4 doden na crash in Heverlee

[Gast]

Bedankt aan allemaal voor de vriendelijke reacties.

Voel me een beetje zielig ... 't is net of ik erachter kom vissen,
maar jullie hebben me gevolgd en gesteund door moeilijke maanden en ik had er zo veel aan.

Het is heel erg belastend al die berichtgevingen in de kranten en op het internet, evenals de reacties van onbekenden daarop.
Door ervoor te kiezen het zélf hier te komen posten (voor dat een ander forumlid het zou doen), in een omgeving die veiliger aanvoelt,
onder mensen die ik 'ken' en mij 'kennen', krijg ik een beetje het gevoel mij eigen leven terug in de handen te krijgen.

[Bompa]

je moet je daar zeker niet zielig om voelen, zo komt het zeker niet over voor ons, integendeel, moedig. Nogmaals: We kunnen allemaal leren van jou.

[Alexanderr]

Op een mensenleven kan je geen prijs plakken.

Ik vraag me trouwens af hoe ze zo een bedragen berekenen.

Het is cru; maar dat is niets anders dan een actualisering van toekomstige potentiële cashflows. Er zijn mensen die dat werk als beroep hebben.

[Gast]

Het is cru; maar dat is niets anders dan een actualisering van toekomstige potentiële cashflows.

En nu in het Nederlands?

[Gast]

je moet je daar zeker niet zielig om voelen, zo komt het zeker niet over voor ons, integendeel, moedig. Nogmaals: We kunnen allemaal leren van jou.

QFT!!

[Alexanderr]

En nu in het Nederlands?

Euh ... het berekenen van de som van mogelijke toekomstige inkomsten en uitgaven van die ene persoon; rekening houdend met de tijdswaarde van geld.

Duidelijk?

[Gast]

Dus als je een werkloze doodrijdt kost dat minder dan wanneer je een CEO het leven ontneemt?

[Gast]

Dus als je een werkloze doodrijdt kost dat minder dan wanneer je een CEO het leven ontneemt?

Klopt.

Zelfs de begrafeniskosten worden vaak niet vergoed want het is redelijkerwijs te verwachten dat die kosten ooit gedaan zouden moeten worden in de toekomst.

Een kind wordt ook minder vergoed want er wordt rekening mee gehouden met de kosten die een kind nog betekent voor de ouders, en de latere mogelijke opbrengsten voor de ouders als de kinderen hun ouders iets terug schenken of het rusthuis betalen.

De vergoeding zal het hoogste zijn voor het overlijden van een grootverdiener die enige kostwinner is van zijn gezin, en dan nog beperkt in tijd.

[Gast]

Jezus Christus. Wat een job

[MRJ]

Dat zijn allemaal zo een onmenselijke dingen hé; Een leven is een leven en daarmee uit. Ras,job,uiterlijk,......elke verkeersdode is even erg en al die dat niet volgen zijn niet goed bezig volgens mij

[Gast]

Het is cru; maar dat is niets anders dan een actualisering van toekomstige potentiële cashflows. Er zijn mensen die dat werk als beroep hebben.

Euh ... het berekenen van de som van mogelijke toekomstige inkomsten en uitgaven van die ene persoon; rekening houdend met de tijdswaarde van geld.

Duidelijk?

Je antwoord is eigenlijk naast de kwestie : de vraag was eerder hoe ze die 25000 euro morele schadevergoeding bepalen.

Andere schade, zoals inkomstenverlies, kan berekend worden, maar voor morele schade wordt sowieso een forfaitair bedrag toegekend. Omdat dergelijke schade in principe niet in geld waardeerbaar is, hebben de Vrede- en Politierechters tientallen jaren geleden tabellen opgesteld die dienen als vertrekpunt voor de vergoeding van (onder andere) morele schade. Zo is de morele schade die een ouder/kind lijdt bij het verlies van resp. kind/ouder, begroot op 12500 euro.

De rechtbank is daar niet door gebonden, maar meestal volgt men wel die "tarieven".

