OPEL Lovers V2

[The Pretender]

Die uitlaat oplossingen van tegenwoordig.

[knight-rider]

Toch mooi, zo een Insignia.

[Jocar]

Opel Manta A (1970-1975)

[Jocar]

Opel Ascona A (1970-1975)

[Jocar]

OPELS HERSTRUCTURERINGSPLAN 'PACE!' GEPRESENTEERD

IN 2024 IS ELKE OPEL GEËLEKTRIFICEERD

Opel maakt de komende jaren een heftige transitie door. Vandaag is het toekomstplan 'Pace!' uit de doeken gedaan en daarin staat hoe Opel binnen de PSA Groupe wordt gepositioneerd.

Toekomstplan Pace! beschrijft niet alleen hoe de PSA Groupe Opel gaat positioneren, maar tevens hoe het concern van Opel weer een gezond bedrijf wil maken. In 2020 moet het bedrijf weer winstgevend zijn en goed zijn voor een bruto winstmarge van twee procent. In 2026 moet dat percentage al op zes procent liggen. Om dat te bereiken, moet er stevig op kosten worden bespaard en daar komt het onderwerp 'synergie met de PSA Groupe' om de hoek kijken.

De financiële voordelen die worden behaald door Opel te verweven in de PSA Groupe, moeten in 2020 op 1,1 miljard euro liggen. In 2026 moet het synergievoordeel 1,7 miljard euro opleveren. Opel moet volgens zijn nieuwe eigenaren de CO2-koning van Europa worden. Om op dat vlak goed te scoren, moet van elke nieuwe Opel tegen 2024 een geëlektrificeerde uitvoering beschikbaar zijn. De brandstofmotoren verdwijnen overigens niet, maar de exemplaren van Opel zelf wel. Op termijn gaat Opel volledig over op motoren van PSA. In 2020 moet Opel al vier modellen op de markt hebben waarvan ook geëlektrificeerde smaken bestaan. De Grandland X komt er als plug-in hybride en van de volgende Corsa komt er een volledig elektrische versie.

Uiteraard wil de PSA Groupe besparen op de productiekosten. In 2020 moeten de kosten per auto al zijn teruggebracht met 700 euro. Dat moet onder andere worden gerealiseerd door te besparen op arbeidskosten én op het efficiënter inrichten van het productieproces.

Vanaf 2024 maken alle Opels gebruik van twee platforms van de PSA Groupe. Het CMP- en het EMP2-platform van het Franse concern zullen ook voor Opels worden gebruikt. Het aantal platforms dat Opel gebruikt, wordt dus teruggebracht van momenteel negen naar twee in 2024. Zo komt er in 2019 een SUV op basis van het EMP2-platform op de markt. Die zal in Eisenach worden gebouwd. Mogelijk gaat dit om Opels variant van de Peugeot 5008. Op datzelfde platform verschijnt ook een D-segmenter, een auto die in Rüsselsheim van de band zal lopen. Zoals gezegd zullen ook alle motoren en platforms bij de PSA Groupe van de planken komen. Het aantal aandrijflijngroepen dat Opel gebruikt, wordt teruggebracht van momenteel tien naar vier.

Het is nu officieel bekend dat de nieuwe generatie Corsa, die in 2019 verschijnt, op PSA's CMP-basis komt te staan. De nieuwe Combo zal volgend jaar al om de hoek komen kijken. Vervolgens komt er elk jaar een nieuwe Opel op de markt.

Alle nieuwe Opels worden in Rüsselsheim ontwikkeld, een locatie die wordt omgetoverd tot een soort kenniscentrum voor de PSA Groupe. Het gehele concern zal met name profiteren van Opels kennis op het gebied van brandstofceltechniek, autonoom rijden en veiligheidssystemen.

Om hogere verkoopcijfers te realiseren, zal Opel tegen 2022 meer dan twintig nieuwe markten betreden. Ook in de bestelwagenwereld worden nieuwe modellen naar voor Opel nieuwe markten gebracht. In 2020 wil Opel 25 procent meer bedrijfswagens hebben verkocht dan in 2017.


De hoofdzaken:

-Opel wordt 'CO2-koning' van Europa.

-In 2024 is elk model ook geëlektrificeerd

-Opel gaat volledig over op twee platforms, motoren en transmissies van de PSA Groupe

-De Grandland X komt er als plug-in hybride

-De nieuwe Corsa komt in 2019, ook als EV!

