Tweet
ZO VER KOMT DE LUCID AIR IN DE HITTE VAN DE WOESTIJN
TEMPERATUREN TOT 48 GRADEN CELSIUS, DUS MET AIRCO VOL AAN
De Lucid Air is de elektrische auto met de grootste actieradius. De Mercedes-Benz Vision EQ XX komt als studiemodel wellicht verder, maar de grote sedan van Lucid Motors kun je vanaf eind dit jaar in Europa kopen. Voor de concept-car van Mercedes-Benz geldt dat niet. Onze Duitse collega Holger Karkheck van AutoBild onderzocht hoe ver de auto met een rijbereik van meer dan 840 kilometer komt als de omstandigheden niet ideaal zijn: bij de zinderende hitte van de Amerikaanse woestijn.
Een afstand van 334 mijl op één acculading bij een temperatuur van maximaal 48 graden Celsius: we kunnen stellen dat de Lucid Air Grand Touring zijn vuurproef met glans heeft doorstaan. Een verslag van een actieradiustest uit de buitencategorie.
Ik kan mijn hart horen kloppen, zo stil is het hier in de woestijn. Maar wacht, ik hoor toch iets. Ik sta naast een Lucid Air Grand Touring en zijn koelsysteem is zo hard aan het werk dat hij klinkt als een grote stofzuiger. De auto heeft last van de warmte, net als wij trouwens. De hitte is tastbaar. De temperatuurmeter meldt een waarde van 115 graden Fahrenheit, even geleden was dat zelfs 118. Dat is 47,8 graden Celsius. Ik adem de warmte in en zweet het er gelijk weer uit.
We bevinden ons in Desert Hot Springs, op twee uur rijden ten oosten van Los Angeles. Dit is echter niet zomaar een plezierritje. We willen kijken of deze Lucid Air, een nieuwe elektrische sedan uit de Verenigde Staten, de indrukwekkende claim van de fabrikant kan waarmaken. Die stelt dat de actieradius onder ideale omstandigheden meer dan 840 kilometer bedraagt. Lucid Motors-opperbaas Peter Rawlinson heeft zelfs gezegd dat Mercedes-Benz zijn studiemodel EQXX met zijn actieradius van 1.000 kilometer alleen maar heeft gebouwd om Lucid Motors van repliek te dienen.
Lucid Air komt 840 kilometer bij ideale omstandigheden
Zoals gezegd is die 840 kilometer echter alleen haalbaar als alle omstandigheden optimaal zijn en dat is vandaag bepaald niet het geval. We willen de Lucid Air Grand Touring dan ook aan een extreme test onderwerpen: een lange rit door de woestijn met drie personen plus bagage aan boord. Met de airconditioning in de maximale stand, omdat deze auto met zijn glazen dak in de volle zon in een oven verandert. Daarbij rijden we op de highway vaak net wat harder dan is toegestaan. Dit is immers een auto die 800 pk afgeeft aan de assen. We zijn benieuwd hoe ver de elektrische sedan dan komt. Dit keer draait het dus niet om de bizarre acceleratie en evenmin om het hypersnelle laden dankzij de Wonderbox, de naam van Lucids onboard-lader. Het comfort en het ruimteaanbod spelen dit keer ook een bijrol. Het gaat nu om Lucids troefkaart, de efficiency van zijn aandrijflijn. Het doel is zonder te laden zo ver mogelijk de woestijn in te rijden en er weer uit.
Eerste etappe: Beverly Hills-Twentynine Palms
Ik haal de Lucid Air op in Beverly Hills. Helaas is hij niet volledig opgeladen. Voor de laatste 9 procent heeft hij met de langzame lader in de werkplaats tweeënhalf uur nodig. Ik wacht geduldig, om te vertrekken met een actieradius van 97 procent. De actieradius volgens de computer: 442 mijl, dat is 711 kilometer.
Eerst natuurlijk een beetje lol trappen. Op de Los Angeles Crest Highway, een bochtig deel van de snelweg, geniet ik uitvoerig van de dynamiek die de auto ook te bieden heeft. Dat doe ik in de rijmodus Smooth, de efficiëntste van de drie mogelijkheden. In de modi Swift en Sprint zouden we meteen de cops op onze hielen hebben. Dan rijd ik naar huis om mijn vrouw, zoon en alle bagage in te laden. Daardoor gaat het totaalgewicht nog eens met een slordige 200 kilo omhoog.
