OPEL Lovers V2

[Jocar]

Opel Commodore (1969)

[Jocar]

Richard Hammond reunites with Oliver!

[bobo]

[Jocar]

Opel aan de stekker! | Alle belangrijke Opels met elektrificatie van het moment

[Jocar]

VERLEDEN ONTMOET HET HEDEN

ELEKTRISCHE OPEL MANTA GSE ELEKTROMOD IS LOS

33 jaar nadat de laatste Opel Manta van de band rolde, keert het model terug. Dít is de Opel Manta GSe Elektromod, een elektrisch aangedreven coupé die het verleden en het heden op bijzondere wijze combineert.

Opel heeft een wel heel bijzonder project voorgesteld. Dit is namelijk de Manta GSe Elektromod, een zogenoemde 'restomod' van de Manta A die in 1970 op de markt verscheen. Een restomod is een klassieker die niet alleen tot in de puntjes is opgeknapt, maar ook is doorspekt met moderne techniek. Wie had gehoopt dat Rüsselsheim daadwerkelijk een elektrische nieuwe Manta op de markt zou brengen, moeten we dan ook teleurstellen. Het blijft bij dit ene exemplaar.


Opel Manta GSe Elektromod

Dat ene exemplaar is echter wel direct een bijzondere. De elektrische Manta A laat volgens Opel zien dat het merk een grote focus op 'emissievrije' mobiliteit legt, maar dat het zijn erfgoed daarbij niet vergeet. Het is direct de sterkste Manta die Opel ooit heeft gebouwd. Op de plek waar normaliter de benzinemotor zijn werk deed, ligt namelijk een 147 pk en 255 Nm sterke elektromotor. De 110 pk sterke Manta GT/E die in 1974 het levenslicht zag, was namelijk de krachtigste versie van de Manta A en van de Manta B zijn - op speciale versies als het Manta 400-rallywapen na - ook geen reguliere krachtigere varianten gebouwd.


Opel Manta GSe Elektromod

De Manta GSe Elektromod is uitgerust met een aangepaste handgeschakelde vierbak. Die transmissie valt ook in automatische modus te rijden door de bak direct in zijn vier te zetten. Net als in het origineel worden de krachten gewoon naar de achterwielen gestuurd. Het accupakket heeft een capaciteit van 31 kWh, goed voor een elektrische reikwijdte van zo'n 200 kilometer. De coupé heeft een 9 kW-boordlader die aan een AC-lader binnen vier uur weer vol te pompen is met stroom.


Opel Manta GSe Elektromod

De Manta GSe Elektromod heeft verder een Opel Vizor-snuit en dat is best opvallend. De fabrikant zegt zich daarvoor te hebben laten inspireren door de Manta. Voorop de neus in ieder geval een breed zwart paneel met daarin ledtechniek. De Manta GSe Elektromod kan via het Opel Vizor ook teksten weergeven als “My German heart has been ELEKTRified” en “I am on a zero e-mission". Overigens zijn ook de achterlichten dankzij de komst van led-techniek een stukje moderner geworden. Opel zet de neon-gele auto op speciaal 17-inch lichtmetaal, geef 'm een zwarte motorkap en net als de Irmscher-versies van de oer-Manta moet de GSe Elektromod het zonder verchroomde raamlijsten doen. Op de achterklep is modelnaam Manta in het moderne lettertype van Opel uitgeschreven. Vanbinnen is het gedaan met de analoge klokken. Opel hangt net als in de nieuwe Mokka het Pure Panel in het instrumentenpaneel. In dit designelement zijn twee 10- en 12-inch displays ondergebracht. De stoelen zijn opvallend genoeg afkomstig uit de Adam S. Het binnenste is verder afgewerkt met matgrijze, zwarte en neon-gele delen.

Opel Manta GSe Elektromod - Review

[Jocar]

'GREEN IS THE NEW COOL'

OPEL VOLLEDIG ELEKTRISCH IN 2028

Steeds meer merken kondigen aan wanneer ze de verbrandingsmotor uitzwaaien. Ook Opel doet daaraan mee: in 2028 moeten alle modellen van het merk in Europa volledig elektrisch zijn. Daar zit eerst nog wel een belangrijke stap tussen.

