VOLVO Lovers V2

[Gast]

[The Pretender]

[Jocar]

Volvo 66 (1975-1981) of Daf 66



343 (1976-1982)



262C Bertone (1977-81)

[Soul]

[Jocar]

Volvo 164 (1970)

[Soul]

[Soul]

[Jocar]

Volvo 140 (1966-1974)

[Gixxer]

[Gixxer]

[MRJ]

http://www.am-online.com/news/car-manufacturer-news/2017/08/16/bmw-audi-and-land-rover-bottom-ranked-in-jd-power-dependability-survey

[The Pretender]

[Jocar]

VOLVO AMAZON (1957-1970)

Volvo’s 120-serie wordt vanaf het begin aangeduid als ‘Amazon’, maar een jaar na de introductie van de auto, maakt motor- en bromfietsfabrikant Kreidler bezwaar. Zij hebben de rechten op die naam en dus noemt Volvo de auto gewoon maar weer 121, al is hij tot de dag van vandaag beter bekend als Amazon.
De nieuwe Volvo is in 1957 onthuld en ontworpen door Volvo’s designhoofd Jan Wilsgaard. Voor Volvo-begrippen is hij heel modern. De carrosserie is zelfdragend en de motor een in lengterichting geplaatste viercilinder met een inhoud van 1.583 cc en een vermogen van 60 pk. De topsnelheid is 140 kilometer per uur. Al snel wordt het Amazon-gamma uitgebreid met de 121 S (voor Sport) die 85 pk heeft en met een 1.990 cc-versie, die goed is voor 90 pk. In 1961 komt er een tweedeurs versie (de 131) en een jaar later een stationwagon die eerst 221 en later - met de komst van de 122 - 222 heet. Buitenbeentje was de 123 GT van 1967. Deze tweedeurs Amazon is uitgerust met een 100 pk sterke motor met 1.778 cc die ook in de Volvo P1800 S te vinden is, een sperdifferentieel en een aangepaste versnellingsbak. Een jaar later wordt de 123 GT trouwens nog een tikkeltje aantrekkelijker, als de viercilinder wordt opgeboord naar 1.990 cc en het vermogen navenant toeneemt tot 115 pk. Hij is te herkennen aan de extra schijnwerpers die voor de grille zijn gemonteerd. De Volvo Amazon is de eerste auto die (vanaf 1962) met driepunts veiligheidsgordels werd uitgerust. Tussen 1957 en 1970 werden er 667.791 Amazons gebouwd.

[FvDm]

Die 1.6 T3/T4 benzine uit de S/V60 Phase 1 (2010-2014) is dat een motor die aan te raden is (ook bij km standen voorbij de 150k)?
Blijkbaar een blok uit de tijd van de samenwerking met Ford dat toen zo goed als ongewijzigd werd overgenomen.
Of toch beter de 2.0T kiezen (2010-2011)?

[Philken]

Die 1.6 T3/T4 benzine uit de S/V60 Phase 1 (2010-2014) is dat een motor die aan te raden is (ook bij km standen voorbij de 150k)?
Blijkbaar een blok uit de tijd van de samenwerking met Ford dat toen zo goed als ongewijzigd werd overgenomen.
Of toch beter de 2.0T kiezen (2010-2011)?

beide(1.6 2.0) zijn Ford motoren

[FvDm]

Interessant, maar daarmee weet ik nog niet of het ook goede motoren zijn.

[Jocar]

VOLVO PV 444 - PV 544 (1944-1965)

De Volvo PV 444, ook wel bekend als ‘Kattenrug’ begint zijn leven midden in de Tweede Wereldoorlog en dat kun je terugzien in de typenaam: PV stond voor ‘personvagn’ (personenauto), de eerste 4 voor de viercilinder die hij meekrijgt en het resterende ‘44’ voor het bouwjaar 1944. Natuurlijk komt de productie pas na de oorlog op gang. Het was een bijzonder gevormde auto met zelfdragende carrosserie – toen zeer modern – en een 1.414 cc viercilinder die goed is voor 40 pk. In 1957 wordt de cilinderinhoud van die motor vergroot tot 1.583 cc, kreeg hij een dubbele in plaats van een enkele carburateur en heeft hij anderhalf keer zoveel vermogen: 60 pk. Tegen die tijd (vanaf 1955) verdwijnt overigens ook de spijl in de achterruit, om plaats te maken voor een enkele, grotere ruit. Tussen 1947 en 1958 verkoopt Volvo 196.004 exemplaren van de PV 444. Daarna staat een opvolger klaar: de PV 544, die sterk op zijn voorganger lijkt. Het voornaamste verschil zit hem in de voorruit die nu niet meer uit twee vlakke delen bestaat, gescheiden door een spijltje, maar uit een enkel bol exemplaar. Ook de achterruit is weer vergroot, het dashboard gemoderniseerd en de drieversnellingsbak was vervangen door een exemplaar met vier verzetten. De volgende stap is wederom een sterkere motor, die er in 1962 kwam. Dit keer een heel nieuw exemplaar: de 1.780 cc viercilinder met 95 pk die ook in de nieuwe P1800 is te vinden. Er zijn ook stationvarianten die met de naam ‘Duett’ worden aangeduid. Deze zijn tot 1969 gebouwd. De gewone PV 544 wordt dan al vier jaar niet meer geleverd.