Dan zetten we koers richting de woestijn. Ik heb de recuperatie op standje maximaal gezet en houd de actieradiusweergave aan een stuk door in de gaten. Op de highway houd ik een snelheid van omgerekend 120 km/h aan en laat ik de auto zoveel mogelijk rollen. De weergegeven actieradius verandert nauwelijks. Integendeel, bij heuvelaf rijden neemt de geclaimde actieradius zelfs iets toe. Helaas rijden we in de richting van de woestijnplaats Twentynine Palms bijna alleen maar heuvelop.
Als het donker wordt, stoppen we bij een goedkoop motel en maken we de balans op: we hebben een afstand van 369 kilometer afgelegd, de accu is nog voor 32 procent vol. De resterende actieradius bedraagt 226 kilometer. Inmiddels is het buiten gevoelsmatig bijna koel, want de temperatuur is gedaald tot onder de 30 graden. De auto en de inzittenden kunnen even op adem komen. Ik ben blij dat ik een kamer aan de achterkant van het motel heb, met een donkere carport direct daarnaast. Zo kan ik de Lucid Air in het zicht houden, want deze auto is vermoedelijk meer waard dan het hele motel plus inventaris.
Tweede etappe: Twentynine Palms-Joshua Tree
De volgende ochtend ontbijten we in het enige café in deze plaats. “Coole auto”, zegt een man tegen me. “Volledig elektrisch”, antwoord ik, waarna hij me verbaasd aankijkt en niets meer zegt. Dan rijden we in richting van het Joshua Tree National Park. We zien heel veel stenen, zand, cactussen en uiteraard Joshua-bomen. Vlak voordat we het park in rijden, spotten we midden in de woestijn laadstations. Dat zijn echter Tesla Superchargers en daarmee kan ik ‘mijn’ Lucid Air niet opladen. Tenminste, op dit moment nog niet. Dat geeft niet, want we willen niet laden maar kilometers maken. Mijlen, beter gezegd.
Het is buiten met 35 graden nog goed te doen deze ochtend. Het licht gebogen digitale dashboard is echter nu al zo heet als een bakplaat. Alles werkt desondanks prima, verbazingwekkend genoeg. Ik besef weer eens waarom autofabrikanten zoveel tijd en geld investeren in extreme-hittetests in Arizona en in extreme-koudetests in Lapland.
De airconditioning draait op volle toeren, de zon staat al boven de glazen koepel. Het landschap is wild en mooi, maar mijn blik dwaalt telkens af naar de weergave van het verbruik. Dat wordt aangegeven met mijlen per kilowattuur en omdat we kilometers lang bergopwaarts rijden, daalt de waarde van 3,4 naar 3,1. Omgerekend stijgt het verbruik van 18,4 kWh/100 km naar 20,2. Eigenlijk wilden we nog omhoog rijden naar een uitzichtpunt in het park, maar dat laten we wijselijk achterwege.
Derde etappe: Joshua Tree-Palm Springs
Met een resterende actieradius van 22 procent of 144 kilometer rijden we naar het mondaine woestijnplaatsje Palm Springs, dat ongeveer 80 kilometer verderop ligt. Heuvelaf rijden is een feestje, want dan wint de Lucid Air remenergie terug als stroom, waarmee de accu erg blij is. Met een snelheid van 90 km/h rolt de auto over de tweebaans weg. Er zijn maar weinig automobilisten die hier harder rijden. In de woestijn hebben de mensen meer tijd dan in de stad. Als de actieradius onder de 50 mijl (80 kilometer) komt, geeft de auto een waarschuwing. We zijn echter nog maar 20 kilometer verwijderd van Palm Springs. De buffer is desondanks belangrijk, want we moeten maar hopen dat het 350-kW laadstation in de stad goed werkt.