-De nieuwe Corsa komt definitief op CMP-basis van de PSA Groupe

-De nieuwe Combo komt al in 2018

-De nieuwe SUV op EMP2-basis komt in 2019

-Er is een nieuwe D-segmenter op komst

-Groei van de bedrijfswagenverkoop in 2020 +25 procent

Bron: Autoweek

[Namaz]

Lol, dat ze eerst eens beginnen met hun kwaliteit van hun huidige auto's op te krikken vooraleer ze zich wagen aan zulke doelstellingen.

[Gast]

Eindelijk een opvolger voor de Senator zie ik... Heb destijds zo enen gehad en die reed wel zeer goed. Was toen ook en 6 in lijn

[Jocar]

Eindelijk een opvolger voor de Senator zie ik... Heb destijds zo enen gehad en die reed wel zeer goed. Was toen ook en 6 in lijn

Waren idd vette bakken. Hier heeft jaren zo'n Senator B als taxi rondgereden, op LPG dacht ik.

[Jocar]

[Gast]

Dat tweede model was het. Maar ik denk dat het de faceliftversie was, ik herinner me niet dat hij chrome in de achterlichten had of chrome bumpers had. Ik denk dat de bovenste foto en de onderste foto van de laatste post van een verschillende serie zijn, kan dat ? Want de bovenste fot lijkt te kloppen, alsook met die hoofdsteunen en zo. En 2,8 S ken ik eigenlijk niet, toen had je een 2,5 en een 3,0 en als ik me niet vergis een Irmscher versie (of hoe schrijf je dat?)

[Jocar]

Dat tweede model was het. Maar ik denk dat het de faceliftversie was, ik herinner me niet dat hij chrome in de achterlichten had of chrome bumpers had. Ik denk dat de bovenste foto en de onderste foto van de laatste post van een verschillende serie zijn, kan dat ? Want de bovenste foto lijkt te kloppen, alsook met die hoofdsteunen en zo. En 2,8 S ken ik eigenlijk niet, toen had je een 2,5 en een 3,0 en als ik me niet vergis een Irmscher versie (of hoe schrijf je dat?)

Er was een A en een B en die zijn telkens ook nog eens gefacelift geweest. Onderste foto's zijn van de B (eentje facelift idd). Motorfoto is de 2,8 van de A.

Motoren A

Benzine

2.2 i	2.197 cm³	4-in-lijn	8v	116 pk	182 Nm	1984 - 1987
2.5 E	2.490 cm³	6-in-lijn	12v	136 pk	186 Nm	1981 - 1983
2.8	2.784 cm³	6-in-lijn	12v	140 pk	214 Nm	1978 - 1981
3.0	2.968 cm³	6-in-lijn	12v	150 pk	230 Nm	1981 - 1983
3.0 E	2.968 cm³	6-in-lijn	12v	180 pk	248 Nm	1978 - 1983
3.0 i	2.969 cm³	6-in-lijn	12v	180 pk	248 Nm	1984 - 1987

Diesel

2.3 TD	2.260 cm³	4-in-lijn	8v	86 pk	189 Nm	1984 - 1987

Motoren B

Benzine

2.5 i	2.490 cm³	6-in-lijn	12v	140 pk	205 Nm	1987 - 1989
2.6 i	2.594 cm³	6-in-lijn	12v	150 pk	220 Nm	1990 - 1993
3.0 i	2.969 cm³	6-in-lijn	12v	156 pk	230 Nm	1987 - 1989
3.0 24V	2.969 cm³	6-in-lijn	24v	204 pk	270 Nm	1989 - 1993

[Gast]

Ik dacht 2.5 maar als ik naar de bouwjaren kijk zal het 2,6 geweest zijn... Geen supervermogen maar die reed toch echt wel comfortabel voor dienen tijd.

[Jocar]

Opel Olympia Rekord (1953 - 1963)

[Jocar]

OPEL MONZA (1977-1986)

