OPEL Lovers V2

[Jocar]

Opel Ascona C ( 1981 -1988 )














opel-ascona-c.jpg

Ik herinner mij dat de Rode Duivels na hun 4de plaats op het WK86 met zo'n Ascona Cabrio's in Brussel rondgereden werden.

[Jocar]

Opel Insignia OPC Sports Tourer - Ist der STÄRKSTE OPEL ALLER ZEITEN auch der BESTE OPEL?

[Jocar]

OPEL CORSA (1983)

[Jocar]

OPEL MANTA S (B) - 2.0 (1979)

[Jocar]

Opel Diplomat B V8 Lang - Der US-Opel XXL mit Luxus, Technik & Tricks

[Jocar]

Prachtige kar uit de tijd dat Opel nog bij de autotop hoorde.

[Jocar]

OPEL KADETT GTE (1984)






opel_kadett_1983_images_2_b.jpg

[Jocar]

[Jocar]

47 JAAR EN 600.000 KILOMETER WAREN JACOB EN ZIJN ONVERWOESTBARE OPEL ASCONA BIJ ELKAAR

TOT DE DOOD HEN SCHEIDDE



Jacob Aukes en zijn oranje Opel Ascona. Samen tot de dood hen scheidt en dat is helaas een paar maanden na het interview bewaarheid geworden. In overleg met zijn kinderen en kleinkinderen is besloten zijn opmerkelijke verhaal tóch te publiceren. Maar liefst 47 jaar en meer dan 600.000 kilometer waren Jacob en zijn onverwoestbare Ascona bij elkaar. Als scheidsrechter op weg naar sportzalen en voetbalvelden en als drummer naar zaaltjes om op te treden met zijn tweemansband The Funny Boys.

We treffen Jacob begin maart 2023 bij zijn hoekwoning in Hoogezand. Hij staat ons al op te wachten in de geopende garagedeur, naast zijn glimmende Opel. Het kan niet missen, we zijn aan het juiste adres. Klaar om het verhaal aan te horen van een 80-jarige man die pas aan zijn tweede auto bezig is. Duurzaamheid ten top! Een eerste blik in die garage leert dat het vertrek tot de nok toe gevuld is met vooral auto-onderdelen. Dozen en kisten vol. ‘Koplampen C Kadett 1979’ lezen we op de ene doos en weer een andere vermeldt ‘Opel Ascona diverse onderdelen’.


(foto Pieter E. Kamp)

Door de jaren heen heeft Jacob alles verzameld om zijn trouwe Ascona rijdende te houden. Plaatwerk, uitlaatdelen, radiateurs; het lijkt wel op het magazijn van een dealer. “Als ik iets tegenkwam op een beurs, dan kocht ik het. Veel spullen zijn nu nergens meer te vinden, zoals een grille of knipperlichten. Ik heb ze liggen. Ook nieuwe onderdelen, voor de ontsteking, wielophanging en remmen. In de garage zien ze mij alleen maar voor de apk. Nou ja, niet meer, want in november kreeg ik een brief dat mijn auto vijftig jaar oud is en niet meer gekeurd hoeft te worden. Ik was in oktober nog geweest en daar rolde hij zo doorheen.”

Voordat we op pad gaan neemt Jacob ons mee naar de woonkamer. Daar staan alle tafels en vensterbanken minstens zo vol als de stellingen in de garage. Niet met onderdelen, maar met planten, snuisterijen en foto’s. Een grote tv domineert de ruimte, Jacob zoekt snel de afstandsbediening en legt het apparaat het zwijgen op. Naast de koekoeksklok hangen foto’s van zijn in 2015 overleden echtgenote Aeilke. Haar dood was voor de nuchtere Groninger geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Integendeel, hij bleef nog altijd actief als scheidsrechter en als voetballer in zijn team met leeftijdgenoten bij vv Harkstede. “Ja, elke dinsdag spelen we een potje voetbal en ik ben de oudste van het stel.”

