MG Lovers

[Bart_6]

Voor de liefhebbers: http://www.autoforum.be/showthread.p...79#post4803079

[Gast]

Toch hier ook maar eens plaatsen...

[Gast]

Vrijdag een prachtexemplaar gespot, parking Mediamarkt Oostakker:

[#166]

http://www.frontlinedevelopments.com/

[Gast]

[mister lee]

Ik weet niet of dit hier thuis hoord?

http://www.autoweek.nl/nieuws/mg-terug-naar-europa/

[Jocar]

MG ZT-260

De MG ZT, het sportieve broertje van de Rover 75, is altijd een verfrissend zeldzame verschijning. Dit zwarte exemplaar is echter de heilige graal binnen het ZT-spectrum: de 260!

Dat '260' is een magisch getal voor mensen die deze MG een beetje kennen, want het betekent dat de 4,6-liter Ford-V8 onder de motorkap huist. Behalve die Mustang-motor beschikken 75's en ZT's in V8-uitvoering namelijk over achterwielaandrijving, terwijl alle andere versies toch echt voorwielaandrijvers waren. Aan de buiten- én binnenkant is daar nauwelijks iets van te zien. Goed, er zijn V8-typeplaatjes op het voorscherm en in het interieur is het opbergvak voor de versnellingspook wat ondieper om plaats te bieden aan de cardanas. Het enige opvallende verschil is de uitlaat, die bij de topversie maar liefst vier eindstukken heeft. Bij de Rover 75 is dat nauwelijks te zien, de ZT draagt ze met trots met zich mee.

Wie dat indrukwekkende arsenaal eindstukken onder de bumper van zo'n Britse sedan of stationwagon vandaan ziet komen, kan de camera van zijn telefoon gerust activeren. Een V8 is namelijk een uiterst zeldzame auto. In totaal zijn er naar verluidt 883 75's en ZT's in deze uitvoering gebouwd. De ZT is met 713 exemplaren ruimschoots in de meerderheid, maar de stationwagonversie is alsnog bijzonder zeldzaam. Volgens de liefhebbers op mg-rover.org is de ZT-T goed voor niet meer dan 152 exemplaren van de totale populatie, waarbij deze faceliftversie goed is voor 126 stuks. De auto die hier vandaag schittert, kreeg in 2008 voor het eerst een kenteken. Gezien het faillissement van MG en Rover in 2005 was de auto toen al minimaal drie jaar oud, maar het lijkt in ieder geval om een erg laat exemplaar te gaan.

[Jocar]

MG MGA (1955-1962)

De Britse sportwagenfabrikant Morris Garages presenteert in 1955 een spiksplinternieuw model: de MGA. De MGA wijkt behoorlijk af van de voorafgaande modellen, vandaar de A in de naam van de roadster. De naam MGA moet weergeven dat het model een moderne, vrijwel geheel nieuwe constructie is. Voor verstokte MG-fans is het uiterlijk echter even slikken.
Om de MGA meteen een goede reputatie mee te geven, zet men nog voor de officiële introductie drie in aluminium uitgevoerde prototypes in bij de Le Mans wegrace. De proto’s finishen als 5^e en 6^e in hun klasse, niet onverdienstelijk dus. Ten opzichte van de oudere MG-modellen is het zwaartepunt drastisch lager komen te liggen, wat bijdraagt aan de prima wegligging. De uit de MG Magnette Saloon stammende 1.489 cc viercilinder levert in den beginne 68 pk bij 5.500 tpm; al snel na de productiestart wordt het aantal paarden onder de motorkap echter opgevoerd tot 72. Ook de vierversnellingsbak komt uit de vierdeurs MG Magnette. De MGA haalt 152 km/h.
In 1958 krijgt de roadster een nieuwe 1.588 cc basismotor met 80 pk. Daarnaast komt een fraaie Twin Cam (met dubbele nokkenassen) beschikbaar, die eigenlijk meer voor de racerij dan voor dagelijks gebruik bedoeld is. De 1.588 cc Twin Cam levert 108 pk, maar de betrouwbaarheid laat te wensen over. Dit, in combinatie met de hoge prijs, zorgt ervoor dat deze exotische uitvoering al in 1960 het veld weer moet ruimen. In 1961 verschijnt de Mk II met een 1.622 cc motor die goed is voor 93 pk. Een jaar later wordt de MGA vervangen door de MGB.