Opel laat er net als vele andere automerken geen gras over groeien: aan het eind van dit decennium is het over en uit voor de verbrandingsmotor. Opel zet de deadline op 2028: vanaf dat moment wordt het merk in ieder geval in Europa volledig elektrisch. De tussenstap ligt over drie jaar in 2024: dan moet de gehele productmix van Opel geëlektrificeerd zijn. Dat betekent dat alle modellen vanaf dat moment mild-hybride, plug-in hybride of volledig elektrisch zijn.



Opel gaat voor de elektrificatie naar alle waarschijnlijkheid vooral gebruik maken van het STLA Small-platform van Stellantis. Die basis kan een accucapaciteit van 37 tot 82 kWh herbergen, wat genoeg moet zijn voor de meeste modellen van Opel. Momenteel staan de Opel Corsa-e en Mokka-e, vooralsnog de enige twee EV's van het merk, op een door het voormalige PSA ontwikkelde basis. Het eerstvolgende model waar Opel het doek van trekt is de Astra. De C-segmenter komt op hetzelfde platform als de Peugeot 308 te staan en krijgt onder meer twee plug-in hybride varianten met 180 en 225 pk systeemvermogen. De Astra wordt vooralsnog niet volledig elektrisch, maar onder het mom 'green is the new cool' liggen er behoorlijk wat veranderingen op de loer voor Opel.

Bron: Autoweek

[Jocar]

VAN NUCHTERE KADETT TOT STRAKKE ASTRA

OPEL ASTRA: VAN DE KADETT A TOT DE ASTRA L

De nieuwe Opel Astra betekent een behoorlijke stap vooruit voor het merk met de bliksemschicht: voor het eerst is de C-segmenter er ook als pluf-in hybride én deelt hij zijn platform met de Peugeot 308. De onthulling van het nieuwe model vormt tevens een mooi moment om terug te blikken op de voorvaderen van de nieuwste Astra.

Kadett A (1962)



De Kadett was Opels antwoord op de succesvolle Volkswagen Kever. Overigens kwam Opel ook voor de oorlog al met de Kadett I, maar voor dit verhaal beginnen we in de jaren 60. In tegenstelling tot de Kever had de Kadett A een watergekoelde motor voorin en een bagageruimte op de plek waar je die verwacht. Bovendien bood Opel de keuze uit meerdere carrosserievarianten. De Kadett A was er als tweedeurs sedan, als stationwagon (Caravan) en als coupé. Het verschil tussen de coupé en de tweedeurs sedan was voornamelijk dat de daklijn van die eerste steiler afliep, waardoor achterpassagiers het met minder hoofdruimte moesten doen. De Kadett A werd van 1962 tot 1965 geproduceerd en in totaal rolden 649.512 exemplaren de fabriekspoorten uit. Daarmee was het niet zo'n groot succes als zijn opvolger.

Kadett B (1965)



Na slechts drie jaar loste de Kadett B de Kadett A af. Qua formaat groeide het model iets en in uiterlijk opzicht kwamen de koplampen in lijn met de grille te staan, terwijl de kijkers van de A iets hoger geplaatst waren. Daarnaast was de Kadett B ook met vier portieren leverbaar, waardoor de keuze aan carrosserievarianten reuze was: de klant kon kiezen uit maar liefst acht verschillende variaties! In totaal rolden van de Kadett B maar liefst 2.691.300 exemplaren van de band in acht jaar tijd, ongeveer het viervoudige van de Kadett A. Van de verschillende carrosserievormen valt niet heel veel meer terug te zien, want alle drie de gespotte exemplaren zijn tweedeurs sedans.