Ik ben daar trouwens een voorstander van : iedereen over dezelfde kam. Soms eist men meer, maar dan is het argument "mijn leed is groter dan dat van de gemiddelde andere ouder die zijn kind verliest", wat ik toch een gevaarlijke stap vindt.

Dat neemt niet weg dat je als burgerlijke partij zoveel mogelijk moet proberen krijgen, de ene rechter gaat erop in (zoals hier), de andere niet...

Juridisch verhindert niets dat de rechter bvb 1.000.000 euro zou toekennen.... of 1 euro, voor deze soort schade.



In elk geval, naast deze suffe praat wil ik hier toch ook mijn medeleven betuigen...

[wisali]

misschien een domme vraag maar hoe komt het dat diene roemeen 46duizend euro krijgt?
hij was toch de "dader"?
of krijgt hij geld om psychologische hulp te zoeken voor zijn daden ofzo.

[Gast]

Dus als je een werkloze doodrijdt kost dat minder dan wanneer je een CEO het leven ontneemt?

Niet wat de morele schade van de nabestaanden betreft.

Maar als het gezin van de CEO op diens enig inkomen leefde, dan zal dat gezin inderdaad recht hebben op vergoeding, berekend volgens het deel van het inkomen dat naar het gezin ging, dit dan uitgestrekt over de verwachte levensduur van de partner, en vervolgens herberekend naar de waarde van dit bedrag op het moment dat de rechtbank uitspraak doet.

Bvb 25000 euro per jaar. Dan kijk je naar het aantal jaren dat de partner nog zou genieten van dit inkomen, hiervoor hanteer je zogenaamde sterftetabellen die de gemiddelde verwachte levensduur van een (bvb) 45-jarige bepalen. Stel : nog 40 jaar.

Hieraan wordt dan een kapitalisatiecoëfficiënt gekoppeld om de huidige waarde te berekenen.

Je krijgt dan niet 25000 x 40 maar dus een gekapitaliseerd bedrag dat je moet toestaan om, mits belegging, de evenwaarde te hebben van 25000 x40 gedurende die 40 jaar. (eigenlijk is het nog ingewikkelder want je moet ook rekening houden met de evolutie die het inkomen nog zou ondergaan, indexering enz)

http://users.telenet.be/J.Schryvers/tables/tabellen.html

Hopelijk is dit een beetje duidelijk want zelfs voor mij is 't soms zweten op bepaalde berekeningen, en dan hoort 't bij mijn job...

[Gast]

misschien een domme vraag maar hoe komt het dat diene roemeen 46duizend euro krijgt?
hij was toch de "dader"?
of krijgt hij geld om psychologische hulp te zoeken voor zijn daden ofzo.

Neen. Als ik het goed voorheb was hij niet de dader, maar de eigenaar van de wagen. Schade aan het verzekerd voertuig is nochtans altijd uitgesloten van dekking (anders hoefde je geen omnium hé), dus ergens begrijp ik het ook niet, maar ik ken de juiste gegevens van deze zaak niet...

[Gast]

Neen. Als ik het goed voorheb was hij niet de dader, maar de eigenaar van de wagen. Schade aan het verzekerd voertuig is nochtans altijd uitgesloten van dekking (anders hoefde je geen omnium hé), dus ergens begrijp ik het ook niet, maar ik ken de juiste gegevens van deze zaak niet...

Ik begrijp het wel... Enkele jaren terug laat een kerel z'n vriendin met z'n auto rijden. Vriendin rijdt auto sjakosj, en kerel vraagt aan z'n vriendin om de schade te vergoeden. Vriendin vind dat maar niks, kerel gaat naar de rechter en de rechter oordeelt dat wie potje breekt, potje moet betalen.

Daarom ook de recente heisa omtrend verzekeringen waarbij een BOB het stuur overneemt en een ongeval veroorzaakt.

http://www.autoforum.be/showthread.php?t=28169

De eigenaar van de wagen krijgt in deze een schadevergoeding omwille van het verlies van de wagen, waarin de dader de schuldige was.