[Jocar]

MG A twin-cam (1959)

[Jocar]

MG MGB (1962-1980)

De wat bedaagde MGA wordt in 1962 opgevolgd door de moderner vormgegeven MGB. Het nieuwe model wordt net na het roadster-seizoen, in de herfst voorgesteld op de Earls Court Motor Show. In tegenstelling tot voorganger MGA heeft de MGB een zelfdragende carrosserie. Ook is het interieur ruimer dan bij de A, ondanks de iets gekrompen afmetingen (behalve de breedte, die nam juist toe).
Voor de MGB wordt veelvuldig gebruik gemaakt van onderdelen van de andere modellen uit de British Motor Corporation (BMC, waar Morris Garages onder valt), zoals wielophanging, stuurinrichting, achteras en motor. Hij wordt aangedreven door een 1.798 cc metende viercilinder uit de BMC B-series, die het tot 95 pk schopt. Daarmee haalt de B een top van 166 km/h. Sterkste punten van de B zijn de uitmuntende wegligging, en de relatief gunstige prijs. Het sportieve model is dan ook meteen een doorslaand succes, niet alleen in Europa, maar vooral ook in de USA.
In 1965 wordt van de B ook een coupé aangeboden, die MGB GT gedoopt wordt. De GT is zelfs even leverbaar met de 3,5-liter Rover V8. In verband met de strenge USA-veiligheidseisen worden de MGB’s vanaf 1974 ontsierd door enorme, hoger geplaatste, zwarte kunststof bumpers. De MGB was één van ’s werelds best verkochte sportwagens. In 1980 moet de fabriek echter haar poorten sluiten, vanwege de almaar afnemende verkoopscijfers.

[Jocar]

MG MIDGET (1961-1980)

BMC, het in de vroege jaren zestig oppermachtige ‘British Motor Corporation’-concern, was niet vies van badge engineering: het onder andere merknamen uitbrengen van modellen die nagenoeg gelijk waren aan elkaar. En zo moest in 1961 ook de nieuwe kleine tweezitter van MG er aan geloven. De auto was op details na gelijk aan de Austin-Healey Sprite, die toen al in zijn tweede levensfase terecht was gekomen (als Sprite Mk2). Ook de Midget kwam van huis uit met een 948 cc viercilinder die was uitgerust met dubbele SU-carburateurs en goed was voor 47 pk aan de achterwielen. En daarmee was de kleine Midget in staat een topsnelheid van 140 te halen. Ruim een jaar na introductie werd de cilinderinhoudniettemin vergroot naar 1.098 cc en kwam het vermogen op 58 pk. Daarbij werd de voorwielophanging nu uitgerust met schijfremmen. De Midget bleef niettemin een tamelijk Spartaans tweezittertje met de kachel op de optielijst en deuren die van binnenuit geopend moesten worden omdat er geen hendel aan de buitenzijde zat. Met de Midget Mk2 (1964) kwam daar voor het eerst verandering in. MG’s kleinste kreeg daarnaast tevens draairuitjes en een verbeterde kap. Ook verdwenen de bladveren achteraan en werd de motor opnieuw onder handen genomen, waardoor het vermogen opnieuw steeg naar 62 pk. Weer twee jaar later volgde de Mk3, die werd uitgerust met een 1275 cc versie van de bekende viercilinder, nu goed voor 65 pk terwijl ook de kap werd opnieuw verder verbeterd. Vanaf 1969 veranderde BMC de looks van de MG Midget door de dorpels zwart te lakken; een zwarte grille te monteren en de auto van huis uit af te leveren met stalen wielen in ‘Rostyle-look’. Opvallend is de verandering die in 1972 werd doorgevoerd: vanaf dan zijn de wielkasten van de Midget achteraan rond terwijl de eerdere versies aan de bovenzijde waren afgeplat. De Mk3 blijft tot en met 1974 in productie, maar dan is de Midget nog altijd niet dood. Dat jaar verschijnt de laatste versie, die met ‘Midget 1500’ wordt aangeduid. De 1500 heeft zoals zijn naam al doet vermoeden een grotere cilinderinhoud, en die is voor het eerst niet afkomstig van de BMC A-series motor, maar van Triumph. Voor de nieuwe Midget wordt deze gekoppeld aan de vierversnellingsbak van de Morris Marina. Andere belangrijkste veranderingen zitten ‘m in eisen voor de Amerikaanse markt. Vooral de zwarte plastic bumpers die een stukje hoger waren geplaatst dan de oorspronkelijke chromen exemplaren. In 1980 is het definitief over voor de Midget en tegen die tijd zijn er in totaal 226.000 exemplaren gebouwd.