Volt trots toont Jacob ons een groen shirt, in goud bedrukt met Aukes 80. Dat slaat niet alleen op zijn leeftijd, maar ook op het aantal doelpunten dat hij door de jaren heen wist te scoren voor zijn clubje. Voetballen is zijn lust en zijn leven, van jongs af aan. De oranje Ascona brengt hem vrijwel elk weekend twee keer naar een wedstrijd ergens in het Noorden om daar met het fluitje de orde te bewaren en het spel eerlijk te laten verlopen.


(foto Pieter E. Kamp)

Niet alleen voetballen was zijn passie, ook de oude trouwe Opel kreeg altijd alle aandacht. Hoe kan iemand bijna een halve eeuw met dezelfde auto rijden? “Het is pas mijn tweede auto sinds ik mijn rijbewijs haalde. De eerste was een Kever 1200, die ik kocht in 1962, net 20 jaar. Ik werkte als elektricien en storingsmonteur bij de firma Eekels en in mijn vrije tijd begon ik steeds meer met het repareren van wasmachines. En er ging ook steeds meer tijd in een andere hobby zitten: muziek. Het liefst was ik professioneel muzikant geworden, rythm & blues. Zo begon ik samen met een vriend het duo The Funny Boys, later aangevuld met zangeres Angelique. Dat betekende veel op pad met een aanhanger en daarvoor was de Volkswagen niet geschikt.”

Ascona in 1976 gekocht

Na veertien jaar trouwe dienst ruilde hij de Volkswagen in op de Ascona met trekhaak. “Dat was in 1976 en we zijn nu meer dan 600.000 kilometer verder. De teller gaat na honderdduizend steeds weer op nul, ik heb de standen in een boekje bijgehouden. Het werk als wasmachinereparateur bracht met zich mee dat ik vaak een machine mee moest nemen. Dat deed ik jarenlang met een groot rek op de trekhaak. In 1993 kocht ik een C-Kadett station, daar schuif je zo een Miele naar binnen.”


De Opel Kadett C Caravan, waar een wasmachine makkelijk inpakte, nu is het een opslag. (foto Pieter E. Kamp)

Met de komst van een extra auto liep de tellerstand van de oranje Opel minder hard op, wat het gemiddelde over de afgelopen 47 jaar op een kleine 13.000 per jaar brengt. Jacob neemt ons mee naar een tweede garage. Piepend en krakend gaat de oude kanteldeur open en we zien de rode Kadett uit 1979 met origineel Nederlands kenteken in een eveneens volgepakt vertrek. De auto zelf is ook als bergruimte in gebruik. Best een bijzondere Kadett trouwens, het is een 1.6. Met trekhaak en net als de Ascona op lpg.

Ascona ging in 1995 op gas

Hij heeft er heel wat kilometers mee gemaakt. “Die kun je nog bij de zes ton van de Ascona optellen. De laatste jaren rijd ik er niet meer mee, maar wegdoen vind ik zonde en de vaste lasten zijn heel erg laag. Wegenbelasting betalen hoeft sowieso niet meer. Ik weet nog goed dat de Ascona in 1995 wegenbelastingvrij werd met de nieuwe regels voor oldtimers. Voor een auto die ouder was dan 25 jaar hoefde je niet meer te betalen. Pas toen heb ik de gasinstallatie ingebouwd. In 2014 werd dat ineens weer opgetrokken naar veertig jaar, dus heb ik een paar jaar wel moeten betalen. Gelukkig is het geen zware auto en bleef lpg als brandstof nog altijd goedkoop.”


(foto Pieter E. Kamp)

We gaan naar buiten om de Ascona eens nader te inspecteren. Dat Jacob graag in de weer was met elektronica zie je meteen. In het interieur liggen bossen met draden, een stekkerblok met drie 12 volt-pluggen en allerlei interessante kastjes, waaronder eentje voor de cruisecontrol. Verder zien we dat de portierbekleding ontbreekt en dat de binnenkant geel is. Jacob: “Door de jaren heen heb ik zo nu en dan een aanrijding gehad, altijd buiten mijn schuld . In Sappemeer stak ik een kruising over, het licht was groen. Een ander reed door rood en ramde mij in de flank. Gelukkig was er een ooggetuige die bevestigde dat ik groen had. Een paar jaar later boorde zich iemand in de achterkant, ook bij een verkeerslicht. Verder een paar kleine schades en de voorspatborden zijn nieuw.”


