TUCKER Lovers

[The Pretender]

1948 Tucker Sedan.

[flappy]

icoon!

[Namaz]

Beestigen bak

Verstuurd vanaf mijn Nexus 5X met Tapatalk

[Packard]

De wonderen zijn de wereld nog niet uit : http://www.roadandtrack.com/car-cult...-an-ohio-barn/

[The Pretender]

Weergaloze auto, als je het mijn vraagt.
Als ik het geld had zou ik hem zo ophalen.

[The Pretender]

1948 Tucker Sedan.

[The Pretender]

Meer hier: https://www.autoblog.nl/nieuws/begin...ucker-48-85387

[David67]

Klopt het verhaal dat deze wagens redelijk vooruitstrevend waren in hun tijd en dat ze daarom de nek zijn omgedraaid door de grote massaconstructeurs?

[The Pretender]

Klopt het verhaal dat deze wagens redelijk vooruitstrevend waren in hun tijd en dat ze daarom de nek zijn omgedraaid door de grote massaconstructeurs?

Preston Tucker had grootse plannen met de auto.

https://www.autoblog.nl/nieuws/dit-bizarre-gevaarte-moet-dik-een-miljoen-opleveren-105350

[The Pretender]

The Tucker Torpedo “The car of the future”.

[The Pretender]

Tucker Concept.

[Jakkel]

https://www.google.be/search?q=tucker&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwips_qO__XhAhVQjqQKHQ01APAQ_AUIDigB&biw=1920&bih=937

[The Pretender]

[Jakkel]

The Pretender

Laat ons gewoon op volgende link klikken: https://www.google.be/search?biw=192...4dUDCAc&uact=5

Dan kan dit topic, voor u alvast, op slot.

[The Pretender]

[Jocar]

HOOGDRAVENDE AMBITIES

DE OPKOMST EN ONDERGANG VAN TUCKER

De Amerikaan Preston Tucker was een ondernemer in hart en nieren. Na de oorlog kwam hij in 1948 op de markt met de Tucker 48, een sedan die een behoorlijke lijst met innovaties naar de openbare weg moest brengen. Helaas liep dat allemaal net even anders ...

Tucker, geboren op 21 september 1903, was al vroeg in de ban van auto's. Hij leerde rijden op elfjarige leeftijd en begon toen hij 16 was al met het kopen, opknappen en weer doorverkopen van auto's. Hij ging voor een blauwe maandag naar de technische middelbare school in Detroit, maar stopte daar vroegtijdig en ging aan de slag bij Cadillac als kantoorklerk. Daarna heeft hij verscheidene baantjes gehad bij autofabrikanten, onder meer aan de assemblagelijn bij Ford. Daar verkocht hij als bijverdienste in zijn eigen tijd Studebakers. Zijn talent als verkoper zette hij later nog in voor onder meer Chrysler en Dodge. Tucker werkte zelfs nog een tijdje af en aan bij de politie.

In de jaren 30 kwam Tucker in aanraking met de racerij. Jaarlijks trok hij naar Indianapolis om daar naar de Indy 500 toe te gaan en op een gegeven moment verhuisde hij er zelfs naartoe. Op dat evenement kwam hij in aanraking met ene Harry Miller. Miller bouwde motoren voor de Indy 500 maar raakte bankroet in 1933. De kennis van Miller kwam echter goed van pas voor Tucker. Samen richtten de mannen in 1935 het bedrijf 'Miller and Tucker Inc.' op, dat raceauto's vervaardigde voor onder meer Ford. De eerste pogingen waren niet echt succesvol: het stuurhuis van de auto's raakte namelijk oververhit. Later werd het ontwerp bijgeschaafd door private teams. Tot 1948 reed men nog met de raceauto van Miller en Tucker.

Oorlogstijd

Toen de Tweede Wereldoorlog voor de deur stond, zag Tucker kansen voor de bouw van een pantserwagen. Hij werkte nog steeds samen met Miller en ontwikkelde de Tucker Tiger. Tucker richtte zich vooral op het Nederlandse leger. In Nederland was men namelijk op zoek naar een militair voertuig dat het modderige terrein door zou kunnen komen. De Tucker Tiger had een V12 van Packard aan boord en kon naar verluidt een topsnelheid van 160 km/h aantikken. Bovenop het legervoertuig stond een draaibare geschutskoepel, de 'Tucker Turret'. Tot een definitieve order van het Nederlandse leger kwam het niet, want de Duitsers vielen al binnen voordat Tucker de deal goed en wel rond had.


De Tucker Tiger.

Preston Tucker gaf zich echter niet zomaar gewonnen. Na de pantserwagen richtte hij zich op de bouw van vliegtuigen met de Tucker Aviation Corporation. Ook dat liep echter op een mislukking uit, het bedrijf kreeg te maken met financiële problemen. Tucker Aviation werd uiteindelijk overgenomen door botenbouwer Andrew Higgins, met wie Tucker daarna nog een tijdje samenwerkte. Die samenwerking liep al snel op een dood spoor. In 1943 verhuisde Tucker naar Michigan en richtte hij zijn eigen automerk op: de Tucker Corporation.

Tucker Torpedo

Al voor het einde van de oorlog werkte Tucker aan de plannen voor zijn auto. Hij huurde ontwerper George Lawson in om de eerste schetsen te maken. Later werden die schetsen geperfectioneerd door ene Alex Tremulis. Die schetsen zouden uiteindelijk gebruikt gaan worden voor het productiemodel. Vanwege zijn gestroomlijnde vorm werd de auto algauw 'Torpedo' genoemd, maar vanwege de associatie met de Tweede Wereldoorlog zag Tucker van die naam af. Het zou uiteindelijk Tucker 48 worden, een verwijzing naar het jaartal waarin de auto klaar was. Net als Tatra's en en Volkswagens uit die tijd had de Tucker 48 de motor achterin zitten. Oorspronkelijk had Tucker als plan om een 9,65-liter grote zescilinder boxermotor in de 48 te lepelen, maar dat bleek uiteindelijk toch te complex te worden.



