende achterruitje. Iets dat de Ford Anglia van 1960 trouwens ook al had. Met 20 pk was het nog altijd geen snelle auto, maar dankzij een laag gewicht (ruim 600 kilo) kon de Ami 6 er nog altijd prima mee uit de voeten. Vanaf 1964 komt er ook een Break-uitvoering. Deze was er niet alleen om de Renault 4 te beconcurreren, maar moest ook klanten aanspreken die werden afgeschrokken door het schuine ruitje. Dat waren er blijkbaar toch wel een hoop, want de Break verkocht al snel beter dan de sedan. In 1969 werd de Ami 6 afgelost door zijn opvolger: de Ami 8 met een heel andere vorm. Het schuine achterruitje was nu definitief verdwenen (dus ook bij de sedan) en zijn tweecilinder had nu 32 pk. Van 1972 tot 1976 was er de Super-uitvoering met zelfs een 61 pk viercilinder, afkomstig uit de Citroën GS. In totaal werden er ruim 1,8 miljoen Ami’s gebouwd.

[Jocar]

CITROËN DS/ID (1955-1974)

Op de Parijse Autosalon van 1955 verbaast Citroën de wereld met de revolutionaire DS19. De door Flaminio Bertoni bijzonder vormgegeven DS (uitgesproken als dé-esse, Frans voor Godin) is de opvolger van de illustere Traction Avant. Hij (of zij?) is werkelijk volgestopt met technische noviteiten, zoals de ultramoderne hydropneumatische vering, schijfremmen vóór, een halfautomatische versnellingsbak, en een kunststof dak. Een rempedaal ontbreekt; daarvoor in de plaats bevindt zich een soort bolletje op de vloer, waarmee geremd kan worden zonder dat er eerst een pedaalslag overwonnen moet worden.
Het hydropneumatische systeem regelt niet alleen de vering, maar tevens de stuur- plus rembekrachtiging en de automatische koppeling. Door de aparte, gladde neus met de kleine spleet voor de koellucht krijgt de DS al gauw de bijnaam “Snoek”. De motor is echter een stuk minder revolutionair dan de rest van de auto: de 1,9-liter viercilinder stamt nog uit de Traction Avant en levert 75 pk. Ook zijn voorwielaandrijving erft de DS van zijn voorganger. Op de eerste dag van de Salon worden meteen al 12.000 orders voor de DS19 genoteerd. In 1956 volgt de eenvoudiger uitgevoerde ID, om het enorme prijsverschil tussen de Traction Avant en de DS te overbruggen.
In datzelfde jaar ziet ook de DS19 Safari (of Break) het levenslicht, een enorm ruime stationwagon. In de daarop volgende jaren worden sterkere motoren en meer uitvoeringen aangeboden, zoals de DS21 en de Pallas-uitvoering. In september 1960 wordt de elegante DS Décapotable (cabriolet) voorgesteld. Modeljaar 1968 brengt een nieuw front voor de ID/DS; voortaan heeft de auto dubbele ronde koplampen (automatisch in hoogte verstelbaar!) achter glas, bovendien krijgt de DS standaard de fameuze met het stuur meedraaiende koplampen (een optie voor de ID). In 1974 lost de CX de ID/DS af, na 1.456.115 gebouwde exemplaren.

[Jocar]

CITROËN CX (1974-1989)

Na bijna 20 jaar is de Citroën DS aan het eind van zijn latijn en daarom introduceert het merk met de Double Chevron in 1974 haar prestigieuze opvolger: de CX, vernoemd naar de officiële Franse term voor luchtweerstandscoëfficiënt. De door eigen ontwerper Robert Opron getekende, 4,63 meter lange CX is dan ook extreem glad- en platgestreken; qua design sluit hij naadloos aan bij de kleinere GS.
Opvallende details zijn de lange wielbasis, de enkele ruitenwisser, de achterruit met holle vorm en het bijzondere interieur, met ‘glazen ogen’ voor snelheid en toerental en de typische bedieningssatellieten aan weerszijden van het instrumentarium. De CX is leverbaar met dwarsgeplaatste viercilinders (bij de DS stonden deze nog in noord-zuid-richting), als 2000 met 102 pk en 2200 met 112 pk. Uiteraard is het rijcomfort van de CX op topniveau, dankzij de typerende hydropneumatische vering.
De ontwikkeling van de CX bleek echter zo duur, dat het merk een dreigend faillissement alleen kon afwenden door op te gaan in het PSA-concern. In 1976 werd het CX-programma gecompleteerd met een verlengde versie (Prestige) en een ruime Break, die ook als zevenpersoons Familiale kan worden besteld. Een bijzondere verschijning is vanaf 1984 de CX 25 GTi Turbo, met een 168 pk sterke 2,5-liter viercilinder turbomotor. Eind 1985 verschijnt de Serie 2, met een complete facelift voor in- en exterieur. Opvolger XM stuurt de CX in 1989 met pensioen.