[Gast]

Hoe anders is de berichtgeving over het dodelijke ongeluk met 4 geneeskundestudenten vergeleken met het ongeluk in Heverlee !


Reacties op CANVAS (http://terzake.canvas.be/uitzending/terzake-1211-de-stoere-plannen-van-burgemeester-somers/#comment-123091)

Magda Devos // Nov 12, 2009 at 22:32 →

Heel bizar, die berichtgeving over de dodelijke aanrijding in Moortsele. De identiteit van de aanrijder blijft in nevelen gehuld. Bij andere soortgelijke drama’s staat de veroorzaker met naam en toenaam in de krant. Dit keer niet. Meer zelfs, allerlei personen en instanties lijken te zijn ingeschakeld om zijn verantwoordelijkheid te minimaliseren. Het parket zegt dat hij maar “een beetje dronken” was en dat hij maar “een beetje te snel reed”: 90 km per uur waar je maar 70 mag rijden, kom nou, zo’n zware overtreding kun je dat toch niet noemen. En hij had toch geen strafblad? Wie zijn wij om zo iemand te veroordelen? Dat was vanmorgen al de teneur van sommige krantencommentaren. Zo mogelijk nog straffer is dat hulpverleners op Ter Zake komen verklaren dat de veroorzaker eigenlijk net zo goed slachtoffer is en dat we hem dus niet mogen stigmatiseren met het etiket “dader”. Nooit vertoond, het lijkt wel een gecoördineerde actie om de “dader” wit te wassen in afwachting dat zijn identiteit bekend raakt.
Want ook al doet men alles om die te verzwijgen, de kraaien zullen het uitbrengen. Gaat het hier wellicht om het zoontje van een of ander hoge pief?

Reactie van mijn man :

Dufloo J // Nov 12, 2009 at 20:45
Aan de familie en de vrienden van de slachtoffers mijn oprechte gevoelens van gedeeld leed.Spijtig dat de media nu bezig is met de familie het recht te ontnemen kwaad en boos te zijn op de veroorzaker van dit voorval.Als je het meemaakt verdraag je absoluut niet dat degene die je kind gedood heeft, als slachtoffer beschouwd wordt.Dat kan enorm veel pijn doen.Wat schroom van de media is voor deze mensen nu zeer belangrijk,het is zo al erg genoeg.Lieve mensen,ik wens je erg veel sterkte toe.

Catherine Paulus // Nov 13, 2009 at 00:55
Bizar, bizar …

De jonge Roemeen die het ongeluk veroorzaakte in Heverlee reed ook te snel en was ook onder invloed.
Hij had ook heel erg veel spijt (ook al werd in de media beweerd dat het zo niet was) en hij had ook geen strafregister. Er werd in de pers gesuggereerd dat de twee Roemenen de schuld op elkaar staken, maar beide jongens hebben altijd de waarheid gesproken.

De media sturen de publieke opinie : toen werd de jonge Roemeen gedemoniseerd, nu wordt er voor deze (waarschijnlijk Belgische) jongen (en - wie weet - zoon van prominenten ?) alle begrip gevraagd van de publieke opinie.

Waarom twee maten en twee gewichten ?

Is het echt erger om doodgereden te worden door een Roemeen dan door een Belg ?
Zouden de ouders van de geneeskunde-studenten echt minder verdriet hebben omdat de doodrijder een Belg is ?

Catherine, mama van Tosca en Madeline
↑
Uw reactie wordt gemodereerd alvorens online te verschijnen. Bedankt voor uw geduld!

