Mededeling

**Jocar** · 24/02/2023, 15:18

OPEL SENATOR 3.0 E (1982)

cvgym4rbyby4.jpg

**bobo** · 27/02/2023, 22:21

**bobo** · 12/03/2023, 18:02

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk Pro

**Jocar** · 16/03/2023, 10:54

Opel Zafira 2.2 automaat - 2001 - 510.241 km - Klokje Rond

**Jocar** · 04/05/2023, 20:08

Opel Monza A 2.8S (1979) - 100% OPEL! Das große Coupé mit 6-Zylinder & Hinterradantrieb

**bobo** · 05/05/2023, 14:13

**Jocar** · 06/05/2023, 17:11

WIM BOTH HEEFT DE OPEL KADETT A TOT EN MET E, EN TOCH MIST HIJ ER NOG EEN

ALLEEN NOG EEN OER-KADETT

**Jocar** · 06/05/2023, 19:00

Mooie collectie.

**bobo** · 08/05/2023, 21:26

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk Pro

**bobo** · 13/05/2023, 17:14

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk Pro

**Jocar** · 13/05/2023, 19:55

OPEL SENATOR (1990)

**Jocar** · 15/05/2023, 09:17

Opel Commodore A: Luxus-Rekord mit Reihensechszylinder

**Jocar** · 21/05/2023, 14:48

VOOR GERLINDA GEEN LIMO OF EXOOT ALS TROUWAUTO MAAR HAAR EIGEN OPEL MANTA A

OOK JONGE MENSEN KOESTEREN KLASSIEKERS

Trouwen doe je in een limousine, toch? Niet Gerlinda Kroek, want zij wilde de rit naar stadhuis en kerk maken in de door haar en haar vader gerestaureerde Opel Manta A. Voordat de mooiste dag van haar leven zich aandiende, moesten wel eerst de handen uit de mouwen worden gestoken.

“Nog voordat ik überhaupt een vriendje had, wilde ik al trouwen en een Opel Manta als trouwauto. Dat stelde ik ook als eis toen ik mijn vriend Joost leerde kennen. Die ging er aarzelend mee akkoord, mede geholpen door zijn desinteresse voor alles op vier wielen”, aldus Gerlinda. Die Manta kwam er, en wat voor één! Het is de oudste van Nederland, waarop zelfs Tatjana Šimić poseerde. Voordat de Manta als trouwauto kon worden ingezet, moesten Gerlinda en vader Bert nog wel flink sleutelen. “Laat ik het mild zeggen: de auto viel wat tegen”, vertelt de 28-jarige Emmeloordse. “We hebben het wel over de oudste overlevende Manta van Nederland, hè. Hij is van november 1970, dus inmiddels 52 jaar oud. Het mag zelfs een wonder heten dat hij nog bestaat.”

Samen met haar vader heeft Gerlinda de Opel Manta A opgeknapt.

Gerlinda's broers hebben niets met auto's

De liefde voor auto’s zit er al vroeg in bij Gerlinda Kroek. Vader Bert, elektrotechnicus van huis uit, groeit op tussen de Opels. “In mijn jonge jaren maakte ik samen met mijn vader van drie Opels één, dus dan leer je wel sleutelen”, vertelt hij. Zo draagt hij zijn liefde voor het merk met de ‘Blitz’ over aan zijn dochter. “Het is opvallend dat uitgerekend de dochter tussen de drie zoons interesse toont voor auto’s”, zegt Bert. “De jongens hebben niets met auto’s.”

Grapje van pa, een plaatje met haar naam bij de pook van de Opel Manta.

“Mijn liefde voor klassieke auto’s ontstond op de camping”, vertelt Gerlinda. “Daar stond een Fiat Spider te koop. Die kochten we niet, maar de vonk sloeg wel over. De Fiat heeft bovendien mijn voorkeur afgebakend: ik vind auto’s uit de jaren 70 het leukst. Dat komt ook door de nog relatief eenvoudige techniek, hoor. Met hulp van mijn vader kan ik sleutelen aan zo’n auto.”

Als Gerlinda eenmaal toe is aan een klassieker begint de jacht. Samen met pa struint ze internet af. Zo komt al snel vast te staan dat de keus op een Opel zal vallen. Gerlinda vindt de Manta A het mooist. “Vooral het stoere front met zijn vier ronde koplampen spreekt me aan”, vertelt ze. “Ze zijn echter niet dik gezaaid en de prijzen lagen vaak boven ons budget. Bovendien zochten we geen gerestaureerd exemplaar, maar juist een project. Ik moest immers leren sleutelen.”

De zoektocht neemt al enige tijd in beslag als Gerlinda in het najaar van 2015 stuit op een oranjerode Manta uit de allereerste serie. Hij staat voor een relatief zacht prijsje te koop bij een particulier in Rotterdam.