[Jocar]

MG VOLGENS DE OUDE FILOSOFIE

MG (T)F

Zeg ‘MG’ en het gros van de autoliefhebbers verlangt meteen terug naar de tijden van wispelturige, maar karaktervolle roadsters. De laatste MG in die categorie onderging na de eeuwwisseling een naamsverandering en kreeg toen meteen een nieuwe neus.

Hoewel we er in Europa niet al te veel van mee krijgen, bestaat het merk MG nog steeds. Tegenwoordig houdt het zich net als zoveel merken echter vooral bezig met compacte SUV’s voor de Chinese markt, al zijn er wel degelijk plannen om de legendarische naam weer naar Europa te halen. Of de al even legendarische Britse roadster dan ook terugkeert, is echter zeer de vraag. De laatste MG in die categorie verscheen in een tijd waarin het einde van de almacht van de Britten op het gebied van betaalbare roadsters definitief was ingeluid door de Mazda MX-5.

MG B

Die wulps gelijnde tweezitter verscheen zes jaar eerder en zou rap uitgroeien tot de populairste roadster aller tijden. Kennelijk was de tijd in de jaren 90 rijp voor een heropleving van het concept en dus haastten de Britten zich om een graantje mee te pikken. Daarom werd het merk MG opnieuw tot leven gewekt. De aloude MG B werd uit het slop getrokken om voorzien van een V8 en wat nieuwe carrosseriedelen de strijd aan te gaan als MG RV8, terwijl tegelijkertijd de ontwikkeling begon van de MG F.

KORT, LAAG EN GLAD

Die verscheen in 1995 en deed veel dingen anders dan de MX-5. In plaats van de klassieke sportautoconfiguratie met een in lengterichting geplaatste motor voorin en achterwielaandrijving kreeg de open MG een viercilinder achter de voorstoelen. Dat had gevolgen voor het uiterlijk. De neus, met vriendelijke ronde koplampen als verwijzing naar open MG’s van weleer, kon hierdoor kort, laag en behoorlijk glad blijven, omdat grote koelopeningen door deze opstelling niet nodig waren. De kont werd juist wat langer om plaats te kunnen bieden aan de krachtbron, die zijn koeling kreeg van luchtinlaten achter de portieren en een rooster boven op het achterdek.

Ten tijde van de eeuwwisseling was de MG F het enige model dat onder de naam MG in de showrooms stond. In 2000 verkocht BMW de merken Rover en MG terug aan de Britten en daarmee kreeg MG vrijheden die het toestond om in één jaar met maar liefst drie extra modellen te komen. Die MG ZR, ZS en ZT waren echter sportieve versies van de Rovers 25, 45 en 75, zodat de F de enige auto bleef die vanaf het begin als MG was ontwikkeld.

KNEEPJE

Om de roadster in lijn te brengen met zijn nieuwe stalgenoten werd in 2002 een forse facelift doorgevoerd. De auto werd daarbij omgedoopt tot het historisch verantwoorde TF en het wat lieve, ronde front kreeg puntiger koplampen met een zwarte behuizing. Voor- en achterbumper werden door een strakkere lijnvoering stukken moderner en een kneepje in de achterklep zorgde voor een sportiever uiterlijk. Motorisch veranderde er niet zoveel: de bekende K-series-blokken met een inhoud van 1,6 en 1,8 liter mochten blijven.

De zo ontstane MG TF hield het tot het faillissement van MG Rover in 2005 vol. Zelfs toen was het nog niet klaar voor de tweezitter, die ook op hoge leeftijd nog de nodige kopers wist te trekken. De nieuwe MG-eigenaar Nanjing Automobile Group zag dat kennelijk ook en besloot de TF-productie in 2007 weer op te starten, deze keer in China. Daar werd de auto nog tot 2011 gebouwd, waarna de vooralsnog laatste betaalbare Britse roadster eindelijk met pensioen mocht.

[Jocar]

[Jocar]

[Jocar]

MG Magnette ( 1953- 68 )

[Jocar]

Vergane glorie! Spijtig

[Jocar]

mgb gt (1974)

[kevin_krystofiak]

Juist gezien in Wilrijk ...
Testmodel/Mule van een MG kleine SUV op Engelse platen. Stond op de motorkap ook een gevarenteken op van opgepast hoogspanning ...

[Jocar]

MG C GT ( 1968 )

[Atenza]