Mededeling

Collapse
No announcement yet.

Franse Klassiekers

Collapse
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Tonen
Clear All
new posts

  • MPM Erelis. Niet echt succesvol geweest, misschien iets voor verzamelaars.
    Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

    2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

    Comment


    • Panhard PL17 - Klokje Rond Klassiek

      Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

      2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

      Comment


      • Simca 1000 S Coupé ( 1968 )

        Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

        2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

        Comment


        • Simca Horizon 1100 LS (1979)





















          Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

          2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

          Comment


          • TALBOT SAMBA (1983)

            DE EERSTE KLEINE CABRIO VAN PSA

            Veel Talbots hebben de tand des tijds, net als de merknaam zelf, niet doorstaan. De exemplaren die nog over zijn, verkeren vaak in een bijzonder nette staat. Dat geldt ook voor deze Samba Cabrio, die zijn bestaan overduidelijk doorbracht in handen van liefhebbers. Wie is de volgende?

            De Samba was de zwanenzang van de illustere merknaam Talbot. Groupe PSA nam de merken Simca en Sunbeam over van het noodlijdende Chrysler Europe. Meteen ging de bezem door de tent en werd de merknaam Talbot van stal gehaald. Naast de modellen die overgenomen waren uit de boedel van Chrysler, waaronder de Horizon, ontstond de behoefte aan een nieuw model. Dat werd in 1981 de Samba. De compacte hatchback werd niet gebaseerd op de Horizon, maar op de Peugeot 104 die al in 1972 het levenslicht zag. Om kannibalisme binnen PSA te voorkomen, zat de Samba qua formaat tussen de drie- en vijfdeurs modellen van de 104 in.

            In eerste instantie was de Samba er alleen als driedeurs hatchback. Ten opzichte van de Peugeot had de Horizon een eigen gezicht met een grotere grille en vierkante in plaats van rechthoekige koplampen. Ook stak de bumper minder ver uit naar voren dan bij de gefacelifte 104. Het hoekige ontwerp zette zich voort aan de achterkant, met achterlichten die veel lijken op die van de driedeurs 104 uit die tijd. Het onderscheid tussen de twee modellen kon nadrukkelijker, aldus PSA, en dus kwam een jaar na de introductie van de Talbot Samba een open variant op de markt: de Samba Cabrio.

            Bij zijn introductie was de Samba Cabrio een uniek model in het aanbod van PSA. De variant heeft Italiaanse genen, want ontwerphuis Pininfarina - al veel langer betrokken bij Peugeot - is verantwoordelijk voor het ontwerp. Het dak van de Samba ging eraf en daarvoor in de plaats kwam een softtop, die in open toestand opgevouwen bovenop de achterkant van de auto ligt. Net als bij de Volkswagen Golf Cabriolet kreeg de open Samba een rolbeugel op de plek van de B-stijl. Om ervoor te zorgen dat de voorste zijruiten nog open kunnen, zit er een extra spijl ter hoogte van de zijspiegels. De reguliere hatchback heeft zijruiten die gewoon bestaan uit één deel.

            De Talbot Samba Cabrio was alleen verkrijgbaar met een 1.360 cc viercilinder benzinemotor, in het geval van dit exemplaar goed voor een vermogen van 80 pk. Op een wagengewicht van krap 850 kilo kom je daarmee naar verwachting best prima vooruit. Deze auto ziet er verder uit om door een ringetje te halen. Zijn glanzende rode lak is niet verkleurd en ook het interieur ziet er, op de pookknop na, onberispelijk uit. Gezien de leeftijd en de kilometerstand van 157.516 kilometer lijkt het niet onwaarschijnlijk dat er door de jaren heen wat restauratiewerkzaamheden aan deze Talbot zijn verricht. In ieder geval hebben de vijf bij de RDW bekende particuliere eigenaren goed voor de Franse klassieker gezorgd.































            Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

            2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

            Comment


            • Deze cabrio herinner ik mij niet.
              Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

              2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

              Comment


              • HET AUTOMERK SIMCA WAS BEST SEXY

                HET TURBULENTE GESCHIEDENISVERHAAL ACHTER DIT OOIT ZO GROTE MERK

                Ooit was Simca het vierde grote automerk van Frankrijk, naast Peugeot, Renault en Citroën. Hoe kan zo’n merk in de vergetelheid raken? Glanzend imago, maar altijd populair en vaak zelfs visionair. Ruim 40 jaar geleden nam PSA het bedrijf over en kort daarna was het gedaan met Simca. In de achteruitkijkspiegel tekenen zich de contouren af van een turbulente geschiedenis. In deze longread doen we uit de doeken hoe die verliep.