(foto Pieter E. Kamp)

De motorkap gaat open en ook daar weer veel huisvlijt, zoals een elektronische ontsteking en een gesoldeerde radiateur. Alles oogt schoon en verzorgd, nergens zien we roest. Motor en bak zijn nog origineel, net als de koppeling en de startmotor. Jacob: “Van de dynamo zijn de koolborstels vervangen en met enige regelmaat wordt de klepspeling gecontroleerd, net als de olie en de koelvloeistof. Is dat op peil, dan kan er weinig misgaan.” Aan het eind van de middag nemen we diep onder de indruk afscheid van Jacob. Een paar maanden later bewees de familie hem de laatste eer. Dat doen wij met dit opzienbarende, mooie verhaal.


(foto Pieter E. Kamp)

Ter nagedachtenis aan Jacob Aukes, 11.04.1942 – 05.06.2023



Merk en type Opel Ascona 1.6 (1972)

Gekocht in/tellerstand 1976/30.000 km

Tellerstand nu 644.846

Aandrijflijn benzine/lpg

Verbrandingsmotor 4-cil. in lijn

Cilinderinhoud 1.584 cc

Max. vermogen 50 kW/68 pk bij 5.200 tpm

Max. koppel 108 Nm bij 3.400 tpm

Aandrijving achter

Aantal versnellingen 4, handgeschakeld

Remmen voor/achter schijven/trommels

Gewicht incl. lpg-installatie 946 kg

Nieuwprijs 1972 € 4.200

Gem. verbruik 10,0 l/100 km (1:10,0)

0-80 km/h 11,0 s

Topsnelheid 145 km/h

Alle gegevens volgens fabrieksopgave

[Jocar]

OPEL KADETT 1.2S (1982)

[Jocar]

Opel Commodore C 2.5S (1980)

[Jocar]

OPEL OMEGA

[Jocar]

Opel Vectra 1.8 Stationwagon – 2005 – 504.442 km - Klokje Rond

[Jocar]

Opel Manta AL 1,9 (1970)

[Jocar]

Opel Olympia Rekord (1957)

[Jocar]

Leuk verhaal:

RALPH HAD VAN GELD DAT HIJ IN ZIJN OPELS MANTA STAK EEN PORSCHE 911 KUNNEN KOPEN

NIET MEER ORIGINEEL

Met al het geld dat hij in zijn twee Opel Manta’s stak, had Ralph Meijs waarschijnlijk makkelijk een Porsche 911 kunnen kopen. Maar dat deed hij niet, want een 911 is geen Manta. Ralphs Manta’s horen bij zijn leven en bij zijn familie. Ze zijn ronduit onbetaalbaar.

“Alles gaat vooruit, iedereen wordt ouder, maar een auto blijft hetzelfde. Dat maakt mijn Manta’s voor mij zo mooi”. Ralph Meijs (44) zit achter het stuur van zijn goudkleurige Opel Manta uit 1983, en voelt zich weer even 18. Deze Manta was zijn eerste auto. Zijn andere Manta, een grijze uit 1986, was jarenlang van zijn moeder, Tiny. Die kijkt nog regelmatig met verbazing hoe haar zoon de oude Manta koestert. Ralphs vader Roger (71) is veel meer liefhebber dan zijn vrouw, en helpt zijn zoon om de Manta’s in topconditie te houden. Als de familie Meijs waardevolle familiestukken heeft, dan zijn het deze twee oude Opels.


Allebei begonnen ze hun leven met 90 pk sterke 1.8. Nu hebben ze een veelvoud aan pk's dankzij de 2.0 16V en de 3.0 24V, krachtige multikleppers uit andere snelle Opels.