Manta rijdt op lpg wanneer ze hem kopen

Snel maken ze een afspraak en rijden vader en dochter naar de havenstad. De Manta rijdt nog –weliswaar op lpg – en heeft zelfs nog apk. Gerlinda valt als een blok voor de Manta. Bert moet zijn hoofd koel en onder de auto houden om te ontdekken of de dorpels en bodem nog wel oké zijn. “Vanaf de buitenkant was de Manta eigenlijk opvallend gaaf”, vertelt Bert. “Geen krokante dorpels en zelfs de binnenschermen oogden nog in goede conditie. De proefrit verliep minder voorspoedig, want de lpg bevroor in de leidingen, waardoor hij telkens stilviel, Ook waren er nog backfire-problemen. Maar goed, de lpg-installatie zou er wat mij betreft direct uit gaan”, aldus Bert. Gerlinda is blind van verliefdheid en dus wordt de koop vlot gesloten. Wonder boven wonder haalt de oeroude Manta de eindstreep in Emmeloord.

Toch een tegenvaller na demontage

Enthousiast beginnen vader en dochter aan de demontage. Wielen, bumpers voorspatborden, motorkap, kofferdeksel, wielophanging en verdere demontabele exterieurdelen slaan ze op, waarbij Gerlinda’s eerste taak het nummeren en beschrijven van de onderdelen is. Dan komt de tegenslag als ze na het verwijderen van stoelen en achterbank aan het wegsnijden van het tapijt toe komen. De buitendorpels lijken dan wel gaaf, maar de binnendorpels zijn een echte gatenkaas. Daar hadden ze niet op gerekend. “Misschien ook wel wat naïef”, zegt Bert nu. “Van een in Nederland geleverde, op dat moment 45 jaar oude auto hadden we niet mogen verwachten dat hij nog roestvrij zou zijn, maar dat hij zo verrot was, daar hadden we ook weer niet op gerekend. Toch ga ik ervan uit dat de verkopende partij te goeder trouw heeft gehandeld. Het was aan ons om niet bij de pakken neer te gaan zitten. De staat van de Manta mocht ons niet op de knieën krijgen. Schouders eronder en doorzetten dus.”

Toch zakt vader en dochter Kroek de moed in de schoenen naarmate de demontage vordert. Na een half jaar is de auto zo kaal als een luis. Nu blijkt ook de garage aan huis te krap bemeten om de carrosserie inclusief alle losse onderdelen te herbergen. Gelukkig kan Bert ook positief nieuws melden: hij heeft een ruime unit inclusief hefbrug weten te bemachtigen, nota bene op fietsafstand van huis. Dat is goed voor de motivatie om door te gaan.

Echtgenoot na de Manta gevonden

Dan leert Gerlinda haar toekomstige echtgenoot Joost kennen. “Dat was een mokerslag voor ons Manta-project, want ik besteedde vanaf dat eerste moment vrijwel al mijn vrije tijd aan mijn vriend en niet meer aan de Manta. Het restaureren van de Manta kwam nu op de tweede plaats, misschien wel de derde, want Joost bleek ook de motivator te zijn om het ouderlijk huis te verlaten. “Sommige avonden zochten we op internet wel naar de benodigde onderdelen om de voortgang, hoe langzaam die ook ging, niet in gevaar te brengen.”

Eenmaal gesetteld in Hattem vindt Gerlinda dé motivatie om het vrijwel stilliggende project weer nieuw leven in te blazen: een huwelijk. “Op kerstavond 2020 ging Joost door de knieën om mij ten huwelijk te vragen. We wilden van meet af aan onze trouwdag groots vieren, dus prikten we de datum midden in de zomer, op 30 juli 2021. En ik wilde maar één auto om ons van en naar de kerk en het stadhuis te rijden: de Manta.”

Trouwdatum als een zwaard van Damocles

Die ligt dan echter nog helemaal uit elkaar, maar vader en dochter pakken de handschoen opnieuw op. Nu hebben ze de trouwdatum als een zwaard van Damocles boven zich hangen en dus is het menens. Ze kunnen nu niet meer terug.

Pa Kroek fietst heel wat avonden op en neer naar de unit om zoveel mogelijk werk aan de auto te verrichten, onder het motto: ‘wat haalbaar is voor ons doen we zelf, wat we niet onder de knie hebben, besteden we uit’. Op zaterdag heeft hij hulp van Gerlinda. Dan treedt hij op als supervisor annex leermeester: “Op deze manier heb ik bijvoorbeeld een portier van zijn raammechanisme en slot voorzien en de middenconsole in elkaar gezet”, vertelt ze. Dan merk je dat auto’s uit deze periode nog eerlijk zijn gebouwd. Ze zijn overzichtelijk. De grotere en veiligheidsrelevante klussen heb ik overgelaten aan mijn vader. Ik vind het al heel wat dat ik überhaupt ring- en steeksleutels weet te hanteren.”