                De elegantie is verdwenen, wat resteert is de commercie. De nieuwbouw op de Champs Elysées nummer 115 heeft door zijn uitstraling geen airco nodig. Tegenwoordig zit hier een winkel in designkleding. Niets wat nog doet denken aan vroeger, toen hier, op een steenworp afstand van de Arc de Triomphe, het Simca-hoofdkantoor zat. Maar al is de naam op de gevel verdwenen, Simca hoort tot de meest levende dode merken van Frankrijk. In ons land is dat een tikje anders, maar ook onze binnensteden stonden ooit vol met Simca’s. Dat waren auto’s voor individualisten, auto’s waarmee iedereen uit de voeten kon. Zoals de Simca 1100 met zijn praktische achterklep, de Simca 1000 die als Rallye-uitvoering in een raket veranderde of de elegante Simca 1501, die aan het eind van zijn carrière nog altijd heel goedkoop was.

                Onduidelijk wie het oprichtte

                Voor veel mensen was het onduidelijk wie of wat er achter Simca zat. Dat was inmiddels opgeklommen tot tweede automerk van Frankrijk, voor Peugeot en Citroën. Dat maakt het verhaal meteen al spannend. De voormalige wielrenner Ernest Loste staat aan het begin van dit verhaal. In 1916 verkoopt hij op huisnummer vanuit dit pand aan de Champs Elysées vrachtwagens van Fiat. De Italianen richten in 1926 zelf SAFAF op (Société Anonyme Française des Automobiles Fiat), met als doel om in Frankrijk onder licentie Fiats te gaan bouwen. Ernest Loste wordt benoemd tot president, met als algemeen directeur een jonge Italiaan met de naam Enrico Teodoro Pigozzi. Die heeft dan al met veel succes motorfietsen, kolen en drank verkocht, tot hij in opdracht van Fiat schroot uit Frankrijk gaat inkopen. Meteen neemt Enrico een andere naam aan. Henri Théodore klinkt hem meer Frans in de oren en is bovendien een subtiel eerbetoon aan Henry Ford.

                Flink verrekend

                De faciliteiten waarover SAFAF beschikt, zijn al snel niet meer voldoende. Het komt dus goed uit dat er in 1934 een grote fabriek vrij komt. In Nanterre heeft de firma Donnet zich flink verrekend met investeringen in een grote modernisering van de fabriek. Fiat kan echter niet zomaar zijn naam op de gevel zetten en auto’s gaan bouwen, want dat recht is voorbehouden aan Franse bedrijven. Goede contacten en algehele geheimhouding bieden uitkomst. Als op 2 november 1934 de ‘Société Industrielle de Mécanique et Carrosserie Automobile’, ofwel S.I.M.C.A., wordt opgericht, heeft niemand een vermoeden dat Fiat erachter zit. Oprichter van het bedrijf is officieel Henri Amaury du Boisrouvray. Henri is tevens eigenaar van het automerk Lorraine-Dietrich, waardoor veel mensen op het verkeerde been worden gezet. Samen met nog zeven anderen vormt hij een perfecte en gegarandeerd niet-Italiaanse dekmantel.

                Italiaanse invloeden

                In Nanterre is het echter een komen en gaan van specialisten uit Turijn, die de fabriek inrichten volgens de wensen van Fiat. Dan begint voor het bedrijf het tweede hoofdstuk: het vervangen van de stromannen door de echte sleutelfiguren. Roger Fighiéra, een voormalig staatssecretaris, wordt vanaf 1 jul1 1935 aangesteld als president van Simca. Pigozzi is zijn algemeen directeur. "Fiat is als een Paard van Troje binnengedrongen in het hart van de Franse auto-industrie, met een van de modernste autofabrieken van Europa", schrijft later Simca-historicus Michel Renou.

                Fiat 500 Topolino als Simca Cinq

                Nanterre 1936: de Fiat 500 ‘Topolino’ is klaar. In Frankrijk loopt de auto als Simca Cinq vijftien dagen eerder van de band dan zijn Italiaanse tegenhanger. Met 9.900 francs als stuntprijs is succes verzekerd. Een jaar later wordt de Simca 8 geïntroduceerd, die in Italië door het leven gaat als Nuova Fiat Balilla of Fiat 1100. Peugeot en Renault kunnen daar niet meer tegenover stellen dan respectievelijk de verouderde 201 en de modern vormgegeven, maar niet overtuigende Juvaquatre.