En hier een artikel waar ik mij in kan vinden :

De menselijke ravage na een dodelijk ongeval

• vrijdag 13 november 2009
• Auteur:

Woensdag reed een jonge geïntoxiceerde autobestuurder in het Oost-Vlaamse Oosterzele vier jonge fietsers omver, twee zijn intussen overleden. Hendrik De Rycke
© Hendrik De Rycke


SCHULDIG AAN DE DOOD OF HANDICAP VAN EEN ANDER — Een zwaar verkeersongeval is een drama voor slachtoffers, nabestaanden én veroorzakers. ASTRID RUBBENS pleit voor bekommernis om alle betrokkenen en gepaste strengheid voor wie onverantwoorde risico's nam.


Het dramatische auto-ongeval van woensdag waarin vijf jongeren betrokken zijn, raakt de samenleving en lokt emotionele reacties uit. De menselijke ravage is groot. Er zijn overleden en gewonde slachtoffers, maar het gebeuren raakt daarnaast de ouders, broers en zussen, vrienden en ook de veroorzaker. Allemaal worden ze van het ene op het andere moment geconfronteerd met een onomkeerbaarheid. Kinderen en jongeren zijn een bijzonder kwetsbare groep. Een drama, daar is iedereen het over eens. Maar realiseren we ons wel genoeg de levenslange gevolgen? Verder moeten zonder die dierbare, leven met blijvende beperkingen, de jarenlange juridische strijd en de blijvende materiële gevolgen, leven met het besef schuldig te zijn aan de dood of handicap van een ander…

Banaliseren en ontkennen

De publieke reacties gaan van begrip tot verontwaardiging en machteloosheid. Peter Vandermeersch schrijft in zijn commentaar (DS 12 november) heel terecht dat we er ons niet mogen bij neerleggen dat - vaak jonge - mensen gedood worden of zwaargewond raken in het verkeer. 'Een samenleving die dat tolereert, is barbaars.'

We gaan ervan uit dan een verkeersongeval iedereen kan overkomen, maar tegelijkertijd denken we ook dat het ons niet zal gebeuren. Om zonder angst aan allerlei aspecten van het leven te kunnen deelnemen, hebben mensen de illusie van onkwetsbaarheid nodig. Ze maakt dat we menen controle te hebben over ons eigen leven. Het is pas wanneer zo'n drama mensen treft dat deze illusie doorgeprikt wordt. Men wordt dan wakker uit een soort van collectieve verdwazing en realiseert zich welke risico's we lopen.

Men vergoelijkt vaak het gedrag dat het drama veroorzaakte omdat men het bij zichzelf herkent. 'Hij had toch maar een heel klein beetje te veel gedronken en hij reed toch maar een beetje te snel. En wie van ons doet dat niet af en toe ook eens?' Het lijkt bijna alsof we, door empathie te hebben voor de veroorzaker van een zwaar verkeersongeval, toekomstig begrip afkopen voor het geval het ons ooit zou overkomen.

Maar feit is dat al bij 0,5 promille het risico op een dodelijk ongeval met 2,5 keer vergroot, bij 0,8 promille met 4,5 maal en bij 1,5 promille met 16 maal. En dat overdreven snelheid een belangrijke tot doorslaggevende rol speelt in het optreden en vooral ook de ernst van duizenden verkeersongevallen in ons land. Blijven we dan toch zeggen dat het maar om een 'klein vergrijp' ging dat we allemaal wel eens begaan?

Bestraffing en hulp

Preventie moet onze eerste bekommernis zijn, maar als het dan toch gebeurt is het onze maatschappelijke verantwoordelijkheid voor de getroffenen te zorgen via de juiste hulp, een correcte bestraffing en het scheppen van nieuwe kansen.