De Tucker 48 kreeg uiteindelijk een 5.5 zescilinder boxer met 168 pk van het bedrijf Air Cooled Motors. Die krachtbron was oorspronkelijk bedoeld voor een helikopter, maar Tucker zag er wel brood in. Zijn engineers bouwden de motor om van lucht- naar waterkoeling en modificeerden de motor voor het gebruik in een auto. Verder was de Tucker 48 voor zijn tijd behoorlijk vooruitstrevend. Allereerst vallen vooral de drie koplampen aan de voorkant op. De middelste koplamp draait mee met het stuur en fungeert als bochtverlichting. Daarnaast beschikte de 48 over crashbescherming rondom en een geïntegreerde rolbeugel in het dak. Ook was de voorruit gemaakt van glas dat niet uit elkaar spatte bij een aanrijding. Verder valt op dat de deuren iets doorlopen in het dak om het in- en uitstappen te vergemakkelijken.

Een groot luchtrooster domineert de achterkant van de 48. Daaronder vandaan priemen zes uitlaten. De achterlichten, in verhouding met de rest van de auto behoorlijk klein, zijn bovenop de spatborden gemonteerd. Het dashboard van de 48 was zo ontworpen dat alle belangrijke knoppen binnen handbereik van het stuurwiel gepositioneerd waren. Dat maakte het interieur van de 48 tot een vrij minimalistisch geheel. Een dashboardkastje ontbrak bijvoorbeeld, in plaats daarvan wilde Tucker de ruimte voor de passagier vrijhouden om bij een crash geen veiligheidsrisico op te leveren. Een kopstoot met het dashboard lijkt ons echter geen prettig vooruitzicht.

De ondergang

Ook voor onderhoudsbeurten had Tucker een oplossing. De motor en transmissie zaten namelijk op een apart subframe, waardoor deze makkelijk losgekoppeld konden worden van de auto. Tucker had nog veel meer innovaties op stapel staan voor de 48. Onder meer magnesium wielen, schrijfremmen, directe brandstofinspuiting, banden zonder binnenband en directe aandrijving via een koppelomvormer haalden het productiestadium niet. Überhaupt haalde de Tucker 48 het productiestadium niet. Men bouwde wel om en nabij de 50 auto's, maar dat waren in feite allemaal prototypes die stuk voor stuk van elkaar verschilden. Tucker had zich namelijk de beurswaakhond SEC op de hals gehaald. Hij had 17 miljoen dollar opgehaald met een aandelenemissie en verdiende al zo'n 2 miljoen dollar met de verkoop van accessoires voordat de Tucker 48 überhaupt in productie was gegaan.



Die financiële trucjes leidden uiteindelijk tot een rechtszaak wegens vermeende fraude. De SEC dagvaardde verschillende managers van de Tucker Corporation, maar vond nooit enig bewijs. Uiteindelijk liet men de aanklacht vallen, maar het was al te laat voor Tucker. De negatieve publiciteit leidde ertoe dat klanten en dealers hun orders introkken, waardoor het bedrijf al snel zonder geld kwam te zitten. Uiteindelijk werd dat de doodsteek voor de nieuwe autofabrikant. Tucker zelf vermoedde overigens dat de grote autofabrikanten dit zo hadden gepland. In een open brief beschuldigde hij de auto-industrie van een samenzwering tegen hem.

Preston Tucker overleed in 1956, op 53-jarige leeftijd. Zijn verhaal is verfilmd in de film 'Tucker: The Man and his Dream'. Niet alleen dat bezegelt zijn legendarische status: voor een Tucker 48 ben je tegenwoordig een bedrag van zeven cijfers kwijt.

[Jocar]

Die man was zijn tijd ver vooruit, ik kende het verhaal eigenlijk niet. Binnenkort de film eens bekijken.

[The Pretender]

Tucker werd door de grote Amerikaanse auto fabrikanten als een bedreiging gezien, en die hebben er alles aan gedaan om Tucker de nek om te draaien, wat door hun automotive invloed niet zo heel moeilijk was in die tijd.


In 1988 maakte Francis Ford Coppola (zelf bezitter van een Tucker 48.), een film over Preston Tucker en de gang van zaken rondom de Tucker 48. In deze film, Tucker: The Man and His Dream, speelde Jeff Bridges de hoofdrol.

De film is het kijken zeker waard.

[bobo]

(het lernout & hauspie verhaal, een wereldmacht kon niet verkroppen dat een klein land als belgie de spraaktechnologie ging beheersen)

[DACIA DUSTER DRIVER]

(het lernout & hauspie verhaal, een wereldmacht kon niet verkroppen dat een klein land als belgie de spraaktechnologie ging beheersen)

Dat is toch wel heel kort door de bocht.
L&H had weliswaar veelbelovende technologie in huis en o.a. Microsoft kocht 8 % van de aandelen en gebruikte hun spraaktechnologie, maar het faillissement werd wel veroorzaakt door frauduleuze omzetcijfers en boekhoudkundig gesjoemel.
Dat de Microsoften en Googles van deze wereld niet te beroerd zijn om ’interessante’ bedrijfjes in te lijven klopt dan weer wel.