                Henri Pigozzi

                Doelgericht vernietigd

                Dan breekt de oorlog uit. Simca maakt onderdelen voor NSU. Tenminste, dat wordt later beweerd. Wat het bedrijf in de oorlog precies uitspookte, is echter niet bekend, omdat de archieven doelgericht zijn vernietigd, zo schrijft Michel Renou. Pigozzi staat echter bekend als collaborateur en verdwijnt tijdelijk van het toneel. De naoorlogse regering van Frankrijk gaat niet bepaald zachtzinnig om met verraders. Kan Simca net als Renault een staatsbedrijf worden?

                Aan Panhard gekoppeld

                Politicus Paul-Marie Pons heeft echter andere plannen. Hij wil de Franse auto-industrie volledig hervormen. Elk merk moet zich richten op modellen met een bepaalde grootte. Simca wordt in 1945 direct aan Panhard gekoppeld om de aluminium auto van Jean-Albert Grégoire verder te ontwikkelen en te produceren.

                Grégoire, die Pons persoonlijk kent, laat zich benoemen tot technisch directeur. Bij Simca wordt hij echter met de nek aangekeken en ook zijn auto ziet niemand zitten. Pigozzi al helemaal niet, want de auto zit te ingewikkeld in elkaar en is te moeilijk om te bouwen. Pigozzi kan echter pas ingrijpen nadat Grégoire in 1947 door Paul-Marie Pons de wacht wordt aangezegd. Ineens kan de auto van Grégoire wel worden gebouwd, maar daarvoor is wel een flinke financiële injectie nodig, zo laat Pigozzi de verantwoordelijken weten. Die investering wordt door hem zo hoog ingeschat dat het project wordt stopgezet.

                Simca 6

                Later schrijft Grégoire in zijn autobiografie dat de Simca-baas "de ambitie en ondernemingsgeest heeft van Florentijnse marktkooplui van vroeger en dat Machiavelli nog wat zou kunnen leren van zijn sluwheid". Bedrijfstechnisch heeft hij dat in elk geval goed gezien. De fabriek in Nanterre is door Fiat ingericht op grote productieaantallen en berekend op verdere groei. Nog voor Fiat zijn eigen Topolino heeft doorontwikkeld, verschijnt in 1947 de Simca 6 op de markt. Deze heeft een moderne neus gekregen, net als een nieuwe achteras. Ook de Simca 8 wordt in 1949 vernieuwd. Het vermogen van de 1.200 cc metende viercilinder neemt toe van 32 tot 40 pk.

                Vrouwelijke clientèle

                Pigozzi beseft echter dat het imago van Simca wel wat sexier kan. Als hij in Turijn een prototype ontdekt van de Fiat 1100 S, met een carrosserie die is getekend door Battista ‘Pinin’ Farina, laat hij een even chique cabrio op basis van de Simca 8 ontwerpen. Een vorm die Pinin later nogmaals gebruikt voor de Ferrari 166 Inter Cabriolet, die geen vier, maar twaalf cilinders heeft. De Simca 8 Sport gaat vanaf 1949 in productie bij Facel-Métallon en komt op de markt met een prijs van 880.000 francs. De auto is direct geliefd bij een jonge, met name vrouwelijke clientèle. Ondertussen doemen er alweer veranderingen op aan de horizon. Ambitieuze aandeelhouders, bereidwillige banken en financiële steun vanuit het Marshallplan stellen Simca in staat om een nieuwe middenklasser te ontwikkelen. Het resultaat is de Simca 9, die in 1951 wordt geïntroduceerd. De auto heeft een 1,2-liter motor met 45 pk en deelt zijn zelfdragende carrosserie en zijaanzicht met de Fiat 1400. Verder wil Simca zelfstandig zijn en verwijst het met de bijnaam ‘Aronde’ (oud-Frans voor ‘zwaluw’) naar het bedrijfslogo.


