MINI Lovers V2

[Namaz]

Vorige werd te groot.

[The Pretender]

[The Pretender]

[Niko80]

Wij hebben ook 1 sinds 2 weken.

[The Pretender]

[The Pretender]

[Gast]

[Gixxer]

[The Pretender]

[The Pretender]

[The Pretender]

[The Pretender]

[Jocar]

Rij-impressie: DAVID BROWN MINI REMASTERED

MAXIMAAL MINI

Een Mini waarvoor je dik een ton betaalt? Daarvoor draaien ze bij David Brown Automotive hun hand niet om. Of eigenlijk wel, want de klassieke Mini wordt er volledig met de hand opnieuw gebouwd, met ware pareltjes als resultaat.

Nee, deze David Brown is geen familie van de man die dik 60 jaar geleden de beroemde Aston Martin DB-modellen hun naam gaf. In 2014 verraste David Brown Automotive de wereld met de Speedback GT, een bijzondere creatie op basis van de Jaguar XKR die feitelijk een moderne interpretatie was van de Aston Martin DB5 en DB6. Nu heeft Brown de tijd opnieuw teruggedraaid en zich op een ander icoon gestort: de oorspronkelijke Mini.

We hebben het dus niet over het hippe ding uit het BMW-tijdperk, maar over het oermodel uit 1959. Brown wilde de klassieke looks behouden, maar zijn creatie tegelijkertijd alle luxe snufjes meegeven waaraan we tegenwoordig gewend zijn. Omdat het bedrijf de lat vrij hoog legt op het gebied van afwerkingskwaliteit, worden daarbij geen halve maatregelen genomen. Er gaan ongeveer duizend manuren in de metamorfose van een Mini zitten, maar daarbij wordt ten behoeve van de veiligheid wel de complete structuur onderhanden genomen. Desondanks zouden we gezien de minimale kreukelzone en het ontbreken van hedendaagse veiligheidsvoorzieningen liever geen ongeluk krijgen in dit model. Als je het schattige doosje echter ziet staan, vergeef je hem dat onmiddellijk.

De oorspronkelijke 1.300 cc-motor zorgt nog steeds voor de aandrijving, maar het vermogen is wel opgepept tot 98 pk in het geval van de rood-witte Monte Carlo-uitvoering. Net als de beige Cafe Racer, waarvan er ook 25 gebouwd gaan worden, hangt er aan de Mini in klassieke rally-outfit een prijskaartje van omgerekend € 116.000. Ja, dat lees je goed.



GEDACHTEN LEZEN

Het is natuurlijk belachelijk veel geld voor belachelijk weinig auto, maar tijdens onze proefrit door de bergen bij Monaco weet hij ons hart evengoed te veroveren. Op het eerste gezicht is het eigenlijk een normale Mini: extra lampen aan de voorkant, een wit dak, een dubbele uitlaat en 12-inch lichtmetalen wielen. Net als vroeger. Als je echter goed kijkt, zie je de specifieke Brown-details. Zo maken de koplampen en de achterlichten gebruik van ledtechniek, terwijl de tot op heden uitstekende carrosserieranden zijn gladgestreken.

Ook in het interieur ontmoet het verleden het heden. Het design oogt nog altijd klassiek met nostalgisch ogende schakelaars, maar tegelijkertijd is deze bijzondere auto voorzien van een multimediasysteem met touchscreen. Het fraaie leer, het aluminium en de sleutelloze startknop doen deftig aan.

Onder de motorkap produceert de motor bijna twee keer zo veel pk's als toen dit model nieuw de fabriek verliet. Daarmee rijdt hij nog net zo lichtvoetig als voorheen. De grijns op je gezicht wordt na elke kilometer breder, terwijl het onderstel en de besturing je gedachten lijken te lezen. Directer kan het niet. Ook het rijplezier is in de deze Mini dus maximaal. Deze auto is daardoor al met al een ronduit fascinerende mix van verleden en heden. De gemonteerde extra's zijn wellicht wat over the top, maar het rijplezier staat zelfs nog op een hoger plan dan vroeger. Je moet er flink voor in de buidel tasten, maar dan heb je ook een auto waarvan je zelfs in de straten van Monaco geen tweede exemplaar tegenkomt.



OORDEEL

+De charme van weleer
+De gadgets van nu

-Veel geld voor een klassieke Mini
-Het veiligheidsniveau is niet bijster hoog

[Gast]

[The Pretender]

[Jocar]

AUSTIN MINI (1959-2000)

In 1956 krijgt Sir Alec Issigonis van Austin/Morris opdracht, een klein model onder de Morris Minor te tekenen. De auto moet kleiner zijn dan de Minor, bij minimale exterieurmaten maximale ruimte bieden aan vier personen, betaalbaar zijn en een reeds bestaande BMC-motor gebruiken. De auto moet binnen drie jaar klaar zijn. Het project krijgt al snel vorm onder de codenaam ADO15 (waarbij ADO staat voor Austin Drawing Office).
Issigonis besluit de auto te voorzien van voorwielaandrijving en een dwarsgeplaatste motor, met de versnellingsbak eronder geplaatst. Onder de krukas om precies te zijn, in een speciaal oliecarter. De wielen zijn ver op de hoeken van de auto geplaatst en worden slechts 10 inch groot; Dunlop ontwerpt speciaal voor deze nieuwe maat een passende band. Door al deze slimme constructiedetails biedt de kleine auto relatief veel binnenruimte. Het onderstel is al even revolutionair: de Hydralastic wielophanging met rubber elementen. Om kosten te sparen, krijgt de auto scharnieren aan de buitenzijde van de portieren. Onder het motorkapje komt een viercilinder van 848 cc te staan, die 34 pk levert.
In juni 1959 begint de productie en in augustus van dat jaar vindt de officiële introductie plaats, als Austin Seven en Morris Mini Minor. In 1960 neemt de Mini voor het eerst deel aan de prestigieuze Rally Monte Carlo, met als resultaat een 23^eplaats. In september 1961 zorgt John Cooper voor opwinding door de introductie van zijn snelle Mini Cooper, met een tot 997 cc vergrote motor, die het tot 55 pk schopt. In 1962 wordt de naam Seven vervangen door Mini. Pat Moss behaalt de eerste overwinning in een internationale rally (de Tulpenrally) voor de Mini Cooper. Voorjaar 1963 verschijnt de nog sterkere Mini Cooper S. Deze heeft een 1.071 cc viercilinder met 70 pk. In 1964 wint Paddy Hopkirk met een Mini Cooper voor het eerst de Rally Monte Carlo (de Mini wint ook in 1965 en 1967). De Cooper krijgt een 998 cc motor, de Cooper S biedt voortaan keuze uit een 970 cc en een 1.275 cc viercilinder in plaats van de 1.071 cc. In 1965 wordt een mijlpaal bereikt: er zijn al 1 miljoen Mini’s geproduceerd. In 1967 lost de Mk 2, met lichte aanpassingen aan het exterieur, de eerste serie Mini’s af. De Mini is ook als luxe Wolseley en – in licentie door Innocenti – in Italië gebouwd. Van de Austin Mini verscheen ook de Countryman, een stationwagonuitvoering. De Mini is in talloze varianten doorgebouwd tot 2000.

[The Pretender]

[The Pretender]

[The Pretender]

[The Pretender]