Het las- en plaatwerk besteden ze uit aan een bedrijf om de hoek, om zo de voortgang te garanderen. Dat bedrijf vindt nog veel meer rottigheid aan de kale carrosserie, maar er is geen weg meer terug. Intussen laten ze de motor reviseren, waarbij het bedrijf dat daarvoor wordt ingeschakeld erachter komt dat er in de loop der jaren al heel wat is geknutseld aan de Manta. Zo blijkt dat de originele 1.6 plaats heeft gemaakt voor een 2.0. “Ondanks de aderlating in de originaliteit hebben we die laten reviseren, want die extra pk’s kan de Manta best gebruiken”, zegt Gerlinda.

Bert en Gerlinda hebben de smaak zo te pakken dat de restauratie voorspoediger verloopt dan ze zich hadden voorgesteld. Gelukkig houdt de plaatwerker c.q. spuiter zich aan de afspraken en keert de motor eveneens op tijd terug. Het opbouwen kan beginnen. Opnieuw ziet Bert vaderlijk toe op de verrichtingen van dochter Gerlinda. “Hij is streng maar rechtvaardig in zijn aanwijzingen”, zegt ze. “Ik ben nu eenmaal geen volleerd sleutelaar. Het is al fijn dat hij me stuurt en aanwijzingen geeft. We lopen elkaar zo weinig mogelijk in de weg. Toch moet ik vaak wachten wanneer hij onder de auto bezig is en ik binnen moet zijn om interieurdelen te monteren.”

Aan de montage van de hemelbekleding – die nog met baleinen aan het dak hangt – beginnen ze vol goede moed, maar hier vergaloppeert zelfs Bert zich. “Ik heb me daar wel op verkeken”, zegt hij. “Dat ophangen van die baleinen gaat ons goed af, maar het spannen en lijmen van de delen aan de C-stijl is werk voor experts.

Als de hemel dan toch eenmaal zit, kan Gerlinda op volle snelheid door met de montage van isolatiemateriaal, tapijt en de middenconsole. Bert concentreert zich op de rem- en brandstofleidingen, remklauwen en de moeilijkste klus: het zonder de lak van de binnenschermen te beschadigen laten zakken van motor en versnellingsbak. Langzaam maar zeker raakt de unit weer wat leger als de losse delen weer hun vertrouwde plek innemen in de Manta, die op zijn beurt weer vorm krijgt.

Finetuning motor duurde vier maanden

Dan is het tijd om de motor te starten, waarmee het restauratieproject zijn voltooiing nadert. “Onze tomeloze inzet wierp zijn vruchten af”, vertelt Gerlinda. “Ruim voor de huwelijksdatum – op de kop af vier maanden – konden we de afspraak voor de RDW-keuring plannen. Die moesten we doen omdat de lpg-installatie niet meer terugkeerde. De RDW-keuring werd nog een spannende aangelegenheid toen de desbetreffende ambtenaar het chassisnummer ging scannen, maar alles bleek gelukkig oké. We hadden toen nog vier maanden om de Manta te perfectioneren.”

Zo kan Bert de carburateurs afstellen, wat een hele exercitie blijkt te zijn, en bemoeit Gerlinda zich met het perfect afhangen van de portieren. “Die vier maanden hebben we bijna volledig nodig gehad voor de finetuning, maar voor de trouwdatum was hij af”, stelt Bert vast.

De grote dag zelf verliep mede dankzij de versoepelde coronamaatregelen soepeltjes. “We hielden het qua weer grotendeels droog”, vertelt de bruid. “Uitgerekend tijdens de rit naar de receptielocatie barstte het echter vanuit de hemel eventjes los. Midden in de plensbui bleek de ruitenwissermotor niet geheel vast te zitten, dus dat was even behelpen. Verder deed de Manta het perfect. Kijk maar naar de foto’s. Die zeggen alles, toch?”

De Opel Manta A met Tatjana op de motorkap. Let ook op de moderne Opel-wielen uit de jaren negentig. Dan is hij nu toch een stuk fraaier en lekker origineel.

Tatjana heeft op motorkap van deze Manta gezeten

Inmiddels heeft Gerlinda zich gemeld bij de Manta Club Nederland. Die is maar wat blij met haar lidmaatschap, want ineens heeft de club de oudste Manta binnen haar gelederen. De historie is ook grotendeels boven water. In november 1970 is hij gekocht door een oudere mevrouw, maar pas later gekentekend. “Volgens de club is het zelfs een voorserie-exemplaar, gebouwd vóór de fabrieksvakantie en gebruikt voor bijvoorbeeld de fotografie voor brochures. Via de club kwamen we aan een editie van het clubblad waarin Tatjana Šimić op de kofferdeksel en op de motorkap poseert. Dat geeft nog meer sjeu. Zo hebben we ondanks de vele tegenslagen toch de beste Manta gekocht gerelateerd aan de historie van dit exemplaar”, vindt Gerlinda. Vader Bert heeft de smaak dusdanig te pakken dat hij weer op jacht is naar een nieuwe oude auto. “Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan, hè”, zegt hij lachend. “Het liefst weer een Manta, maar dan wel een exemplaar in een betere basisconditie dan deze”, haast hij zich te zeggen. Gerlinda houdt het bij deze oudste Manta van Nederland.

En ook op het kofferdeksel poseerde de actrice die bekend werd door Flodder...