De laatste tijd zien we dat de strafmaat die door politierechters wordt bepaald voor het veroorzaken van dood of lichamelijk letsel door schuld in het verkeer verhoogt. Maar vrijheidsberoving lijkt in de meeste gevallen een weinig aangepaste sanctie voor verkeersdelicten. Behoudens een enkele uitzondering zal ze trouwens niet (kunnen) worden uitgevoerd. Verkeersdelicten lijken één van de domeinen bij uitstek waar kan gezocht worden naar alternatieve strafmaatregelen. Essentieel daarbij is dat er een duidelijke link is met de context van het verkeersongeval. De mogelijkheden daartoe bestaan vandaag, maar worden weinig benut. Er zijn eerst en vooral de maatregelen die de schuldige raken in zijn gedrag als weggebruiker, bijvoorbeeld het rijbewijs intrekken. Cruciaal is bovendien dat wordt gezocht naar een strafuitvoering die rekening houdt met de slachtoffers en de samenleving. Automobilisten die onaangepast rijgedrag vertonen en een verkeersongeval met doden of gewonden veroorzaken of automobilisten die na een verkeersongeval doorrijden, mogen er niet van afkomen met een aantal dagen gemeenschapswerk. Zo'n lage straf is voor slachtoffers en nabestaanden onverteerbaar.

Bestraffing gaat hand in hand met gepaste hulp. Slachtoffers moeten met de beste zorgen omringd worden. Maar barmhartigheid voor slachtoffers houdt op barmhartigheid te zijn als die niet gepaard gaat met bekommernis om de veroorzakers. Ook zij en hun gezin moeten ergens terechtkunnen voor hulp. De maatschappij is verplicht haar burgers instrumenten aan te reiken om zich in die mobiele samenleving te handhaven. Dat geldt niet alleen voor een veilige infrastructuur, maar ook voor het verschaffen van hulp en behandeling als het verkeerssysteem óf het individu faalt.

Weinigen zullen het weten maar aanstaande zondag is het werelddag van de verkeersslachtoffers. Laat ons dezer dagen nog maar eens stilstaan bij de grote groep van mensen die levenslang geconfronteerd worden met de gevolgen van een verkeersongeval en ons eigen gedrag in het verkeer. En bij de vraag hoe we een coherent beleid kunnen voeren dat ingrijpt op vlak van infrastructuur, regelgeving, educatie, sanctionering en opvang, zodat zoveel verwoesting in de toekomst kan ingeperkt worden. Onze maatschappij voert mobiliteit hoog in het vaandel, maar de prijs die we momenteel betalen mogen we niet als 'normaal' beschouwen.

Rondpunt en Zebra zijn partnerorganisaties die zich inzetten voor een betere opvang van alle betrokkenen in een verkeersongeval. Meer informatie over hun aanbod vind je op:

www.watnaeenverkeersongeval.be

www.zebraweb.be

www.netlog.be/zebra (voor jongeren)

ASTRID RUBBENSWie? Coördinator van Rondpunt, schrijft samen met medewerker Hilde Peeters. Wat? Wie met risicogedrag een ongeval veroorzaakt, moet een nuttige straf krijgen. Waarom? Een te lage straf is onverteerbaar voor de slachtoffers, vrijheidsberoving werkt niet, alternatieve straf is ideaal.

[Gast]

Catherien, de omstandigheden zijn helemaal niet te vergelijken... Al was het maar omdat ik al honderden wagens op dergelijke manier een bocht heb zien uitgaan - met en zonder onaangepaste snelheid - , vervolgens de bestuurder scherper is gaan sturen - een natuurlijke reactie om uit de berm te geraken - en op de weg plots zo een aandeel grip heeft gekregen waarbij hij zijn scherpe insturen niet heeft verzwakt - als je geen natuurtalent bent of een cursus hebt gevolgd weet je niet eens wat je doet - en de bestuurder volledig de controle is kwijt geraakt. Ik betwijfel zelfs ofdat de bestuurder de fietsers heeft opgemerkt die aan de andere kant van de rijbaan op een apart gelegen fietspad reden. En als hij ze heeft opgemerkt, ben ik er zeker van dat dat enkel noodlottiger was want in zo een situaties sturen alle mensen naar waar ze kijken, en kijkt iedere ongetrainde chauffeur naar het gevaar dat ie wil ontwijken - om het vervolgens toch te raken.