                Simca Aronde

                Eerste middenklasser

                Dat Simca geen nieuwe kleine auto, maar een middenklasser op de markt brengt, is het gevolg van een simpel marktonderzoek. Simca maakt auto’s om ze te verkopen en niet om een bepaalde technische filosofie te volgen. Waarschijnlijk is dit de enige constante in de hele historie van het merk. In maart 1953 bereikt de productie van de Aronde al de mijlpaal van 100.000 exemplaren. Het gevolg daarvan is echter dat de fabriek bijna uit zijn voegen barst. Daarom komt het goed uit dat het bij sommige concurrenten slechter gaat. De Franse afdeling van Ford komt met de grote Vedette bijvoorbeeld niet aan productiecijfers die Henry Ford II kunnen bekoren. "Tegen elke prijs liquideren", zo luidt zijn opdracht aan Francis C. Reith, zijn algemeen directeur ter plaatse. Het toeval wil dat Reith de buurman is van Léon de Rosen, rechterhand van Pigozzi. De twee heren bereiden discreet de overname voor. De onderhandelingen verlopen stroef. Inzet is vooral de Ford-fabriek in Poissy, die Simca graag wil overnemen.

                Complimenten van de minister

                In het Engelse Dagenham en in Keulen heeft Ford al fabrieken, waar auto’s worden gebouwd in het segment waar Simca ook actief is . Op 18 juni 1954 schrijft Reith een brief aan Pigozzi. Zijn boodschap: "Accepteer ons laatste aanbod, anders zetten we de activiteiten in onze fabriek in Poissy gewoon voort. In dat geval zullen we de nodige investeringen doen om in Frankrijk een auto op de markt te brengen die met een lagere prijs een zware concurrent zal worden voor de Aronde." Daarop rest Pigozzi niets anders dan in te stemmen met het voorstel. Het levert hem prompt de complimenten op van de minister van Economische Zaken, die stelt dat Pigozzi de Franse autosector heeft behoed voor concurrentie van een in Frankrijk gebouwde Ford Taunus.

                Vrijage met Ford

                Vanaf de kant van Ford was het echter allemaal bluf. Of toch niet helemaal? Ford begint in zijn Franse fabriek nog met de productie van een nieuwe Vedette, een auto in het topsegment met een ‘flathead’-V8, goed voor een cilinderinhoud van 2,4 liter en 80 pk. Ook met een badge van Simca, waar dit model het gamma naar boven afrondt, wordt de auto verkocht en onderhouden via het dealernetwerk van Ford. Terwijl de productie in Poissy op volle toeren draait, begint Simca met het ombouwen van de fabriek. Daarbij moet het vloeroppervlak worden uitgebreid van 91.000 tot 1.650.000 vierkante meter. Het wordt een monsterklus, die pas in 1958 is afgerond, maar daarmee wordt Poissy wel een van de modernste fabrieken in Europa. In de toekomst moet hier ook de Aronde van de band rollen. Die heeft intussen al een paar keer een facelift ondergaan – ook onderhuids. In april 1958 is het motorvermogen van de Aronde toegenomen van 45 tot 57 pk. Het testverslag uit die tijd is lovend over de wegligging en over de flexibele Flash-motor. Die is goed voor een topsnelheid van 140 km/h, maar is helaas nogal lawaaiig.

                Auto op maat

                In 1958 komt de tot dan toe beste Aronde op de markt: de P60 met vernieuwde neus, nieuw dashboard en zeventien verschillende kleurencombinaties. Dat klanten hun auto zo op maat kunnen laten maken, is in die jaren een noviteit in de middenklasse. Het is voor Simca wederom een manier om zich te onderscheiden, wat ook geldt voor de vijfvoudig gelagerde Rush-motor met 62 pk, die vanaf 1960 leverbaar wordt. Alleen marktleider Renault hanteert dezelfde agressieve marktbenadering. De belangrijkste concurrent Peugeot heeft een compleet andere doelgroep: mensen die deftig rijcomfort belangrijk vinden. Dorpsbewoners, ambtenaren en artsen, die liever wat meer betalen en in ruil daarvoor langzamer rijden. Peugeot zet fors in op een verbetering van de kwaliteit. Dat levert voor de lange termijn lagere garantiekosten op – en minder ongewenste rijgeluiden voor de clientèle.

