Tweet
Op dinsdag 7 oktober, had ik een namiddag geboekt voor de Nissan Race Academy aan de Nürburgring. Het ging de eerste keer worden dat ik met de Nissan GT-R ging rijden. De wagen die ik besteld heb, en die in augustus 2009 geleverd wordt .. 13 maand na besteldatum.
The Trip
Om 5u45, stapte ik gezwind (= lees met kleine oogjes en 2 tassen koffie op een anders nuchtere maag) in mijn fiere Opel Astra break. Ik moest pas in de namiddag aan de Nürburgring zijn, maar ik had afgesproken met een kameraad, Piet Piraat, om eerst te gaan kijken naar een Dacia Logan waar hij interesse in had.
In Barchon liet ik mijn Astra achter en stapte ik in de Nissan 350Z van Piet Piraat om de weg te vervolgen richting Aachen. In Aachen stopten we bij de verkoper van de Dacia Logan .. of dat dachten we toch. Blijkbaar stonden we bij de vader van de handelaar. Maar die schreef snel het adres van zijn zoon op een post-it'je (langs de verkeerde kant ..) en wij immer geradeaus naar "Rothe Bruhe", 1 of ander industriepark in Aachen. Daar aangekomen, gaan we op zoek naar nummer 35 ... Een lang verhaal kort gemaakt .. we hebben het niet gevonden en zijn dan maar naar de Nürburgring vertrokken. Achteraf bleek de vader van de handelaar van het type "seniele oude man" en kende hij het huisnummer van zijn zoon niet ..
Kort nadien reden we het complex van de Nürburgring op, niet het ronde punt van de Nordschleife dat iedereen kent, maar de paddock/complexen rond de GP-Strecke. We waren nog iets te vroeg, maar doken toch met de glimlach de grote tent van Nissan binnen. Alles was gigantisch goed aangeduid. Het leek wel alsof de GP-Strecke integraal omgetoverd was in een Nissan-wereld. In de tent even knuffelen met de lieve dames aan het onthaal en daar mocht ik mijn Nissan GT-R helm van Arai in ontvangst nemen met een gepersonaliseerde zak waar mijn naam op geborduurd stond. Ook een lanyard met een "score card" en een memory stick ..
The Event
Aangezien we nog iets te vroeg waren, zijn we dan naar de GP-Strecke zelf afgezakt. Op de vraag (van de Ring-steward) of we van Nissan waren, konden we natuurlijk enkel positief antwoorden. De groep in de voormiddag was duchtig aan het rijden op het circuit. Er stonden ook enkele wagens van de BMW Rennschule op de grote parking, maar daar viel ons vooral op dat de bovenkant van de spiegels van de nieuwe M3 niet vast hangt .. en dat een beige interieur in een witte auto evenveel charme heeft als Moeder Theresa op 26 december. Opmerkelijk was dat de GT-R's relatief stil zijn. Relatief in de categorie 480 PK-sportwagen. Als je hetzelfde vermogen in een Ferrari of een Lamborghini steekt, dan schreeuw je heel de buurt wakker wanneer je de motor aanzet. Persoonlijk vind ik dat zeker niet erg. Anders word je toch maar van het circuit gegooid.
Omdat het buiten redelijk fris was, zijn we terug naar de tent gesjokt. In de tent, maakten we kennis met een Japanse GT-R. Mijn eerste ontmoeting met een Black Edition, zoals ik besteld heb. Het speciale interieur met de 2 kleuren oogt bijzonder sportief. Stukjes dashboard in leder, veel aluminium, ... ik had er een kleine beetje schrik van, maar het interieur is zeker de moeite. Niet de luxe van een sloerie uit Stuttgart, maar zeker even degelijk en flink veel sportiever. Aangezien we intussen niet de enige meer waren die in de wagen wilden plaats nemen, hebben we de stoelen van de GT-R geruild voor het leder salon aan de andere kant van de tent waar we onszelf trakteerden op een koffie en een koekje .. Duitse autosport-boekjes lagen ons aan te staren, maar na een korte rustperiode kregen we te horen dat we aan de overzijde mochten aanschuiven voor een middagmaal.
De tafels waren opgesteld per "team". De teams werden zorgvuldig uitgekozen, aangezien wij enkel met niet-Duitsers aan tafel zaten: een vriendelijke, olijke Nederlander genaamd Ronald en 2 Zweden met namen die je niet kan uitspreken als je nuchter bent. Ronald vertelde over de prijs van zijn wagen ... die 50% hoger lag dan wat wij in België betalen. De Zweden hadden er gisteren een trip van 850km opzitten .. Ze wilden hun Maserati nog even laten proeven van de Nordschleife ... met een vangrail in hun flank als beloning. De wagen reed nog genoeg om thuis te geraken, maar een full respray was niet te omzeilen. Het eten zelf was opvallend lekker en verzorgd. Het heeft me zo gesmaakt dat ik toch maar eens gaan bijtanken ben. Ik had nog zin in een portie chocomousse en tiramisu .. maar ik had nog enkele events voor de boeg ..
Na het eten, volgde een briefing. Hoewel ik had ingeschreven voor een Duitse sessie waren er Engelstalige instructeurs aanwezig die wat uitleg gaven over de wagen. Daar heb ik eigenlijk niks bijgeleerd, maar het was wel leuk om het allemaal eens samengevat te horen. Opvallend ook, was de kwaliteit van de instructeurs: allemaal waren het professionele piloten (geweest), gaande van de huidig kampioen Formule 3 in Denemarken tot een Belg die 20 jaar circuitervaring had en nu al 5 jaar als instructeur in Nürburg woonde. Ook opvallend was de vriendelijkheid en gedienstigheid van eenieder van de instructeurs. Zeer, zeer professionele mensen en je mocht hen werkelijk alles vragen.