Kadett C (1973)



De Kadett C was in zekere zin een hekkensluiter, want het model was de laatste compacte Opel met achterwielaandrijving. Hij was minder succesvol dan zijn voorganger, want in zes jaar tijd produceerde Opel 1.701.076 exemplaren van de 'C'. Hij was er niet alleen als sedan, station en coupé, maar ook als 'City' - een driedeurs hatchback - en Aero-Kadett. Die laatste was in feite een Targa en cabriolet ineen, waarbij het middelste gedeelte van het dak en de achterruit apart van elkaar verwijderd konden worden. Heel succesvol was die variant overigens niet, want Opel bouwde er slechts 1.242 exemplaren van. Een andere opvallende versie was natuurlijk de Kadett GT/E. De GT/E had een 1.9 viercilinder injectiemotor met 105 pk aan boord, wat betekende dat hij in 10,2 seconden de 100 km/h aantikte.

Kadett D (1979)



Waar de voorgangers van de Kadett D vrijwel allemaal nog een uitstekende kofferbak hadden, ging dat vanaf de Kadett D niet meer op. Het enige verschil tussen de hatchback en sedan was in feite de plek waar de kofferbak scharnierde. Daarbij kreeg de Kadett D voorwielaandrijving. Waar het tegenwoordig af en toe een hele opgave is om de basisversie van een auto te onderscheiden van zijn duurdere broers, was dat bij de Kadett tamelijk eenvoudiger: de basisversie had namelijk ronde koplampen in een hoekige behuizing terwijl de duurdere varianten wel hoekige koplampen kregen. In technisch opzicht betekende de Kadett D eveneens een behoorlijke breuk met zijn voorgangers: hij had voortaan voorwielaandrijving en een geheel nieuwe lijn aan motoren.

Kadett E (1984)



De Kadett E had een veel langer dienstverband dan zijn voorgangers. Waar zij gemiddeld na zes jaar alweer af moesten zwaaien, mocht de E vrolijk elf jaar blijven. Het was tevens de laatste Opel die de naam Kadett droeg voordat het merk overging op het inmiddels al weer even meedraaiende Astra. In Nederland was deze generatie Kadett een waar succesnummer. In 1985 en 1986 had het model zelfs een marktaandeel van ruim 10 procent in onze automarkt! De Kadett E kwam in een waaier aan carrosserievarianten op de markt: de sedan met uitstekende kofferbak keerde terug en ook was de Kadett E als cabriolet te krijgen. Tegenwoordig zijn ze een stuk zeldzamer in ons straatbeeld, maar soms kom je er nog wel eens eentje tegen.

Astra F (1991)



Opel ging gewoon verder in alfabetische volgorde als het ging om de lettercode, maar de naam van de Kadett veranderde in Astra. Overigens gold dat niet voor de Zuid-Afrikaanse markt, waar dit model nog als Kadett door het leven ging en tegelijkertijd kenden de Britten bij Vauxhall de naam Astra juist al langer. Waar de Kadett nog behoorlijk hoekig was, ging Opel bij de Astra over op wat rondere lijnen. De eerste Astra was er als drie- en vijfdeurs hatchback, sedan, station en cabriolet. Daarmee was het aantal carrosserievarianten nog steeds riant, zeker naar hedendaagse maatstaven. Ook leuk: de cabriolet was getekend door Bertone. De topversie van de Astra was de 150 pk sterke GSi. De Astra F ging 7 jaar mee voordat hij werd afgelost.

Astra G ( 1998 )



In aanloop naar het nieuwe millennium kwam Opel met een nieuwe Astra op de proppen: de Astra G. Wellicht dat de 'G' voor 'groeispurt' stond, want de wielbasis van de auto groeide met maar liefst 10 centimeter ten opzichte van zijn voorganger. De Astra G kwam er ook als coupé en cabriolet, die beide door Bertone waren getekend. Helaas had deze generatie Astra een grote aantrekkingskracht op de roestduivel, toch zie je hem vandaag de dag nog wel eens rijden. Ook was de Astra G de eerste Opel waarop het merk het OPC-label introduceerde. De Astra G OPC had maar liefst 200 pk.