Verder zijn de raakvlakken met normale mensen zo verschillend. Om met 80 km/u door een smalle 30 km/u-weg te rijden en een stop-bord te missen zie ik niet veel mensen doen. Maar ik geef je op een blad dat in de betreffende bocht 10 jaar geleden 90 km/u nog een toegelaten snelheid was, en vele mensen vandaag nog die bocht aan 90 km/u nemen zonder dat ze daarvoor uit de bocht vliegen. Net zo met de alcoholintoxicatie, die zo borderline was dat 50% van iedereen die eens alcohol drinkt wel eens in zoverre mate gezondigd heeft. En daar zit je probleem: in de absolute cijfers is dit ongeval puur het noodlot, want de kans dat alle puzzelstukken zo samenvallen dat er net op het moment dat 4 jongeren net op die plek op dat fietspad rijden als een andere automobilist met zijn buitenste wielen in de berm beland, scherper instuurt om een aanrijding met objecten in de grasberm te vermijden en controle terug te krijgen, op de rijbaan plots teveel grip krijgt, niet zijn stuurhoek aanpast, dwars gaat, overkop flipt op een betonnen richel en net die jongeren meemaait is quasi nihil. Van iedereen die aan 90 km/u die bocht inrijdt, doet 99,95% dat zonder problemen, 0,01% raken van de weg maar kunnen corrigeren, 0,02% raken in de berm en knallen daar tegen een object, 0,0075% stuurt te hard in na in de berm te gaan en beland in de andere weide, 0,0020% beland ook in de weide net als een tegenligger nadert, en 0,0005% beland in de weide net als vier fietsers naderen.

En dat is de perfecte beschrijving van een ongeluk.

Ja, er zijn legio elementen die de gevolgen hadden kunnen beperken:

• Nuchter zijn. (Maar hoeveel effect heeft de nipt illegale waarde van de bestuurder? Sommigen verliezen alle controle na 1 pint, anderen kan je nauwelijks op een mindere reactievermogen betrappen na 4 pinten)
• Uitgerust zijn (maar wat is uitgerust op dat moment van de nacht? Een vermoeid persoon kan slechtere reactievermogens hebben dan een persoon met 4 pinten op die klaarwakker is. Wat was de combinatie van beide effecten bij deze bestuurder?)
• Geconcentreerd zijn. (Nuchter en uitgerust zijn helpt niks als je uit je neus zit te eten op de momenten waar het echt op aan komt. En je moet enkel maar eens rond kijken om te weten hoe de gemiddelde automobilist denkt over de moeilijkheidsgraad van het autorijden)
• Voldoende ervaring en scholing (tegenwoordig worden jonge chauffeurs niet opgeleid in stuurtechnieken, noch in schakeltechnieken. Enkel het slagen van het examen is van tel. Pas bij rijvaardigheidsstages komen dingen aan bod die eigenlijk basisvaardigheden horen te zijn, maar die door 70% van autorijdend vlaanderen zelfs onbekende materie is)
• Een veilige snelheid kiezen (wat is een veilige snelheid? Aan 70 km/u deze bocht net na een felle regenbui waarbij alle bladeren van de bomen zijn gewaaid is dan linker dan aan 90 km/u deze natte bocht insturen)
• Een correcte stuurhoek kiezen (is hij van de baan geraakt door verkeerd in te sturen? door te slippen op het wegdek omwille van onaangepaste snelheid?)
• Een correcte stuurtechniek kiezen (hoeveel heeft hij ingestuurd om de bocht te nemen? Hoeveel heeft hij uitgestuurd om uit de berm te geraken? Heeft hij na het raken van de duiker nog verder blijven sturen en kijken naar waar hij veilig de bocht kon uitrijden?)

De reden waarom hier dan ook heel wat milder wordt omgegaan met deze bestuurder is dus simpel: omdat hij verdorie de verpersoonlijking is van makkelijk de helft van autorijdend vlaanderen.

Dus ja. Als je pleit voor zware straffen, lijkt het mij billijk om de helft van autorijdend vlaanderen vandaag al hun autosleutels af te nemen.