Het jaar 1977 is druk voor Opel: naast de nieuwe Rekord, Commodore en Senator introduceren de Rüsselsheimers nòg een geheel nieuw model, de Monza. De kloeke vierzits coupé (4,7 meter lang) is een ontwerp van Henry Haga en beschikt over motor en onderstel van de grote Senator, het nieuwe topmodel van Opel. De wielbasis is echter iets korter en daardoor gelijk aan die van de Rekord.
Opvallend is de schuin aflopende achterzijde met geïntegreerde spoilerrand en een grote achterklep, die toegang geeft tot de bagageruimte. De rugleuning van de achterbank is neerklapbaar, zodat ook grotere spullen in de chique coupé passen. Onder de motorkap van de eerste exemplaren vinden we een 3,0-liter zescilinder in lijn met benzine-inspuiting en 180 pk. Deze is standaard gekoppeld aan een automatische versnellingsbak; tegen meerprijs is ook een handbak verkrijgbaar. Met de automaat haalt de achterwielaangedreven Monza 3.0 E met gemak 210 km/h (handbak 215 km/h). De sprint naar de 100 km/h is in 10 (handbak: 8,9) seconden achter de rug; het verbruik ligt rond de 1 op 8 gemiddeld.
Serieproductie van de Monza begint pas in 1978. Later worden ook een 2.8 H met carburateurs en 140 pk toegevoegd aan het programma, alsmede een 2,5. In 1982 krijgt de Monza een lichte restyling, met een gladdere neus en een nieuw dashboard. Topmodel is voortaan de sportief uitgeruste 3.0 GSE. In 1986 stopt de productie; een opvolger is er niet gekomen.

[Jocar]

OPEL COMMODORE (1967-1983)

Voorheen heetten Opels Rekord met zescilinders ook gewoon Opels Rekord, maar vanaf 1967 kregen ze een aparte naam: Commodore. Alleen de kenners zagen - en zien - het verschil, want de auto’s hadden nog altijd precies dezelfde carrosserieën. De zescilinder lijnmotor onder de kap kon naar keuze in drie varianten worden geleverd: met 2.239 cc (95 pk); 2.490 cc (120 pk) en 2.784 cc (150 pk). Toch waren er wel meer verschillen. Want naast de andere motor was ook de optielijst van huis uit volledig aangevinkt. Met verchroomde sierlijsten, wielen in een maatje groter (14 inch) en natuurlijk het kenmerkende vinyl dak. Afhankelijk van de versie was er binnenin ook hout en een toerenteller te vinden. En dat waren slechts de uiterlijke verschillen.
Onderhuids waren er bovendien verbeterde remmen en zowel voor als achter een stabilisatorstang. De Commodore GS/E was het absolute summum. Deze had dubbele carburateurs die werden gevoed door een elektronisch injectiesysteem, een aangepast onderstel en schijfremmen achteraan. In 1972 kwam er een opvolger: de Commodore B, die onderhuids nog altijd gelijk was, maar een geheel nieuwe carrosserie kreeg. Vermogens liepen nu uiteen van 115 tot en met 165 pk. Net als de Commodore A was die leverbaar als sedan met twee of vier deuren, als coupé of zelfs als stationwagon. En het werd ook weer een succes. Van de eerste versie werden er tussen 1967 en 1971 al 156.330 gebouwd; van de tweede tussen 1972 en 1977 nog eens 140.827. De laatste Opel Commodore, de Commodore C, verscheen in 1978 en had voor het eerst een iets langere motorkap ten opzichte van de Rekord. Dit om de zescilinder goed te kunnen laten ademen. Ook nu verscheen er weer een coupéversie, maar die heette vanaf nu Monza. De Commodore heette in Engeland Vauxhall Viceroy en werd in Australië als Holden Commodore aan de man gebracht, terwijl in Zuid-Afrika de Chevrolet Commodore rondreed. In 1983 rolde de laatste exemplaren van de band, maar in Zuid-Afrika ging men nog tot de vroege jaren negentig door.

[Jocar]

OPEL GT (1968-1973)

Opel toont op de IAA in 1965 de Grand Tourisme Coupé: een testmodel met 1,9-liter Rekord-motor. Volgens Opel uitsluitend bedoeld om zaken als carrosserievorm, motoren, remmen, onderstel en besturing te kunnen testen op hoge snelheid. Maar enkele jaren later blijkt het de voorbode te zijn geweest van de beroemde GT. In de pers verschijnen enkele jaren later namelijk spionagefoto’s van de Opel GT, qua uiterlijk sterk geïnspireerd op de Grand Tourisme Coupé en het Amerikaanse voorbeeld, de Chevrolet Corvette.
De definitieve Opel GT verschijnt in 1968 op de markt, met een 1100 (60 pk, top 155 km/h) en een 1900 (90 pk, top 185 km/h) viercilinder, afkomstig uit respectievelijk Kadett en Rekord. De carrosserie van Opels imagomaker wordt gebouwd bij Brissoneau & Lotz in Frankrijk, de assemblage vindt plaats in Bochum, waar ook de B-Kadett gebouwd wordt. Met de Kadett deelt de GT ook zijn onderstel, inclusief de starre achteras. Doordat het zwaartepunt tien cm lager ligt dan bij de Kadett en door de ideale gewichtsverdeling heeft de GT echter sportievere rij-eigenschappen dan zijn huis-tuin-en-keukenbroertje. Voor een makkelijker instap lopen de deuren iets in het dak door. Tegen het eind van de productie verschijnt de GT/J, een eenvoudiger uitvoering, als instapmodel van de GT. Tot en met 1973 worden rond de 103.000 exemplaren geproduceerd, waarvan zo’n 70.000 de oversteek naar de USA maken, totdat de strengere veiligheidseisen roet in het eten gooien.