Astra H (2004)



In 2004 kwam Opel met de Astra H op de proppen. De afzonderlijke coupé en cabriolet behoorden tot het verleden, die kwamen samen in de Astra TwinTop met stalen klapdak. Opel leverde 'm verder als driedeurs GTC, een hatchback waarvan de voorruit wat schuiner stond en met name aan de achterkant een heel ander ontwerp had dan de reguliere vijfdeurs hatchback. De driedeurs werd dan ook sportiever in de markt gezet. In 2005 introduceerde Opel een OPC-versie met 240 pk, die onder meer opvalt door zijn centraal geplaatste uitlaat.

Astra J (2009)



Na vijf jaar moest de Astra H alweer het veld ruimen voor de Astra J. Opel sloeg een letter in het alfabet over omdat de hoofdletter 'I' soms verwarrend kan zijn met het Romeinse cijfer '1'. In tegenstelling tot de Astra H kwam de sedanversie van de Astra J wél naar Europa, ook al bleken de hatchback en de station veel succesvoller te zijn. Opel leverde in deze generatie Astra nagenoeg alleen nog maar turbomotoren. De Astra J kwam er ook weer als GTC, die Opel qua ontwerp nog verder van de reguliere Astra af zette, én als heftige OPC met maar liefst 280 pk.

Astra K (2015)



Dan belanden we bij de huidige Astra, het laatste model met GM-genen, want de nieuwe Opel Astra deelt zijn platform en techniek zoals gezegd met de Peugeot 308. Bij de uitgaande Astra, de Astra K, verloor Opel een beetje zijn wilde haren, want hij was niet meer als OPC-variant leverbaar. Daarvoor bood Opel de Astra J nog een tijdje aan. De Astra K kwam er alleen als vijfdeurs hatchback en station, waarmee het aantal carrosserievarianten van de Astra nog maar een schim was van de hoeveelheid varianten waarin zijn verre voorvaders leverbaar waren. In de Astra K leverde Opel nog een hele rits GM-motoren, die inmiddels niet meer tot de modernste soort behoorden. Daar komt nu met de Astra L verandering in: niet alleen krijgt het nieuwste model door het voormalige PSA ontwikkelde motoren, ook komt hij in twee variaties van de plug-in hybride aandrijflijn op de markt.

Astra L (2021)

[Jocar]

Legendarische auto's, de Kadett serie toch.

[Jocar]

Opel Aero GT Concept (1969)

[Jocar]

Spijtig dat het bij een concept gebleven is en er nooit zo'n open versie gekomen is.

[bobo]

nog meer mini corvette

[Jocar]

Legendarische auto's, de Kadett serie toch.

Dit was zo'n legendarische serie.

KADETT VAN WERELDFORMAAT

HOE DE C-KADETT DE WERELD VEROVERDE

Wanneer Opel in 1970 begint met de ontwikkeling van de C-Kadett kan men in Duitsland nog niet bevroeden dat dat een auto wordt waar verspreid over de aardbol bijna elke GM-dochter zijn eigen variant van zal bouwen, en maar liefst twintig jaar lang.

Soms zijn de verschillen niet meer dan een naamplaatje, een enkele keer is er iets meer fantasie gebruikt, maar auto’s die om wat voor reden dan ook onder verschillende merknamen verkocht worden, het is bepaald niet iets van de laatste tijd.

Om tegenwicht te bieden aan de in 1968 gepresenteerde Ford Capri wordt bij Opel de Manta ontwikkeld (Projekt 1450) en analoog daaraan een brave familie-auto die de in 1965 gepresenteerde B-Kadett moet opvolgen. Die familie-auto is iets groter dan de B-Kadett, eigenlijk te groot zelfs om hem direct tot een opvolger te kunnen bestempelen. Het hele project schrappen vinden ze bij Opel geen optie, zodoende zien we in 1970 twee maanden na de Manta de familie-auto debuteren als de Ascona. Voor de opvolging van de B-Kadett (die nog steeds goed verkoopt, dus reden voor paniek is er nog niet echt) wordt in 1970 gestart met Projekt 1865. Hoewel het technisch nog sterk leunt op het concept van de B-Kadett zien ze bij General Motors in Detroit Project 1865 als basis voor een compact platform voor wereldwijd gebruik, het zogenaamde GM T-platform. Project ‘1865’ wordt zo de basis voor een - voor GM begrippen – compacte, achterwielaangedreven wereldauto.