                Brigitte Bardot

                Henri Théodore Pigozzi investeert liever in zijn politieke netwerk. Zo komt hij er in een vroeg stadium achter dat minister Paul Ramadier plannen heeft voor een nieuwe belastingheffing op auto’s, gebaseerd op de cilinderinhoud. Funest voor de verkoopcijfers van de Vedette en de bezetting van de fabriek in Poissy. En dus doet in april 1957 de Ariane zijn intrede, met de carrosserie van de Vedette en de 48 pk sterke Flash-motor van de Aronde. De grote auto met viercilindermotor is direct een succes. Met deze auto richt Simca zich op grote gezinnen waarvoor een Aronde te klein is en een Vedette te duur. Simca is een modemerk, zelfs Brigitte Bardot heeft er een!


                Simca Ariane

                Chrysler ontslaat Pigozzi

                Ook de Amerikanen zijn dol op Simca. Met de overname van de Ford-fabriek – beide partijen hebben het steevast over een fusie – heeft Ford vijftien procent van de aandelen van Simca in handen gekregen. De rest van de aandelen is verdeeld over buitenlandse banken, waar overigens ook de holding van de familie Agnelli bij betrokken is. Pigozzi heeft het enorme potentieel van de Amerikaanse markt in de gaten en zoekt een partner om mee samen te werken. Daarop neemt Chrysler het aandelenpakket van Ford over. De Amerikanen tekenen in 1958 een contract voor de verkoop van 60.000 Simca’s in Amerika. Voor Chrysler is het echter een list om in Europa voet aan de grond te krijgen. Pigozzi en Fiat zien veranderingen aankomen en delen het Simca-imperium op in twee bedrijven: Simca-Automobiles voor de personenauto’s en Simca-Industries voor onderdelen en de rest. Chrysler koopt gedurende enkele jaren meer aandelen in Simca en ontdekt dat beide bedrijven afhankelijk zijn van elkaar. Er gaan enorme bedragen naar Simca-Industries, geld dat Chrysler moet betalen. Dat neemt het bedrijf de Italianen kwalijk en dus wordt Pigozzi in mei 1963 ontheven van zijn post als president van Simca-Automobiles, een functie die hij vanaf 1954 heeft bekleed. Op 18 november 1964 overlijdt Pigozzi. Hij is dan nog maar 66 jaar. Hij laat zijn opvolger, Georges Héreil, drie nieuwe modellen na. Om te beginnen is dat de Simca 1000, een vierdeurs sedan met achterin geplaatste motor die moet gaan concurreren met Renault. Die Simca 1000 is verwant aan de Fiat 850, die door Fiat als opvolger van de 600 is geprojecteerd. In Poissy wordt de Simca 1000 voorzien van een motor met vijfvoudig gelagerde nokkenas. Het concept met achterin geplaatste motor is op dat moment eigenlijk al verouderd.


                Simca 1000

                Fiat heeft intussen twee opvolgers van de 600 op stapel staan. De tweedeurs 850 brengt het zelf op de markt, de grotere vierdeurs (project 950) gaat naar Simca. Die voorziet de auto onder meer van een vijfvoudig gelagerde nokkenas. Helaas is het concept met achterin geplaatste motor op dat moment eigenlijk al verouderd en autojournalisten tonen zich kritisch over het weggedrag van de nieuwe kleine Simca.

                Begin van het einde

                In Duitsland houdt NSU-Fiat zich sinds de jaren vijftig bezig met de verkoop en het onderhoud van Simca’s. De Simca 1300 en 1500 zijn de eerste modellen die echt enthousiast worden ontvangen door onze oosterburen. Het ontwerp is van de hand van Mario Revelli di Beaumont, die medeverantwoordelijk is voor het opzetten van de designafdeling in Poissy. De door hem getekende vormen passen perfect bij het beton-en-glas-ideaal van de jaren zestig. Filmregisseur Jacques Tati is blijkbaar onder de indruk van het ontwerp, want voor zijn film ‘Playtime’ laat hij een hele vloot Simca’s 1500 door het straatbeeld rijden.


                Simca 1500

                De sedan van Simca valt in de smaak bij mensen voor wie een BMW te duur en een Alfa Romeo te sportief is. Het merk is inmiddels omgedoopt tot Chrysler-Simca. Boven de ingang van de fabriek in Poissy prijkt ook de vijfpuntige ster van de Amerikanen. Investeren doet Chrysler echter alleen wanneer daarmee de dagelijkse productie kan worden verhoogd van 1.500 tot 2.000 auto’s. Het merk analyseert nauwkeurig de workflow en registreert productietijden. De fabrieksmedewerkers aan de lopende band voelen zich bespied door de mannen met hun witte jassen en stopwatches. Het zorgt voor een vluchtige manier van werken die de kwaliteit geen goed doet.