[Jocar]

CITROËN GS / GSA (1970-1982)

Eind 1970 introduceert het merk met de Double Chevron de GS, die het gat moet vullen dat gaapt tussen Ami en DS/ID. Zoals al eerder dat jaar aangekondigd, is de GS uitgerust met de hydropneumatische vering met niveauregeling, een 54 pk leverende luchtgekoelde boxer (vanwege het Franse belastingstelsel met maar 1.015 cc) en een aërodynamisch fijngeslepen carrosserie. Op het apart gestileerde dashboard trekken de snelheidsmeter met glazen oog en de als een soort handvat naast het stuur uitgevoerde handrem de nodige aandacht.
Hij komt in eerste instantie als eenvoudige Confort en luxere Club op de markt. In de zomer van 1971 wordt de Break aan het programma toegevoegd. Eind 1972 krijgt de GS – na de nodige kritiek op de oermotor – een tot 1.222 cc opgeboorde motor, die 60 pk bij 5.750 tpm levert. Het jaar 1973 markeert de introductie van de GS Birotor, met een tweeschijfs rotatie- of wankelmotor van 106 pk. Het hoge verbruik is er mede debet aan dat slechts 847 Birotors aan de man kunnen worden gebracht.
In de daaropvolgende jaren worden voor de GS sportievere (X, X2) en luxere (Pallas) modellen geïntroduceerd. In 1979 volgt de sterk verbeterde GSA de GS op. De GSA is uiterlijk flink geretoucheerd, met volumineuze kunststof bumpers en andere achterlichten. Op het dashboard zien we voor het eerst de ‘satellieten’ met schakelaars voor diverse functies, en een uitgebreide boordcomputer, met controlelampjes voor diverse functies. Het geeft het dashboard een futuristische aanblik. In 1982 verschijnt de opvolger BX op de markt. De GSA wordt daarna nog enkele jaren doorgebouwd, voornamelijk voor afzetmarkten buiten Europa. In totaal worden tot 1982 1.874.754 exemplaren geproduceerd.

[Jocar]

CITROËN SM (1970-1975)

Het verstandshuwelijk van Citroën en Maserati begint zijn vruchten af te werpen. In 1970 verrast Citroën ons namelijk met de extravagante coupé SM, die een door Maserati ontwikkelde 2.670 cc V6 met 170 pk in het vooronder heeft. Daarmee zijn een sprint van 0 naar 100 km/h in 8,9 seconden en een top van 220 km/h mogelijk. Ook de versnellingsbak is afkomstig van Maserati.
De SM is enkele centimeters langer dan de DS (4,89 m) en bezit een opvallend front met 6 vierkante koplampen èn de kentekenplaat achter een groot afdekglas. Ook hier is de bekende hydropneumatische Citroën-vering aanwezig, evenals voorwielaandrijving en een snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging. Het stuur kent nog een bijzonderheid: het keert – ook in stilstand – automatisch terug naar de middenstand. Later (in 1972) wordt de motor voorzien van injectie, waardoor het vermogen stijgt tot 175 pk. Tot 1975 worden in totaal 12.920 exemplaren van de excentrieke Citroën SM vervaardigd.

[Gixxer]

De plaatselijke Citroën garage had er zo een paar.
Stond ze elke keer weer te bekijken.

[Gast]

De plaatselijke Citroën garage had er zo een paar.
Stond ze elke keer weer te bekijken.

Vandenberghe in Deerlijk had er eind jaren zeventig/begin jaren tachtig ook een leuke collectie van. Geen idee hoe het nu zit. Lang geleden dat ik er nog gepasseerd ben.

Blijft een beauty, met weinig te vergelijken qua design en uitstraling.

[Jocar]

[Jocar]

CITROËN MÉHARI (1968-1986)

Citroën introduceert eind 1968 de voorwielaangedreven Méhari, een soort openlucht-Eend. Het strandjeep-achtige voertuig is technisch gebaseerd op de Dyane 6. De eerste Méhari’s hebben geen vierwielaandrijving, wel een kunststof carrosserie en voor de wintermaanden een canvas kap en dito deuren, die snel te (de-)monteren zijn. Dat de auto daarmee meer op een tent met wielen lijkt, zal de kopers aan de Zuid-Franse kust weinig uitmaken, zij rijden toch uitsluitend open… In 1970 verschijnt een opgewaardeerde versie, nu met plastic deuren en een nieuw front. Van 1979 tot 1983 wordt ook een versie met vierwielaandrijving aangeboden. Tot en met 1986 worden 144.953 Méhari’s gebouwd.

[Gast]

ds19 confort 1967 - gris palladium

[Jocar]

Prachtig exemplaar!

[Gast]

om de zoveel tijd passeer ik even langs deze website van britse enthousiastelingen : https://www.ds21.co.uk/collection/

Die foto’s zijn fantastisch (ook op hun instagram en pinterest pagina’s)

[Jocar]

om de zoveel tijd passeer ik even langs deze website van britse enthousiastelingen : https://www.ds21.co.uk/collection/

Die foto’s zijn fantastisch (ook op hun instagram en pinterest pagina’s)

Idd, geweldige foto's Thx for sharing!

[Gixxer]

Schoon gerief.

[The Pretender]

[Gast]

[Gast]

[The Pretender]

[The Pretender]