[Jocar]

OPEL ASCONA B (1975-1981)

Toen Opel tegen het eind van de jaren zestig in de gaten kreeg dat er vraag was naar een model dat tussen de Kadett en de grotere Rekord inzat, was het idee voor een nieuwe modelreeks geboren. Eerst werd die auto nog Olympia genoemd, maar tegen eind 1970 werd het tussenmodel de Ascona - vernoemd naar de Zwitserse plaats aan het Lago Maggiore. De auto was een slimme mengeling van beide auto’s, want hij maakte gebruik van het onderstel van de Kadett, maar kwam met de aandrijving van de Olympia. De Ford Taunus werd als de gedoodverfde concurrent gezien. Er was een sedan met twee, danwel vier deuren en een driedeurs stationwagon die Voyage werd genoemd. Er was een scala aan motoren verkrijgbaar, variërend van een 1.2 liter met 60 pk tot en met een 1.9 liter met bovenliggende nokkenas en 90 pk. Die laatste motor vormde ook de basis voor de 125 pk sterke rallyauto waarmee onder meer Walter Röhrl deelnam aan de Europese kampioenschappen. In 1975 kreeg de eerste Ascona (‘Ascona A’) een opvolger: de Ascona B. De stationwagon werd nu uit het gamma geschrapt. Het motorgamma bleef grotendeels gelijk, al werd de 1.9 wat verder uitgeboord naar twee liter en kreeg hij brandstofinjectie. Vanaf 1978 is er ook een dieselmotor beschikbaar, eveneens met een inhoud van twee liter en een vermogen van 68 pk. Ook met de Ascona B werd stevig gerallied. Walter Röhrl stuurde de auto naar de eerste plaats in het rallykampioenschap van 1982 en Ari Vatanen maakte zelfs een uitje met een Ascona in de loodzware Safari Rally. Er bleek al gauw vraag te zijn naar een extreme straatversie, en daarom bouwde Opel een snelle 2.4 liter-0versie met liefst 144 pk. Cosworth werd ingehuurd om de motoren te tunen en Irmscher zorgde voor een imposant spoilerpakket plus bijpassend interieur. Dat de motor nog veel verder kon worden opgevoerd bleek in de racerij waar Ascona’s met ruim 300 pk het de concurrentie probeerden lastig te maken. Inmiddels zijn Ascona’s veelal ten prooi gevallen aan scheurneuzen die de auto’s dankzij hun achterwielaandrijving en opvoerpotentieel veelal gebruikten voor drift- en circuitwerk.

[Jocar]

OPEL KADETT B (1965-1973)

De eerste Kadett was er vooral gekomen om de VW Kever te beconcurreren en slaagde daar heel goed in. In drie jaar tijd – van 1962 tot en met 1965 - verkocht Opel er bijna 650.000 van, en dat was een record. Opel had de smaak dan ook goed te pakken en besloot in lijn met de Rekord al in 1965 met een opvolger voor de Kadett te komen.
Het werd de Kadett B, die op de autotentoonstelling van Frankfurt in september dat jaar onthuld werd. De auto was qua uiterlijk stukken moderner dan zijn voorganger en nam volledig afscheid van het tijdperk van chroom en vinnen, waarvan op de Kadett A nog wel wat was terug te vinden. Hij was bovendien naar alle kanten gegroeid, wat vooral de binnenruimte ten goede kwam. Tel daarbij op dat hij nu ook met vier deuren leverbaar was en het succes kon niet uitblijven.
In 1969 kostte een Kadett 6.999 gulden en dat was dan wel een slordige duizend gulden meer dan wat een Kever kostte, maar de compacte Opel bood meer en was veel moderner. Onder de motorkap vond je viercilinders die qua inhoud varieerden van 1.078 tot en met 1.897 cc (45-90 pk). Die laatste haalde een top van 160 km/h. De Kadett B werd dan ook een nog groter succes dan de Kadett A, al bleef de ‘B’ ook veel langer in productie. Tussen 1965 en 1973 werden er 2.191.691 gebouwd. En dan hebben we de Caravan (de stationwagon) en de Coupé nog niet eens meegerekend (respectievelijk goed voor 418.959 en 103.633 stuks). De meest tot de verbeelding sprekende Kadett B was zonder twijfel de Coupé Rallye. Net zoals de gewone Coupé een erg mooi gelijnd wagentje met sterk aflopende achterkant, maar nu met opvallende strepen en matzwarte motorkap, schijfremmen vooraan en dubbele carburateur. Met 90 pk bovendien snel genoeg om goed te kunnen scoren in de autosport.