                In Amerikaanse handen

                Vanaf 1967 krijgen de Simca's 1300 en 1500 een nieuwe neus, een vernieuwd dashboard en een enorme, verlengde kofferbak. Ze heten voortaan 1301 en 1501. Voor de Simca 1000 zit er niet meer in dan een wat bijgepunt imago. De brave Coupé verschijnt in 1967 als echte sportauto, met de aanduiding 1200S. Pas in februari 1970 volgt de Simca 1000 Rallye. In 1967 introduceert Simca met de 1100, een derde, compleet nieuw concept in het gamma en in feite een blauwdruk voor een auto als de Volkswagen Golf en andere trendsetters uit de jaren zeventig. Het recept: voorwielaandrijving, een dwarsgeplaatste motor, een achterklep en een variabel interieur. Georges Héreil steekt bij Chrysler zijn nek uit voor de auto en krijgt later de genoegdoening dat hij degene is geweest die Chrysler in Europa het hoofd nog lang boven water heeft gehouden. De Amerikanen halen de broekriem steeds verder aan. In 1971 verlaat Georges Héreil het bedrijf nadat Fiat zijn resterende aandelen aan Chrysler verkoopt. Daarmee is Simca voor 96,7 procent in Amerikaanse handen. Daarmee doen ook steeds meer Amerikaanse ontwerpers en technici hun intrede. Een analyse die Peugeot in 1975 van het bedrijf maakt, liegt er niet om: "Behalve de styling is het creatieve niveau zwak en eigen initiatief wordt niet op prijs gesteld. Er zijn geen nieuwe concepten of onderzoeken en er wordt sinds tien jaar niet meer gewerkt aan de ontwikkeling van een nieuwe motor. De bijdrage van Chrysler uit Amerika blijft beperkt tot elektronica en airconditioning."



                Laatste stuiptrekking

                Op de Salon van Parijs van 1975 doet de Simca 1307/1308 zijn intrede. Het is een concurrent voor de Volkswagen Passat, een hatchback die ook zonder nieuwe motor beter bij de tijd past dan de in 1970 geïntroduceerde Chrysler 160/180, een auto die hopeloos flopt. De Amerikanen zetten alles op de nieuwe 1307 en investeren 450 miljoen francs, waarvan niets mag worden besteed aan nieuwe machines, hygiëne of veiligheid. Al deze plannetjes worden gesmeed in Detroit, ver weg van de werkelijkheid op de Europese automarkt. Van het succes van de Horizon, die wordt gepresenteerd als opvolger van de 1100, zullen vanaf 1977 anderen profiteren. "Simca heeft iets unieks gepresteerd: in vier jaar tijd heeft het merk twee nieuwe modellen op de markt gebracht die allebei werden verkozen tot Auto van het Jaar. Desondanks verloor het merk in die tijd bijna 1 procent marktaandeel", aldus historicus Jean-Louis Loubet. De rest van het verhaal: in 1978 neemt PSA – ofwel Peugeot en Citroën – Chrysler Europe over. Het bedrijf laat Simca een stille dood sterven en wekt Talbot, dat twintig jaar eerder door Simca werd ingelijfd, weer tot leven. Talbot is echter geen lang leven beschoren en verdwijnt in 1986 van het toneel. Niemand mist het merk, ook omdat de elegantie allang verloren was gegaan. De kille commercie heeft gewonnen.












                Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                Comment


                • er reden echt véél simca's rond

                  de 1307/8 en de 1507/8 waren hits

                  Comment


                  • Oorspronkelijk geplaatst door bobo Bekijk Berichten
                    er reden echt véél simca's rond

                    de 1307/8 en de 1507/8 waren hits
                    Mijn vader heeft een 1308 gehad, in de topversie die enigszins pompeus GT heette. Tamelijk fel blauw (alpine-achtig) met witte kunststof bumpers, toen zeer innovatief. Bak was zeer comfortabel, had prachtige velours zetels, maar roestte sneller dan hij reed. Niettemin heeft mijn vader als opvolger een verwant model, de Talbot Solara gekocht. Eigenlijk een 1308 met een aparte kofferbak.

                    Verstuurd vanaf mijn SM-G955F met Tapatalk

                    Comment


                    • Ook wel wat Simca's in de familie gehad.
                      Was op zich toen beste een posh auto.