Dan komen we, na 334 mijl door de woestijn te hebben gereden, aan op onze bestemming: een parkeerplaats achter de Bank of America. Blijkbaar hadden we een juist voorgevoel, want de 350-kW-lader is inderdaad defect. Ernaast staan echter nog vier 150-kW laadstations. Omdat de Lucid geschikt is voor Plug & Charge-laden hoef ik me niet aan te melden, het is een kwestie van aan de lader hangen. Op dat moment heeft de accu nog een capaciteit over van 10 procent, wat goed moet zijn voor een actieradius van 54 kilometer. Het verbruik: 17,4 kWh/100 km. Dat is gezien de omstandigheden (gewicht, warmte, motorvermogen) een bizar goede waarde.
De Lucid laadt aanvankelijk met 174 kW, wat vreemd is bij een 150-kW lader. Je hoort de stroom de auto in eh ... stromen. Na 24 seconden is het laadniveau van de accu telkens één procent hoger. In elf minuten en achttien seconden hebben we weer genoeg aan boord voor de rit terug naar Los Angeles, een afstand van 125 mijl. Met een stroomprijs van 0,43 dollar per kWh heeft de woestijnrit circa 40 dollar gekost.
De laatste etappe: terug naar Los Angeles
Eindelijk kan ik gas geven op de highway. Automobilisten komen naast me rijden, steken hun duim op of staren. Dan haalt een Porsche me in. Ik schakel naar de Sprint-modus en open de aanval. Met succes, maar ik betaal er wel een prijs voor: het verbruik ligt nu op 29,8 kWh.
Terug in Beverly Hills denk ik weer even aan de zwakke plekken van deze auto, zoals de irritante portierbediening met de AB, het feit dat de rechter ruitenwisser het opeens niet meer deed, het slecht functionerende kabelloze laden van de mobiele telefoon en de beide displays die vlak voor we in Los Angeles aankwamen op zwart gingen. Wellicht zijn de temperaturen tijdens deze testrit toch nog wat te hoog opgelopen voor de stoere Amerikaan.
Dat neemt niet weg dat ik danig onder de indruk ben geraakt van de Lucid Air. En nog nooit voelde ik me zozeer de held van de weg als in deze Lucid. Daar kan geen Porsche of Lamborghini tegenop.
Bron: Autoweek
TEMPERATUREN TOT 48 GRADEN CELSIUS, DUS MET AIRCO VOL AAN
De Lucid Air is de elektrische auto met de grootste actieradius. De Mercedes-Benz Vision EQ XX komt als studiemodel wellicht verder, maar de grote sedan van Lucid Motors kun je vanaf eind dit jaar in Europa kopen. Voor de concept-car van Mercedes-Benz geldt dat niet. Onze Duitse collega Holger Karkheck van AutoBild onderzocht hoe ver de auto met een rijbereik van meer dan 840 kilometer komt als de omstandigheden niet ideaal zijn: bij de zinderende hitte van de Amerikaanse woestijn.
Een afstand van 334 mijl op één acculading bij een temperatuur van maximaal 48 graden Celsius: we kunnen stellen dat de Lucid Air Grand Touring zijn vuurproef met glans heeft doorstaan. Een verslag van een actieradiustest uit de buitencategorie.
Ik kan mijn hart horen kloppen, zo stil is het hier in de woestijn. Maar wacht, ik hoor toch iets. Ik sta naast een Lucid Air Grand Touring en zijn koelsysteem is zo hard aan het werk dat hij klinkt als een grote stofzuiger. De auto heeft last van de warmte, net als wij trouwens. De hitte is tastbaar. De temperatuurmeter meldt een waarde van 115 graden Fahrenheit, even geleden was dat zelfs 118. Dat is 47,8 graden Celsius. Ik adem de warmte in en zweet het er gelijk weer uit.
We bevinden ons in Desert Hot Springs, op twee uur rijden ten oosten van Los Angeles. Dit is echter niet zomaar een plezierritje. We willen kijken of deze Lucid Air, een nieuwe elektrische sedan uit de Verenigde Staten, de indrukwekkende claim van de fabrikant kan waarmaken. Die stelt dat de actieradius onder ideale omstandigheden meer dan 840 kilometer bedraagt. Lucid Motors-opperbaas Peter Rawlinson heeft zelfs gezegd dat Mercedes-Benz zijn studiemodel EQXX met zijn actieradius van 1.000 kilometer alleen maar heeft gebouwd om Lucid Motors van repliek te dienen.