Twee generaties besmet met Manta-virus

Twee generaties van de familie Meijs zijn dus besmet met het Manta-virus, maar de derde generatie staat al te trappelen. Ralphs dochter Femke (9) vindt de gouden Manta prachtig, en geeft nu al te kennen dat ze die later graag wil hebben. Haar broertje Ruben (11) trekt juist naar de grijze Manta toe. Ralph pusht zijn kroost niet en laat de tijd haar werk doen: “Het is geen must. Ze zijn nu nog jong, ze moeten het straks zélf willen.” Maar dat zijn kinderen al op jonge leeftijd een band met de twee Manta’s hebben, maakt Ralph heus wel trots. Het zat er ook wel een beetje aan te komen, vertelt hij: “Vroeger sliep Ruben slecht. Als ik met hem ging rijden in de Manta, dan viel hij al na een paar kilometer in slaap. Vaak was hij dan kwaad als hij wakker werd, omdat hij het zo leuk vond om te rijden dat ‘ie het jammer vond dat hij in slaap was gevallen. Nu hij wat ouder is, vindt hij rijden nog steeds mooi, maar helpen sleutelen vindt hij ook gaaf!”


Zoon Ruben achter het stuur van de Opel Manta.

Vader Roger had en heeft fantastische auto's

Omdat Roger Meijs zelf nogal van auto’s houdt, is het niet raar dat Ralph die liefde van zijn vader overnam. Als Roger zijn autoverleden opsomt, komen er grote namen voorbij. “Ik heb een paar MG’s gehad, twee Corvettes – een C3 en een C4 - een BMW Z3, een Z4, een 645 Cabrio met V8, een 850i met V12 en nu rij ik een Jaguar F-Pace. We hebben ook nog een Mercedes-Benz C-Klasse Cabriolet, daar rijdt mijn vrouw vooral in.” Met zoveel moois op de ouderlijke oprit kon het niet anders dan dat Ralph de liefhebberij van zijn vader zou overnemen. Toch ziet hij een duidelijk verschil met zijn vader: “Mijn vader raakt redelijk snel uitgekeken op een auto. Dat heb ik dus helemaal niet. Ik heb iets met oude spullen en ik vond de jaren 80 gewoon een ontzettend gave tijd. Veel jongens in het dorp reden in die tijd met een Manta. De vader van een vriendje had een goudkleurige GSi. Onder jongeren ging de Manta over de tong, en ik vond hem ook heel stoer. Dus ja, toen ik mijn rijbewijs haalde wist ik allang wat ik wilde.”



Nog maar 15 toen hij zijn eerste Manta kocht

Nog maar 15 jaar oud was Ralph toen hij zijn felbegeerde Manta kocht. “We zouden ‘m in orde maken zodat ik kon rijden zodra ik mijn rijbewijs had. Zo ging het ook. Op de dag dat ik slaagde, haalde ik de Manta uit de stalling. Mijn eerste rit ging dwars door de spits terug naar Maastricht.” In 1995 kocht Ralphs moeder Tiny ook een Manta, van negen jaar oud maar met nog maar 43.000 kilometer op de teller. Die Manta belandde in de stalling, als klusproject van Roger. “Daarna heb ik ook mijn Manta aan de kant gezet, want ik vond hem zo mooi dat ik het zonde vond om er elke dag mee te rijden. Ik kreeg van mijn toenmalige schoonouders een Ascona als dagelijkse auto. De Manta werd meer een hobby auto, maar ik ben er altijd aan blijven hangen.”


De legendarische C20xe, een van de beste motoren die Opel ooit heeft gebouwd.

In één keer 156 pk: de 16V zonder kat

Samen vertroedelden vader en zoon Meijs in de daaropvolgende jaren hun Manta’s. Vaak op het erf van opa en oma waar ook twee neven van Ralph regelmatig al sleutelend te vinden waren. Uiteindelijk zou Ralph de grijze Manta van zijn ouders overnemen en, met de hulp van Roger en een kennis onder het motto dat het altijd een stukje beter, en altijd een beetje sneller kan. Origineel zijn de Manta’s dus al lang niet meer, maar ze zijn wel helemaal zoals Ralph ze graag hebben wil. De gouden Manta was origineel een GT/J, met onder de motorkap de 90 pk sterke 1.8 liter viercilinder. In de afgelopen jaren maakte Ralph een GT/E van zijn Manta: “Er ligt een tweeliter zestienklepper in, de C20xe uit de Kadett GSi en de Calibra. Daarmee heb je ineens 156 pk, in plaats van de voor de GT/E originele 110. Die motor past er zo goed in dat liefhebbers vinden dat Opel de GT/E eigenlijk gewoon met die zestienklepper had moeten uitbrengen. Na wat aanpassingen zit ik inmiddels op 181 pk. En mijn auto heeft trouwens ook geen getint glas, maar verder klopt hij helemaal”, zegt hij.