                      Altijd leuk dat je toen gewoon aan de gele koplampen kon zien of een auto uit Frankrijk kwam of niet ;-)

                      Comment


                      • Nethercutt’s 1933 Hispano Suiza J12 | Jay Leno's Garage

                        Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                        2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                        Comment


                        • Comment


                          • Comment


                            • Bucciali TAV8-32 V12 "Flèche d'Or" (1932) | Een auto die niemand kent

                              Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                              2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                              Comment


                              • Talbot Solara (1982)









                                Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                                2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                                Comment


                                • Talbot-Matra Murena (1981)















                                  Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                                  2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                                  Comment


                                  • ROSENGART SUPERTRACTION (1939)







                                    Rosengart was een Franse fabrikant, die juist naam maakte met uiterst compacte en betaalbare auto's. Oprichter Lucien Rosengart, die begin jaren 20 zowel Citroën als Peugeot met investeringen en zijn ondernemersverstand op de been hield, wilde met compacte stadsauto's onder eigen naam inspringen op een gat in de markt. Dat begon allemaal in 1927 met de LR2, een onder licentie gebouwde Austin 7 met een wielbasis van slechts 2,2 meter lang. Op die basis kwam later nog de LR4N2, met een behoorlijk aangepaste koets, maar ook bracht Rosengart onder licentie eigen versies van de Adler Trumpf uit. Allemaal compacte modellen die voor een betrekkelijk vriendelijke prijs de Fransen mobiel konden maken.

                                    Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, dus besloot Rosengart dat hij zich ook wel toe kon gaan spitsen op wat grotere auto's. Met de Tweede Wereldoorlog voor de deur kwam de Supertraction op de markt. Een bijzondere Frans-Duitse mengelmoes, in zekere zin. Rosengart gebruikte namelijk de onder licentie verkregen basis van de Adler Trumpf, die hij in de loop der jaren voor verschillende eigen modellen had aangepast. Het hart van de Supertraction werd dat van een auto met een naam die er sterk op lijkt: de Citroën Traction Avant. Vanwege zijn nog altijd goede band met André Citroën, naar wie hij in de jaren 20 de helpende hand had uitgestoken, kon Rosengart de krachtbron van de TA gebruiken en werd de Supertraction dus ook voorwielaangedreven. Rosengart mocht van Citroën alleen niet ook een vierdeurs ervan maken, dus werd de Supertraction een tweedeurs, waarvan zowel een open als een gesloten uitvoering verscheen.

                                    Hoewel de Supertraction met zijn vooruitstrevende aandrijving en bijzondere koetswerk een voor zijn tijd behoorlijk indrukwekkende auto was, had hij zijn tijd tegelijkertijd niet mee. Vlak nadat de productie begon, brak namelijk de Tweede Wereldoorlog uit. Daarmee stopte de productie van de Supertraction. Pas na de oorlog ging Rosengart er verder mee en moest hij er een andere motor in hangen. Citroën had zich uit de samenwerking teruggetrokken. Rosengart keek naar de Verenigde Staten, waar hij bij het ontwerp ook inspiratie vandaan had gehaald, en schroefde een 3.9 V8 van Mercury in de Supertraction. Een flinke upgrade na de 1.9 viercilinder van de Traction Avant. Ook kreeg de Supertraction een facelift en werd hij omgedoopt tot SupertraHuit, waarbij 'Huit' uiteraard verwijst naar de achtcilinder. Met de oorlog net achter de rug, was er in Europa echter amper markt voor zo'n model. Juist de kleine auto's waarmee Rosengart ooit was begonnen deden het goed. Rosengart had echter geen goed antwoord op bijvoorbeeld de Citroën 2CV en begin jaren 50 viel het doek voor de fabrikant.
                                    Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                                    2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                                    Comment


                                    • Oma vertroetelt Simca 1000 S voor kleinkinderen

                                      Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                                      2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                                      Comment


                                      • This 1959 Facel Vega Facel II Prototype Could Fetch A Cool $1.1 Million

                                        The car briefly belonged to Facel Vega founder Jean Daninos and is sure to draw attention.

























                                        Een "echte" autoliefhebber is voor mij iemand die alle soorten wagens kan waarderen.

                                        2018 - Mercedes A200 (163 pk) AMG-line in Iridium Zilver

                                        Comment


                                        • kunstwerk... binnen en buiten
                                          www.peugeotforum.be

                                          Comment

                                          Working...
                                          X