Hoewel de ontwikkeling van de Kadett en daarmee ook die van het T-platform bij Opel in Duitsland plaats vindt, debuteert de auto met een tweedeurs sedankoetswerk in april 1973 in Brazilië, en niet als Opel Kadett maar als Chevrolet Chevette, waarbij de naam Chevette gelezen moet worden als een liefkozen verkleinwoord van Chevrolet. Ze waren tot dan toe in Brazilië blijkbaar gewend aan grotere Chevy’s. Pas vier maanden later begint de productie in het Duitse Bochum en heet-ie gewoon Kadett, verkrijgbaar als twee- en vierdeurs sedan, coupé en stationwagon (Caravan).


Chevrolet Chevette

RHD en nog wat


Niets makkelijker dan wereldwijd hetzelfde ontwerp bouwen, zou je zeggen. Binnen GM is dat echter niet vanzelfsprekend. Vauxhall, de Engelse tak van het concern, heeft tot die tijd een eigen modellijn die niets te maken heeft met wat Opel in Duitsland bouwt. De Engelsen zien de Kadett eigenlijk helemaal niet zitten, het zal maar tot kannibalisme van de Viva leiden. Desalniettemin gaan de Vauxhall-ontwerpers toch met de Kadett aan de haal, en dan hebben we het niet over de verplaatsing van het stuur naar de andere kant. Met dezelfde naam als de Braziliaanse-versie, Chevette, verschijnt in mei 1975 de Vauxhall-interpretatie van Project 1865 als instapmodel onder de Viva. De Engelse Chevette heeft een dicht, schuin aflopend front dat sterk doet denken aan dat van de Vauxhall HP Firenze. De neus lijkt ook sterk op die van de eveneens in 1975 gepresenteerde Opel Manta B (die zijn front overigens deelt met de Vauxhall Cavelier, de Engelse versie van Opels B Ascona ).


Vauxhall Chevette

Onder de motorkap van de Chevette geen Opel-techniek maar een eigen, uit de Viva afkomstige viercilinder. Het meest opvallend is echter de achterkant van de auto, dat is een driedeurs hatchback. De auto is direct zo populair dat-ie het van 1975 tot 1978 tot populairste hatchback in het Verenigd Koninkrijk weet te schoppen. Pas in de zomer van 1976 volgen de sedan- en stationuitvoering van de Chevette. Die laatste gaat in besteluitvoering zonder zijruiten bij de bedrijfswagen-tak van Vauxhall overigens door het leven als Bedford Chevanne. De Chevettes en Chevannes blijven niet voorbehouden voor de Britse markt. Ze worden ook bij ons verkocht, net als in Oostenrijk, Zweden en Frankrijk. Om tegenwicht te bieden aan de Volkswagen Golf neemt Opel de hatchback-achterkant van de Chevette ook in het programma en noemt de auto dan Kadett City.

Naast de bescheiden boter en brood-versies van de Kadett worden er ook dikke rally-versies gebouwd en of dat niet genoeg is produceert de Duitse carrosserier Baur tussen 1976 en 1978 in opdracht van Opel een open versie, de Kadett Aero.

In 1979 wordt de C-Kadett opgevolgd door de iets grotere D-Kadett. Om het hierdoor ontstane gat aan de onderkant van de markt te vullen wordt de Engelse hatchback (tot die tijd niet bij onze oosterburen verkrijgbaar) als Opel Chevette naar Duitsland gehaald. Dit lijkt op een snelle noodgreep, op het stuur en de wieldoppen van de Opel Chevette prijken nog gewoon Vauxhall-logo’s. Pas wanneer in 1982 de Corsa verschijnt wordt de productie van de Chevette hatchback gestaakt. Alleen de Chevette sedan en stationcar gaan nog door tot in januari 1984.

