LAMBORGHINI Lovers

[Gast]

[The Pretender]

[Gast]

[Gast]

ad personam verde balio

de lijn van de huracan doet toch wel heel veel denken aan die van de eerste generatie countach

[Gast]

[Gast]

rosso metis

[Gast]

[Gast]

400gt monza

[Gast]

[Gast]

[Gast]

[The Pretender]

[David67]

Wat een kontje. De Lambo hé.

[The Pretender]

[Jocar]

Lamborghini Miura (1966 - 1973)

Chassisontwerper Giampaolo Dallara wil zijn baas Ferruccio Lamborghini overhalen te gaan racen. Daartoe ontwerpt hij een stalen chassis uit één geheel, met ruimte voor een V12 middenmotor. Die motor komt, om de lengte te beperken, dwarsgeplaatst achter de inzittenden te staan. Bijzonder is, dat de versnellingsbak is geïntegreerd in het lichtmetalen oliecarter van de V12. Lamborghini ziet er echter niets in; wel wordt het chassis compleet met motor en wielophangingen tentoongesteld op de Salon van Turijn in 1965. Vanwege de positieve reacties geeft Lamborghini opdracht, er een carrosserie bij te ontwerpen.
Marcello Gandini en Giorgetto Giugiaro, die beiden bij Bertone werken, maken er een waar meesterwerk van en zo staat de simpelweg P400 (wat staat voor Posteriore en 4 liter cilinderinhoud, een verwijzing naar de achterin geplaatste motor) gedoopte auto dan in 1966 op de Salon van Genève. Op de beursvloer noteert men al zeventien orders, zodat Lamborghini niet anders kan dan de oorspronkelijk helemaal niet geplande auto alsnog in productie nemen.
Dat gaat niet zomaar: de P400 was bedoeld als racer, niet als straatauto. Motorgeluid en –warmte vormen een groot probleem voor de inzittenden, wat opgelost wordt door veel isolatiemateriaal en een verticale, dubbele ruit te plaatsen tussen motorcompartiment en interieur. Bovendien wordt de wielbasis iets vergroot. In 1967 gaat de P400 uiteindelijk als Miura definitief in productie. Voor de aandrijving zorgt de uit de 400 GTV bekende 3,9-liter V12 met 350 pk. In 1968 wordt de Miura aan binnen- en buitenzijde licht gewijzigd, de V12 levert voortaan 370 pk. De verbeterde Miura krijgt daarom de toevoeging ‘S’. In 1971 wordt de Miura S opgevolgd door de nogmaals sterkere SV, met een tot 385 pk opgevoerde V12. Tevens worden detailverbeteringen aan onderstel en exterieur doorgevoerd. Versnellingsbak en carter zijn voortaan gescheiden uitgevoerd. De Miura wordt tot 1973 gebouwd en in 1974 opgevolgd door de LP400, ofwel de Countach.

[Jocar]

LAMBORGHINI 350 / 400 GT ( 1964-1968 )

In 1963 besluit Ferruccio Lamborghini sportwagens te gaan bouwen. Het eerste resultaat van die beslissing is de elegante 350GT, die in mei 1964 in productie gaat in de nieuwe fabriek in het Italiaanse Sant’Agata Bolognese.
Het model wijkt behoorlijk af van het eerste prototype uit 1963, de 350GTV. De carrosserie is ontworpen door Touring, die ook de productie ervan verzorgt. Het geheel wordt vervolgens geassembleerd bij Lamborghini. Het geheel aluminium plaatwerk is gemonteerd op een licht buizenframe. In tegenstelling tot de Ferrari's is deze 350GT uitermate luxe uitgevoerd, met noviteiten als elektrisch bediende portierramen. Vijf versnellingen zijn standaard.
Onder de motorkap ligt een 3.464 cc V12 met een blokhoek van 60 graden en 4 bovenliggende nokkenassen, die er 270 pk uitperst bij 6.500 tpm. De 350GT is een pure tweezitter. In 1966 debuteert de 400GT 2+2, met een gewijzigde carrosserie, die plaats biedt aan 4 inzittenden. Daartoe is de wielbasis vergroot, het dak hoger en de wagenbodem verlaagd. Het belangrijkste is misschien wel de nieuwe motor, die tevens in de carrosserie van de 350GT wordt gelepeld, waardoor dat model voortaan als 400GT door het leven gaat. De 3.929 cc V12 levert 320 pk. De carrosserie wordt voortaan vervaardigd uit staal in plaats van aluminium; de ovale koplampen worden vervangen door dubbele ronde exemplaren. In 1968 worden de 400GT’s vervangen door de hoekiger Islero.

[Jocar]

[Jocar]

LAMBORGHINI COUNTACH (1974-1990)

In 1971 toont Lamborghini op de Salon van Genève het prototype LP500. De typenaam staat voor Longitudinale Posteriore, ofwel een in lengterichting achterin geplaatste motor, met 5 liter cilinderinhoud. Het betreft een doorontwikkeling van het chassis van de Miura, met als grootste verschil de niet langer dwars, maar in lengterichting geplaatste V12.
De vrij radicale styling van de body, met vleugeldeuren, stamt wederom van Bertone’s Marcello Gandini. Het prototype heeft een tot vijf liter opgeboorde V12 met 440 pk. De versnellingsbak is vóór de motor geplaatst; de cardanas loopt door het motorcarter naar achteren. Pas in 1974 gaat deze revolutionair ogende auto in serieproductie, onder de typenaam LP400. Roepnaam: Countach.
Zoals de typenaam al aangeeft, is teruggegrepen op de bekende 3.929 cc Miura-V12 met nu 375 pk. De Countach maakt gebruik van een buizenchassis, met daaroverheen dun aluminium plaatwerk. Alles is erop gericht, het gewicht zo laag mogelijk te houden. In 1978 wordt de Countach op tal van punten verbeterd. Zo worden de wielophanging en remmen aangepakt. Ook wordt het spoor voor en achter verbreed, wat de minder fraaie spatbordverbredingen nodig maakt.
In 1981 wordt deze Countach LP400 S opgevolgd door de LP500 S, met een tot 4.754 cc vergrote V12, die nu 400 pk levert. Vanaf 1985 levert de nu 5,2 liter grote en van 4 kleppen per cilinder voorziene motor 455 pk, hetgeen resulteert in de benaming LP500 Quattrovalvole. In 1988 wordt het 25-jarig bestaan van de firma gevierd met een speciale editie: de 25th Anniversary. In 1990 vervangt de Diablo de Countach.

[Jocar]

[Gast]

nieuw record voor productiewagens voor de aventador svj: 6:44.97
’t blijft in de familie