Lucid Air komt 840 kilometer bij ideale omstandigheden
Zoals gezegd is die 840 kilometer echter alleen haalbaar als alle omstandigheden optimaal zijn en dat is vandaag bepaald niet het geval. We willen de Lucid Air Grand Touring dan ook aan een extreme test onderwerpen: een lange rit door de woestijn met drie personen plus bagage aan boord. Met de airconditioning in de maximale stand, omdat deze auto met zijn glazen dak in de volle zon in een oven verandert. Daarbij rijden we op de highway vaak net wat harder dan is toegestaan. Dit is immers een auto die 800 pk afgeeft aan de assen. We zijn benieuwd hoe ver de elektrische sedan dan komt. Dit keer draait het dus niet om de bizarre acceleratie en evenmin om het hypersnelle laden dankzij de Wonderbox, de naam van Lucids onboard-lader. Het comfort en het ruimteaanbod spelen dit keer ook een bijrol. Het gaat nu om Lucids troefkaart, de efficiency van zijn aandrijflijn. Het doel is zonder te laden zo ver mogelijk de woestijn in te rijden en er weer uit.
Eerste etappe: Beverly Hills-Twentynine Palms
Ik haal de Lucid Air op in Beverly Hills. Helaas is hij niet volledig opgeladen. Voor de laatste 9 procent heeft hij met de langzame lader in de werkplaats tweeënhalf uur nodig. Ik wacht geduldig, om te vertrekken met een actieradius van 97 procent. De actieradius volgens de computer: 442 mijl, dat is 711 kilometer.
Eerst natuurlijk een beetje lol trappen. Op de Los Angeles Crest Highway, een bochtig deel van de snelweg, geniet ik uitvoerig van de dynamiek die de auto ook te bieden heeft. Dat doe ik in de rijmodus Smooth, de efficiëntste van de drie mogelijkheden. In de modi Swift en Sprint zouden we meteen de cops op onze hielen hebben. Dan rijd ik naar huis om mijn vrouw, zoon en alle bagage in te laden. Daardoor gaat het totaalgewicht nog eens met een slordige 200 kilo omhoog.
Dan zetten we koers richting de woestijn. Ik heb de recuperatie op standje maximaal gezet en houd de actieradiusweergave aan een stuk door in de gaten. Op de highway houd ik een snelheid van omgerekend 120 km/h aan en laat ik de auto zoveel mogelijk rollen. De weergegeven actieradius verandert nauwelijks. Integendeel, bij heuvelaf rijden neemt de geclaimde actieradius zelfs iets toe. Helaas rijden we in de richting van de woestijnplaats Twentynine Palms bijna alleen maar heuvelop.
Als het donker wordt, stoppen we bij een goedkoop motel en maken we de balans op: we hebben een afstand van 369 kilometer afgelegd, de accu is nog voor 32 procent vol. De resterende actieradius bedraagt 226 kilometer. Inmiddels is het buiten gevoelsmatig bijna koel, want de temperatuur is gedaald tot onder de 30 graden. De auto en de inzittenden kunnen even op adem komen. Ik ben blij dat ik een kamer aan de achterkant van het motel heb, met een donkere carport direct daarnaast. Zo kan ik de Lucid Air in het zicht houden, want deze auto is vermoedelijk meer waard dan het hele motel plus inventaris.
Tweede etappe: Twentynine Palms-Joshua Tree
De volgende ochtend ontbijten we in het enige café in deze plaats. “Coole auto”, zegt een man tegen me. “Volledig elektrisch”, antwoord ik, waarna hij me verbaasd aankijkt en niets meer zegt. Dan rijden we in richting van het Joshua Tree National Park. We zien heel veel stenen, zand, cactussen en uiteraard Joshua-bomen. Vlak voordat we het park in rijden, spotten we midden in de woestijn laadstations. Dat zijn echter Tesla Superchargers en daarmee kan ik ‘mijn’ Lucid Air niet opladen. Tenminste, op dit moment nog niet. Dat geeft niet, want we willen niet laden maar kilometers maken. Mijlen, beter gezegd.