Plastic fantastic


Niet alleen de eerste auto op het T-platform staat op naam van GM do Brasil ook het laatste exemplaar rolt daar in november 1993 (!) van de band. Aanvankelijk volgen ze in Brazilië de Opel-lijnen, maar gaandeweg geven ze er hun eigen invulling aan en komen ze in 1983 zelfs met een pick-up, de Chevy 500 (met een laadvermogen van 500 kg, vandaar de naam). Deze auto met open laadbak is gebaseerd op de tweedeurs stationwagon, Marajó genoemd. Ze hebben per definitie veel creativiteit in Brazilië. Zo bouwen ze ook nog naar eigen ontwerp een hatchback die net even langer is dan de Europese Kadett City. Gelijk met de introductie van de pick-up ondergaan in 1983 alle Braziliaanse Chevettes een facelift en hebben ze niet langer het front van de Duitse Kadett maar krijgen ze een neus met de rechthoekige koplampen van de Amerikaanse Chevette. En dat zal niet de laatste wijzing zijn: vanaf 1987 krijgen de Braziliaanse Chevettes een neus met een grote plastic grille waardoor het front sterk lijkt op dat van de Corsa en C-Ascona.


Chevrolet Chevy 500

Vanaf 1974 wordt in buurland Argentinië de Opel K-180 gebouwd, alleen als vierdeurs sedan. De K staat voor Kadett en 180 voor de cilinderinhoud van de 1,8 liter viercilinder die in basis een ingekorte zescilinder is van GM Argentina. Het zal niet de laatste keer zijn dat een auto op het T-platform een andere motor krijgt dan de oorspronkelijke Kadett-krachtbronnen. Wanneer General Motors in 1978 zijn Argentijnse fabriek sluit, valt voor de K-180 het doek. Maar nog niet voor de T-auto, die komt tussen 1992 en 1994 tijdelijk terug in Argentinië wanneer uit Brazilië de tot GMC Chevette en GMC 500 Pickup omgedoopte auto’s geïmporteerd worden.

Om importheffingen te omzeilen is het vaak voordeliger de auto’s lokaal te assembleren, zodoende produceert GM Brazilië voor tal van Latijns Amerikaanse landen auto’s in bouwpakket-vorm die vervolgens ter plekke in elkaar gezet worden. En dan nog kan het weer anders. In Ecuador bouwt Aymesa de T-auto als Condór. Al is het eigenlijk geen echte T-auto. Onder het op de Vauxhall Chevette geïnspireerde sedan-koetswerk met schuin aflopende neus gaat techniek van de B-Ascona schuil. Daarnaast bouwt Aymesa ook nog een pick-up. Die laatste heeft wegens het ontbreken van eigen grondstoffen en om de import van duur buitenlands staal te vermijden een polyester koetswerk. Een soortgelijk project zien we in Uruguay, daar bouwt Grumett de Color, onderhuids een Braziliaanse Chevrolet Chevette, maar dan net als de Aymesa Condór met een polyester koetswerk in de vorm van de Engelse Vauxhall Chevette. De Color is er als stationwagon en pick-up, die laatste naar wens ook met dubbele cabine. Overigens assembleert GM zelf in Uruguay gewoon de Braziliaanse Chevrolet Chevette.



Aziatische tweelingen


In Japan komt GM’s halfdochter Isuzu in 1974 met het Kadett-derivaat Bellet Gemini, zowel als coupé als vierdeurs sedan. Overigens vormt de Gemini-techniek ook de basis voor de door Giorgetto Giugiaro getekende Isuzu Piazza (de strakke coupé), die ook bekend wordt als Isuzu Impulse en Holden Piazza.