The Action
The Track
Na de briefing, werd onze groep met een Nissan Freelander naar de paddock van de GP-Strecke gevoerd. In de paddock stonden een 7-tal GT-R's op ons te wachten .. en we waren met 3 piloten. Met een tijgersprong bereikte ik de Europese Gun Metalic Grey wagen die ik beschermde als een hyena die haar jongeren beschermt. Even later stapte de instructeur achter het stuur en deed hij enkele rustige rondjes, waarin hij de lijnen van het circuit te kennen gaf. Hij vroeg of ik circuit-ervaring had en als gevolg daarvan leek het ons beide niet nuttig om dieper in te gaan op zit- en stuurhouding. Fahren dammit. De instructeur was de rust zelve in zijn rondjes. Ik denk dat het met zijn ogen dicht ook had gekund. Daarna reed hij de pits in en was het mijn beurt. De eerste rondjes waren in de "normale stand" (= standaard koppeling, standaard ophanging, standaard VDC) en werden we gevraagd om rustig te rijden om te laten zien of we wisten wat een rempunt of een apex was. Geleidelijkaan mocht ik harder rijden ... Ik moet zeggen de elektronica greep toch enkele keren sneller in dan leuk is. VDC (= ESP²) wil de auto recht houden en slaagt daar ook fantastisch in ... maar daarvoor kwamen we niet. De koppeling werkt zeer snel ... maar toch traag genoeg om te denken "was er nu een halve milliseconde schakeltijd of heb ik dat verkeerd gevoeld?"
Na de tragere rondjes, reed ik terug de pits in. Allright ... now we're starting. De magische woorden van de instructeur waar ik al enkele rondjes op wachtte. Gear box, suspension en VDC in race und gehen mit die banane. Auto rijdt plots helemaal anders. Rondjes gingen veel, maar dan ook veel sneller. De VDC grijpt pas in als de wagen meer dan 30% dwars gaat ... en als dat gebeurt op de GP-Strecke is het wel degelijk de bedoeling dat hij ingrijpt denk ik. De GT-R voelde echt enorm snel aan, maar zeer verfijnd en gecontroleerd. Dat ding plakt op de baan als niks dat ik ooit mogen ervaren heb. Prachtig. De schakeltijd is nu ook absoluut niet te merken. Gewoon een ruk geven aan de flippers en het ding zit onmiddellijk een versnelling hoger of lager. Er is veel te doen rond de boite van de GT-R .. wel het is allemaal waar. Dit schakelt aan een totaal andere snelheid als een Ferrari F1 of Lamborghini E-gear koppeling, zo veel sneller dat het een feest wordt. Na enkele rondjes begin ik het relatief technische circuit te kennen: langgerekte bochten, zeer late apex en vreselijk snelle stukken. Er is 1 bocht die je flat out kan nemen en waar ik voor het rempunt al flink boven de 200 kpu reed. Aan het eigenlijke rechte stuk, ging ik ook vlot 200 kpu. Alleen is het daar oppassen omdat de remzone vrij sterk naar beneden afdaalt. Zeer leuk circuit vond ik persoonlijk. Misschien een klein beetje te "volgens het boekje": ze willen meerdere soorten bochten aanbieden op hetzelfde circuit, maar daarvoor is het misschien iets te kort ... al was het ook in de snelste auto waarmee ik al op circuit gereden heb. Misschien dat ik daardoor dat "korte" gevoel kreeg.
Na mijn snelle laps, moest ik zwaar tegen mijn goesting, terug de pits in ... ik hing net achter Ronald die ik wilde dubbelen ... maar het was gedaan. De instructeur nam terug plaats achter het stuur en ging eens "all the way" (met een passagier ..) over de GP-strecke scheuren .. en hij ging toch nog flink wat sneller als mij Aan het einde van het recht stuk reed hij met zeer veel gemak 230 kpu ... Al lijkt mij dat niet onmogelijk als je snel uit de vorige bocht komt en misschien iets later remt als waar ik mijn rempunt gekozen had. Het valt wel op dat de GT-R het allemaal met veel gemak doet. Hij geeft echt het gevoel dat hij nog heel veel harder kan .. wat ook het geval is. Maar het snelheidsgevoel is bangelijk. The things I wouldn't have done for 1 more lap ...
) over de "afstelling" tot het Bose sound system. Ook leuk: de startknop, de memory card-achtige sleutel. Maar het aller aller (aller) leukste aan deze sessie was ... het stuur en de bestuurderszetel. Tot gisteren was ik er heilig van overtuigd dat een Porsche 997/987-sportstuur het beste stuur ooit was ... Maar het GT-R stuur is SO much more fun. Dat ding ligt zo onvoorstelbaar goed in de hand .. Je kan er mee lachen, maar ik was echt onder de indruk van dat stuur. De bestuurderszetel is heel comfortabel, maar biedt toch een zeer goede zijdelingse steun. Zoals ik al vermelde, ik had een beetje schrik van het interieur, maar ik voelde me er super in. Punt van kritiek, de achterbank is enkel en alleen te gebruiken voor kleine kinderen .. Als ik vooraan zit, moet er geen volwassene denken dat hij ook maar in de buurt van de achterbank komt .. The 911-feeling, maar dan nog erger.
Comment