Kloppen, dat betekent voor Ralph niet alleen dat alle juiste onderdelen aan boord zijn, maar tevens dat de details net wat mooier zijn en net wat feller blinken dan je zou verwachten. “Binnen de Mantaclub heb ik het imago dat ik nogal ver ga”, zegt hij, “Misschien hebben ze wel gelijk.”



Grijze begon als GT maar heeft nu een 3.0i 24V

De grijze Manta is een mooi voorbeeld van dat kennelijk welverdiende imago. Ook die begon zijn leven als GT, maar heeft inmiddels een 3.0 liter zescilinder onder kap. De 3.0i 24V uit de Omega 3000 24V en de Senator 3.0i 24V “Er doen wilde verhalen de ronde over het weggedrag van een Manta, als je er een zescilinder inlegt”, zegt Ralph, “dat het lastig zou worden om zo’n motor in te bouwen wist ik wel, en dat het niet in één keer zou lukken wist ik ook. Maar ik vind het gewoon leuk om dingen aan te passen, en ze helemaal werkend te krijgen.” Geduld is daarbij een schone zaak, want het duurde ruim zes maanden voor “project zescilinder” was voltooid. “De hele carrosserie moet van de vooras worden getild om de motor eruit te halen”, zegt Ralph, “het is nogal krapjes met die lange zescilinder voorin. Zul je altijd zien: de krukaskeerring lekte en bleef lekken, dus dat hele proces heb ik een paar keer moeten herhalen. Verder is dat zescilinderblok zo zwaar dat de hele vooras als een plumpudding in elkaar zakt. Dat heb ik opgelost door custom schokdempers van GAZ en veren van een Mercedes W123 diesel te monteren. Nu rijdt hij perfect. Het duurde alleen wel even voor ik dat allemaal had uitgedokterd. En toen wilde ik ook nog stuurbekrachtiging monteren. Dat werd de elektrische variant uit de Corsa. Trouwens, het koelsysteem bevat componenten van Volvo, en de achteras heeft een sperdifferentieel en schijfremmen van BMW en Volkswagen. Op de vooras zitten remmen van een Opel Senator. Het is dus van alles wat!”



'Altijd mensen die Maaskantje roepen'

Hoewel Ralph veruit de meeste kilometers maakt in zijn dagelijkse auto, een recente BMW 3-serie, denkt hij er niet over om afstand te doen van zijn Manta’s. “De toerritten en meetings van de Mantaclub zijn geweldig, je hebt zoveel aanspraak met deze auto’s. Sleutelen vind ik ook nog steeds leuk. En elk jaar, tijdens het eerste ritje na de winter, besef ik ineens weer hoe leuk het is om in zo’n Manta te rijden. Natuurlijk zijn altijd mensen die “Maaskantje!” roepen als ze je zien, maar daar moet je tegen kunnen. Gelukkig heb ik genoeg zelfspot om dat grappig te vinden.” De motivatie om de Manta’s te behouden wankelt gewoon nooit: “Zelfs niet als ik bedenk dat ik een Porsche 911 had kunnen kopen. Een 911 is leuk, maar het is géén Manta; er zijn echt wel leukere en betere auto’s gebouwd, maar mijn Manta’s hebben een historie, er zit een verhaal achter. Ik ken ze al meer dan mijn halve leven. En straks zijn ze voor mijn kinderen ook weer een heel tastbare jeugdherinnering. Het zijn meer dan auto’s. Mijn vrouw heeft er niet veel mee, die vraagt zich wel eens af wat ik met twee Manta’s moet. Soms dwalen mijn gedachten dan wel eens af, en zie ik voor me hoe ik ze verkoop en iemand anders er de straat mee uitrijdt. Dan krijg ik de rillingen. Daar moet ik echt niet aan denken.”

[bobo]

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk Pro

[bobo]

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk Pro

[Jocar]

OPEL KADETT GSI 16V

[Jocar]

Opel Corsa GSI 1.8 (2004)