Saehan Gemini

Op de Maleisische markt verkoopt Isuzu de Bellet Gemini overigens als Opel Gemini. De Zuid-Koreaanse GM-jointventure Saehan bouwt vanaf 1976 zijn eigen variant van de vierdeurs Gemini, op de lokale markt heet-ie Saehan Gemini en voor de export gaat-ie door het leven als Saehan Bird. Nog voordat GM do Brasil een pick-up ontwikkelt doet Saehan dat al, het werkpaard krijgt de naam Max. De Max heeft de kortere portieren van de vierdeurs Gemini en dat betekent een iets kortere en dus krappere cabine dan bij de latere Chevy 500 uit Brazilië met zijn langere deuren. Wanneer de Saehan joint venture in 1982 omgedoopt wordt tot Daewoo Motor Company heet de sedan voortaan Daewoo Maepsy en de pick-up Daewoo Max.


Daewoo Maepsy

GM’s Australische dochter Holden volgt voor zijn Gemini’s aanvankelijk het lijnenspel van Isuzu en ook onder de motorkap trekken de Australiërs met de Japanners op: Holden gebruikt de 1,6 liter benzine- en 1,8 liter dieselmotor van Isuzu. Wanneer Holden na 1978 meer zijn eigen koers gaat, worden behalve een coupé ook een stationwagon- en bestelwagen-variant aan het programma toegevoegd.


Holden Gemini

Paniek in Detroit


Bij de start van Project 1865 is er op basis van het T-platform geen eigen Noord-Amerikaanse versie bedacht. Al sinds 1959 verkoopt Buick in de VS Opels als Buick Opel. En ook de Kadett vindt (voorzien van dikke bumpers en nog wat verplichte aanpassingen) op die manier zijn weg naar The States.


Buick Opel

Maar de Kadett is amper geïntroduceerd of de wereld krijgt te maken met een oliecrisis. De gemiddelde Amerikaan is eventjes niet meer geïnteresseerd in grote V8’en. Detroit in paniek uit! In allerijl wordt eind 1973 op basis van het T-platform begonnen met Project 909. Met een twee inch langere wielbasis en een koetswerk dat in weinig nog op die van de Kadett lijkt, presenteert Chevrolet op 16 september 1975 zijn eigen Chevette. Deze Amerikaanse Chevette is er als drie- en vijfdeurs hatchback en heeft werkelijk geen schroef gemeen met zijn Europese broertjes. Maar wat maakt het uit? De auto schopt het in 1980 en 1981 tot de best verkocht personenauto in Amerika. In Canada wordt de Chevette door Pontiac-Buick-dealers verkocht als Pontiac Acadian. Pas in 1981 komt er ook voor de VS-markt een Pontiac-derivaat: de Pontiac T1000, deze kalere en dus goedkopere versie van de Chevette wordt twee jaar later gewoon Pontiac 1000 gedoopt, zonder de T. Op 23 december 1986 loopt de laatste Chevrolet Chevette van de band, de laatste auto op basis van het T-platform is echter pas zeven jaar later de Chevy 500 pick-up in Brazilië. De teller staat dan op dik 7 miljoen T-cars, verkocht onder bijna 40 verschillende namen. Duizelingwekkend.


Chevrolet Chevette (Noord-Amerika)

[Jocar]

Opel Kadett A (1962)

[Jocar]

Die ziet er nog gelikt uit. Leuk bakkie!

[Jocar]

Opel Astra 2.0-16V GSI – 1992 – 440.277 km - Klokje Rond

[bobo]

toen die motor uitkwam, zal er veel volk sceptisch hebben gestaan over zijn levensduur...150 pk uit een 2 liter

[Jocar]

In de jaren negentig kocht Helmut Schmidt een bijzondere personenauto. Opel heeft de auto van de overleden bondskanselier behouden.


Kadett GSI (1991)

[Jocar]

Oude Helmut had smaak, vroeger lang gekwijld op deze GSI, vooral op dat digitaal dash

[bobo]

Niet op de dash hier, maar de cx van .28 van de gsi

+200 met 115 pk


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Jocar]

Niet op de dash hier, maar de cx van .28 van de gsi

+200 met 115 pk

Dat ook uiteraard, het was een buitengewone kar