BMW f87 M2

[order66]

Als je het mij vraagt, the perfect Johnny-car...

Het is zeker zo. Maar in de jaren 70-80 was een bodykit wel the shit!

[The Pretender]

Als je het mij vraagt, the perfect Johnny-car...

Dat is elke BMW, behalve de i3.

[order66]

Dat is elke BMW, behalve de i3.

De I3 is dan weer voor mensen zonder stijl en smaak.

[The Pretender]

[Tommie1]

Als je het mij vraagt, the perfect Johnny-car...

Johnny's hebben het geld niet voor een M2.
Die verkloten een 316i van 2008.

[The Pretender]

[The Pretender]

[Gast]

Mijn favoriete M en niet alleen van mezelf aangezien ik ze toch wel af en toe is tegenkom, meer dan gelijk welke M.

[The Pretender]

[caoimhin]

Mijn favoriete M en niet alleen van mezelf aangezien ik ze toch wel af en toe is tegenkom, meer dan gelijk welke M.

Het zal natuurlijk wel wat van locatie tot locatie afhangen, hier zie ik toch nog veel meer M3/M4 rijden. Occasioneel eens een M2, maar eerder uitzonderlijk.

[The Pretender]

New BMW M2 Competition Tuned By Dahler Cranks Out 532HP.

https://www.carscoops.com/2018/10/bmw-m2-competition-gets-tuned-dahler-pumps-540-ps-top-form/

[Jocar]

Rij-impressie: BMW M2 COMPETITION


In de nieuwe BMW M2 Competition ligt voor het eerst het biturbo-hart van de M4. Het prestatie- niveau ligt dan ook aanzienlijk hoger, maar ook het rijgedrag profiteert van de nieuwe krachtbron.

Er zijn auto's die op tuners een welhaast magische aantrekkingskracht hebben. De BMW M2 hoorde tot voor kort bij dat gezelschap. Niet dat je achter zijn dikke driespaaks stuur het idee had iets te kort te komen, maar je kreeg wel het gevoel dat er met wat sleutelwerk nog veel meer in zou zitten. Vooral op motorisch vlak. Nu behoort de zescilinder lijn-motor met zijn 370 pk en 500 Nm koppel niet bepaald tot de armetierige motortjes. Toch zou hij nog best wat meer pk's mogen hebben om als stuwende kracht te dienen voor wilde driftpartijen en andere dynamische spielerei, met name bij hogere toerentallen had hij weinig vlees meer op de botten.

Met andere woorden: het onderstel kon simpelweg meer vermogen aan dan de motor kon leveren. Tot nu toe tenminste, want met de nieuwe M2 Competition zorgt BMW ervoor dat de ietwat scheve verhouding tussen langs- en dwarsdynamiek nu helemaal in balans is. En dat is niet gerealiseerd door te sleutelen aan de software van de single-turbo, BMW heeft ervoor gekozen om de krachtbron van de M4 in de kleine M2 te lepelen. De biturbomotor is inclusief het bijbehorende koelingspakket in het vooronder gemonteerd, dat is voorzien van de nodige verstevigingen. Ook de bediening van de rijmodi is nu identiek aan die van zijn grote broer. Dat betekent dat je in tegenstelling tot de reguliere M2, die je alleen op smaak kunt brengen aan de hand van de 'vaste' rij-modi Comfort, Sport en Sport Plus, de scherptegraad van de besturing, de motor, het uitlaatsysteem en de (optionele) transmissie met dubbele koppeling nu zelf kunt regelen. Dat is meteen ook het enige verschil met de normale M2, die met onmiddellijke ingang uit de prijslijst is verdwenen.



TROUW AAN PRINCIPES

In alle andere opzichten blijft de compacte pretletter trouw aan zijn principes: een klassiek sportonderstel, een actief sperdifferentieel, standaard een handgeschakelde versnellingsbak en de asconstructie van de M4, die er in combinatie met de twaalf centimeter kortere wielbasis voor zorgt dat de M2 lekker breed op zijn wielen staat. Zijn beproefde concept smaakt zeker niet minder lekker, deze auto zorgt nog altijd voor een heel brede grijns op je gezicht. Helemaal in het geval van de Competition-uitvoering met zijn gespierde motor. Weliswaar moest de zespitter qua vermogen een stapje terug doen ten opzichte van de M4, maar met 410 pk heb je evenmin iets te klagen. Bovendien mag de motor net als in de M4 een koppel van maximaal 550 Nm over de inzittenden uitstorten. Ook in andere opzichten merk je dat de drieliter in de M2 helemaal op zijn plek is. Hij reageert bijzonder gretig op gasbevelen, bouwt snel turbodruk op bij middelhoge toerentallen en hij laat zich met veel precisie doseren. En dan is er nog het ongekende enthousiasme waarmee hij doorhaalt naar het rode gebied.