Het is buiten met 35 graden nog goed te doen deze ochtend. Het licht gebogen digitale dashboard is echter nu al zo heet als een bakplaat. Alles werkt desondanks prima, verbazingwekkend genoeg. Ik besef weer eens waarom autofabrikanten zoveel tijd en geld investeren in extreme-hittetests in Arizona en in extreme-koudetests in Lapland.
De airconditioning draait op volle toeren, de zon staat al boven de glazen koepel. Het landschap is wild en mooi, maar mijn blik dwaalt telkens af naar de weergave van het verbruik. Dat wordt aangegeven met mijlen per kilowattuur en omdat we kilometers lang bergopwaarts rijden, daalt de waarde van 3,4 naar 3,1. Omgerekend stijgt het verbruik van 18,4 kWh/100 km naar 20,2. Eigenlijk wilden we nog omhoog rijden naar een uitzichtpunt in het park, maar dat laten we wijselijk achterwege.
Derde etappe: Joshua Tree-Palm Springs
Met een resterende actieradius van 22 procent of 144 kilometer rijden we naar het mondaine woestijnplaatsje Palm Springs, dat ongeveer 80 kilometer verderop ligt. Heuvelaf rijden is een feestje, want dan wint de Lucid Air remenergie terug als stroom, waarmee de accu erg blij is. Met een snelheid van 90 km/h rolt de auto over de tweebaans weg. Er zijn maar weinig automobilisten die hier harder rijden. In de woestijn hebben de mensen meer tijd dan in de stad. Als de actieradius onder de 50 mijl (80 kilometer) komt, geeft de auto een waarschuwing. We zijn echter nog maar 20 kilometer verwijderd van Palm Springs. De buffer is desondanks belangrijk, want we moeten maar hopen dat het 350-kW laadstation in de stad goed werkt.
Dan komen we, na 334 mijl door de woestijn te hebben gereden, aan op onze bestemming: een parkeerplaats achter de Bank of America. Blijkbaar hadden we een juist voorgevoel, want de 350-kW-lader is inderdaad defect. Ernaast staan echter nog vier 150-kW laadstations. Omdat de Lucid geschikt is voor Plug & Charge-laden hoef ik me niet aan te melden, het is een kwestie van aan de lader hangen. Op dat moment heeft de accu nog een capaciteit over van 10 procent, wat goed moet zijn voor een actieradius van 54 kilometer. Het verbruik: 17,4 kWh/100 km. Dat is gezien de omstandigheden (gewicht, warmte, motorvermogen) een bizar goede waarde.
De Lucid laadt aanvankelijk met 174 kW, wat vreemd is bij een 150-kW lader. Je hoort de stroom de auto in eh ... stromen. Na 24 seconden is het laadniveau van de accu telkens één procent hoger. In elf minuten en achttien seconden hebben we weer genoeg aan boord voor de rit terug naar Los Angeles, een afstand van 125 mijl. Met een stroomprijs van 0,43 dollar per kWh heeft de woestijnrit circa 40 dollar gekost.
De laatste etappe: terug naar Los Angeles
Eindelijk kan ik gas geven op de highway. Automobilisten komen naast me rijden, steken hun duim op of staren. Dan haalt een Porsche me in. Ik schakel naar de Sprint-modus en open de aanval. Met succes, maar ik betaal er wel een prijs voor: het verbruik ligt nu op 29,8 kWh.
Terug in Beverly Hills denk ik weer even aan de zwakke plekken van deze auto, zoals de irritante portierbediening met de AB, het feit dat de rechter ruitenwisser het opeens niet meer deed, het slecht functionerende kabelloze laden van de mobiele telefoon en de beide displays die vlak voor we in Los Angeles aankwamen op zwart gingen. Wellicht zijn de temperaturen tijdens deze testrit toch nog wat te hoog opgelopen voor de stoere Amerikaan.
Dat neemt niet weg dat ik danig onder de indruk ben geraakt van de Lucid Air. En nog nooit voelde ik me zozeer de held van de weg als in deze Lucid. Daar kan geen Porsche of Lamborghini tegenop.
Bron: Autoweek
Comment