[Jocar]

OPEL KADETT C (1973-1979)

De Opel kadett van de derde generatie had een compleet nieuwe carrosserie ten opzichte van zijn voorganger, al waren de overeenkomsten tussen de twee overduidelijk. Hij werd ietsjes langer en hoger wat vooral de binnenruimte ten goede kwam. De prijs in Nederland bedroeg 9.535 gulden in 1973 – het jaar van introductie – en de importeur verkocht ze als warme broodjes. Tegelijkertijd met de sedan werden ook de stationwagen (Caravan) en de Coupé in de showrooms van Opel geparkeerd. Die eerste was een echt pakezeltje; de tweede een zeer sportief ogend autootje die vooral voor de liefhebbers die zich net geen Manta konden veroorloven een schot in de roos moet zijn geweest. Technisch was de Kadett C overigens niet echt schokkend, want onderhuids waren de verschillen met de Kadett B gering. De viercilinder motoren kwamen met inhouden van 933 tot en met 1.979 cc en daarmee met vermogens die minstens zo ver uiteen liepen: van 40- tot en met 115 pk. Daarmee waren de lichtste motoren lichter en de zwaarste zwaarder dan bij zijn voorganger. De snelste uitvoering betrof de Kadett GT/E van 1977 die vreselijk goed scoorde in de rallysport, maar tamelijk zeldzaam was op straat. Logisch, want de prijs voor zo’n Kadett verdubbelde al snel ten opzichte van die van een gewone sedan met aanzienlijk nederiger vermogen. Ook de Kadett City werd een succes. Dit was de eerste hatchback-versie die Opel van dit model bouwde met een grote derde deur. Deze was vanaf 1975 te koop met als basis een 1.196 cc motor met 60 pk. De sedans, stationwagons en City’s met kun je nog altijd in het dagelijkse straatbeeld van Nederland vinden, de snellere coupés zijn allemaal al bij liefhebbers beland. Een mooie GT/E is in Duitsland inmiddels al een klein fortuin waard.

[Jocar]

OPEL LOTUS OMEGA (1990-1992)

In 1990 presenteert Opel de spectaculaire Lotus Omega. Zoals de naam al aangeeft, is de supersnelle sedan ontwikkeld door toenmalige GM-dochter Lotus. Net als destijds de Ford Lotus Cortina moet de Lotus Omega de prestaties van een sportwagen combineren met ruimte voor vier personen. De basis wordt gevormd door de Omega.
De Opel-zescilinder-in-lijn is door de technici van Lotus opgeboord tot 3,6 liter en voorzien van 2 turbo’s met koeling. De extra sterke zesversnellingsbak komt uit de eveneens door Lotus ontwikkelde Chevrolet Corvette ZR-1. De Lotus Omega valt aan de buitenzijde enorm op, vanwege de grote spoilers voor en achter, de wielkastverbreders en de zijskirts. Ook worden speciale wielen gemonteerd.
De 24-kleps motor perst er maar liefst 377 pk uit. Daarmee zit de Lotus Omega in minder dan 5,5 seconden op de 100 km/h, de top bedraagt zelfs 280 km/h (daarmee wijkt Opel net als Porsche af van het herenakkoord dat Duitse auto’s niet harder dan 250 km/h lopen). De Lotus Omega is dan ook een rechtstreekse concurrent voor de ingetogener gestileerde BMW M5 en Mercedes 500E. In Groot-Brittannië wordt de auto geleverd als Vauxhall Lotus Carlton. In 1992 valt het doek voor de snelste Opel ooit, na 950 gebouwde exemplaren.