Toch zijn er ook wel een paar zaken die de biturbomotor niet zo goed beheerst. Zo is het geluid dat het interieur binnendringt niet bepaald een genot voor het oor (de single-turbo klonk voller) en bij lage toerentallen zou hij best wat eerder bij de les mogen zijn. De 370 pk-motor had geen 2.000 toeren per minuut nodig om op stoom te komen, de M4-afstammeling begint pas bij minstens 2.500 tpm enthousiast aan de slag te gaan. Daarboven reageert hij echter des te vuriger en uiteindelijk haalt hij door tot ruim 7.000 tpm.

Deze motor is in alle opzichten gericht op een maximale dynamiek en wat dat betreft past hij uitstekend bij de M2. De optimale afstemming van koppel en toerental zorgt ervoor dat het onderstel uitstekend tot zijn recht komt. De M2 behoorde namelijk altijd al tot de auto's die je met je rechtervoet kon dirigeren. Dat deed hij zo bereidwillig dat dankzij de beweeglijke achterzijde onderstuur niet voorkwam in zijn vocabulaire. Met de daadkrachtige besturing hoef je alleen maar een eerste aanzet te geven de bocht in, daarna kun je de BMW met de achterkant van koers laten veranderen. Daarbij kan de bestuurder zelf kiezen of hij een neutrale achterzijde wenst, een voorzichtige drift wil maken of – als hij echt lef heeft – de kont volledig dwars wil gooien. Dat spelletje beheerst de nieuwe Competition zo mogelijk nog beter dan de basis-M2. Die raakte op een gegeven moment namelijk buiten adem, zodat je zijn dynamiek nooit helemaal volledig kon ervaren. Soms had je het maximale qua koppel bereikt, soms qua toerental en meestal zelfs op beide vlakken.



NOG SPEELSER

De Competition heeft in alle opzichten meer in huis: meer vermogen, meer koppel en een hoger maximum toerental. Het gevolg: hoewel er aan het onderstel en het sperdifferentieel slechts kleine zaken zijn gewijzigd, is het rijgedrag nog speelser dan voorheen, en tegelijkertijd legt hij meer vastberadenheid aan de dag. Dat is mede te danken aan het feit dat er bij het Competition-model een paar schoonheidsfoutjes zijn verholpen, die tot op heden wat smetjes vormden op het sportieve blazoen van de reguliere M2. Zo zit de ESP-sportmodus de dynamiek niet langer in de weg, hij laat behoorlijke drifthoeken toe voordat hij ingrijpt. Daarnaast hoef je niet langer genoegen te nemen met huis-tuin-en-keuken zitmeubilair dat niet al te veel zijdelingse steun biedt, je kunt ook kiezen voor sportstoelen die hun naam eer aan doen. Ook is de topsnelheid in lijn met het grotere vermogen verhoogd, van 270 naar 280 km/h. De tegen meerprijs leverbare sportremmen met 400 millimeter grote remschijven van metaal op de vooras lijken eveneens een overweging waard, omdat ze zelfs meerdere snelle rondes achter elkaar zonder problemen verwerken. Voor tuners lijkt er zodoende alleen nog werk aan de winkel op geluidsniveau, want de sound sluit – mede door het standaard benzinepartikelfilter – niet helemaal aan op de intensiteit van het rijgevoel.


OORDEEL

• +Nog wilder dan de M2
• +Met handbak leverbaar

• -Onderin minder bij de pinken
• -Geluid mag heftiger

[The Pretender]

[The Pretender]

[The Pretender]

Manhart’s M2 Competition is lekker potent met 550 pk.

https://www.autoblog.nl/nieuws/manharts-m2-competition-is-lekker-potent-met-550-pk-117411#comment-4294316

[The Pretender]

Starring: ‘19 BMW M2 Competition.

[The Pretender]

[Inventief]

wat een gedrocht , precies een ineen gekrimpt matchboxke , zoiets als in de film cars, spoiler is groter dan den oto
wie zo iets koopt heeft echt gene smaakt :-)))

[Gast]

Zouden ze bij mij mogen afzetten, zal daar me veel plezier in rondrijden. Kopen zou ik em ni want daar heb ik het geld ni voor.

[The Pretender]

wat een gedrocht , precies een ineen gekrimpt matchboxke , zoiets als in de film cars, spoiler is groter dan den oto
wie zo iets koopt heeft echt gene smaakt :-)))

Paar foto's hoger zie je hem nog zonder achterspoiler.