[Jocar]

VOLVO 140 (1966-1974)

Volvo lanceert in 1966 een model dat nog decennia lang in vrijwel ongewijzigde vorm in ons straatbeeld te zien zal zijn: de P144. De 144 is volgens Volvo niet de opvolger van de Amazon (de 121 / 122 reeks), maar een aanvulling op het gamma. De kloeke auto meet 4,65 m in de lengte en is 1,73 m breed. Er is veel aandacht besteed aan de veiligheid, zoals we van de Zweden gewend zijn.
De viercilinder levert 100 pk. In het jaar daarop verschijnen als afgeleide van de vierdeurs 144 de bekende stationwagon 145, evenals de tweedeurs 142. Deze tweedeurs wordt door Volvo “sportlimousine” genoemd en is voornamelijk met de Amerikaanse en Zweedse markt voor ogen ontwikkeld. De deuren zijn met 1,2 m ongebruikelijk lang en dat heeft ongetwijfeld geen vrolijke gezichten opgeleverd in smalle parkeervakken…
Vanaf 1968 is ook een tweeliter leverbaar, met en zonder injectie. Vanaf 1972 horen stalen balken in de portieren, die extra bescherming bieden bij een zijdelingse botsing, tot de standaarduitrusting. De lijnen van de 144 en 145 leven vanaf 1974 voort in zijn opvolger, de 240, die net als de 144 jarenlang in productie blijft.

[Jocar]

VOLVO P1800 (1961-1973)


De Zweden verrasten de wereld in 1961 met een fraai gelijnde Volvo coupé, de P1800. De carrosserie is getekend door het Italiaanse designhuis Frua. De productie is gedurende de eerste jaren een verhaal apart: het stalen koetswerk wordt in Schotland gebouwd, waarna het naar de Britse autofabrikant Jensen wordt vervoerd. Deze assembleert de auto vervolgens met de uit Zweden aangeleverde onderdelen. Omdat de kwaliteit nogal te wensen overlaat, hevelt Volvo de productie in 1964 over naar Zweden. De ‘P’ verdwijnt daarmee uit de type-aanduiding. Ervoor in de plaats komt een ‘S’, wat staat voor Sverige (Zweden).
Onder de gestrekte motorkap ligt in het begin een 1,8-liter viercilinder met dubbele carburateurs en 100 pk. In 1968 wordt de motor vergroot tot 2,0 liter; het vermogen van de 1800 S stijgt daardoor tot 115 pk. Een jaar later krijgt de tweeliter elektronische benzine-injectie, wat een vermogensstijging tot 125 pk ten gevolge heeft; de type-aanduiding wordt gewijzigd in 1800 E(lectronic). Eind jaren zestig begint de 1800 toch wat gedateerd aan te doen en is eigenlijk een nieuw model nodig.
Omdat Volvo’s budget niet ruim genoeg is voor een geheel nieuw model, besluit men tot een ingrijpende ‘verbouwing’: de 1800 coupé wordt in 1971 getransformeerd in een soort ‘shooting brake’, met een naar achteren doorgetrokken daklijn en grote, glazen achterklep. Daardoor kan de auto als 1800 ES (Electronic Special) nog een tijdje mee tot in juni 1973 het doek valt voor de vlotte Volvo. Een directe opvolger is er niet. De 262 Coupé van Bertone verschijnt pas jaren later. Er worden van 1961 tot en met 1973 39.414 1800 P, S en E modellen gebouwd en 8.077 1800 ES’en.

[Jocar]

VOLVO 240 (1974-1993)

Volvo’s populaire 120-serie - beter bekend als Amazon - kreeg in 1966 een opvolger: de 140-serie. Een uiterst eenvoudig vormgegeven auto met een zee aan ruimte en een oersterke constructie. Deze bleef tot 1974 in productie, relatief kort voor Volvo-begrippen. Maar de opvolger die dat jaar verscheen, de 240-serie, was dan ook in veel opzichten gelijk aan de 140. De motor was weliswaar vernieuwd – met een bovenliggende nokkenas, meer cilinderinhoud (1.986 cc) en meer vermogen (82 pk). En ook de wielophanging was danig aangepast met McPherson-veerpoten vooraan. Maar qua vormgeving waren de wijzigingen uiterst subtiel gehouden. Nog altijd was dit een grote rechthoekige Volvo met eenvoudige lijnen. Typisch Zweeds vormgegeven, zegt men nu.
De hele neuspartij tot aan de voorruit was trouwens wel nieuw, maar week maar weinig af van zijn voorganger. Opvallendste veranderingen zitten hem in het front. In plaats van ronde waren er nu grote vierkante koplampen, een zwarte kunststoffen grille en grote lichtclusters voor stads- en knipperlichten op de zijkanten. Ook de voor- en achterbumper waren fors gegroeid. Tussen 1978 en 1980 was er de 242 GT die eerst 123 en later 140 pk had. Deze kwam met een scala aan zaken die normaal in de optielijst waren te vinden. Van lichtmetalen wielen tot stuurbekrachtiging en van een speciaal interieur tot een aangepast onderstel. Met 2.200 gebouwde exemplaren nu de meest gewilde. Van de Volvo 240 sedan en stationwagon werden er in totaal 2.685.171 exemplaren gebouwd. Verschrikkelijk veel voor de relatief kleine Zweedse fabrikant, maar dat aantal werd dan ook uitgesmeerd over een hele lange periode: van 1974 tot en met 1993. Belastingvrije exemplaren doen het tegenwoordig goed op de tweedehands markt. Recentere 240’s worden hier nog opvallend vaak dagelijks ingezet door hun eerste eigenaar.