Of misschien toch ook eens naar de overheid kijken, die nog altijd denkt dat goede chauffeurkennis van vader op zoon en moeder op dochter kan overgedragen worden? Waar een jongere die hoegenaamd nog niet eens kan rijden, wel een rijbewijs kan halen.

Het kan toch niet enkel en alleen zijn omdat we Belgen zijn, dat we incapabel zijn om te rijden? Daar waar Nederland, Duitsland en Groot-Brittanië al lang tonen dat het met lagere én hogere snelheden wél kan.

Ik denk persoonlijk dat alles gezegd werd met 2 dingen in de media:

• "De jongeren droegen fluoresceren vesten" (wat natuurlijk een nietszeggende opmerking is als bescherming tegen een slippend en tollend voertuig waarvan de bestuurder de controle al lang verloren heeft. Maar het is een aandachtspunt van de overheid!)
• "De bestuurder reed 90 km/u" (terwijl België nog niet eens verkeersdeskundigen heeft die naam waardig. Niet voor niets dat men in Nederland, Duitsland en Groot-Brittanië speciale teams heeft die ongevalsplek opmeten, registreren, fotograferen, onderzoeken en in computermodellen nabouwen om zo oorzaken en gevolgen te bepalen, in plaats van een landmeterke of ingenieurke met wat houten blokken die verbazend genoeg op enkele uren tijd al zijn berekeningen mbt snelheden klaar heeft)

[Gast]

Ik heb even gezocht in mijn archief en dit is zo een ongeval waarbij de bestuurder met twee wielen van de baan ging...



In dit geval geen 4 fietsers die van het fietspad werden gemaaid. In dit geval, raakte de bestuurder een boom en overleed later die dag in het ziekenhuis.

Of dit ongeval:


Bij een bocht raakten de rechter wielen 'biggenruggen' die een afscheiding tussen rijbaan en fietspad vormen. Door de destabilisatie van de wagen, steekt de wagen het fietspad over om vol op een boom in te rijden en 180 graden te draaien. Bestuurster zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis, maar gelukkig geen achteloze fietsers die net op dat fietspad reden...

En dat zijn dan nog maar 2 voorbeelden uit één dorp.

Het is moeilijk om over 'dader' te spreken, als iedereen zou vinden dat ie hoerechance had gehad dat ie in plaats van dood, enkel lichtgewond uit het wrak kroop. Maar in dat scenario zitten natuurlijk geen 4 fietsers die op de verkeerde plek op het verkeerde moment ergens waren...

[Gast]

Wouter,

Los van het dronken zijn, reed 'ie nog steeds te snel. En hij zal mede daardoor altijd gekweld worden door de vraag "wat als ik gewoon 70 reed?".


Dat je 140 rijdt waar je 120 kan tot daar aan toe...Maar 90 op een dergelijke baan...tja... Het is niet extreem te snel, maar wel te snel. Die 20 km/ u hebben er misschien voor gezorgd dat het voertuig is beginnen te slippen en net op die plaats van de baan is gevlogen waar de fietsers reden.

[Gast]

...
De reden waarom hier dan ook heel wat milder wordt omgegaan met deze bestuurder is dus simpel: omdat hij verdorie de verpersoonlijking is van makkelijk de helft van autorijdend vlaanderen.
...

Dat heb je juist gezien, wooter : in deze jongen kan de helft van Vlaanderen zich wél herkennen :
dus gaat iedereen dit ongeval door een mildere bril bekijken.

Rechter Borin wou een voorbeeld stellen met een straf van 5 jaar.
Feit is : kan je een voorbeeld stellen met iemand waar niemand in Vlaanderen zich in kan herkennen ?
Neen, dus, want niemand herkent zich in de jonge Roemeen.

Heel, heel, heel eerlijk, wooter : moest een jonge Roemeen aan het stuur geweest zijn op 11 november,
denk je écht dat er op deze manier geschreven zou worden in de media ?
Zou er een reportage gekomen zijn op Ter Zaken om de dader als "ook slachtoffer" te bespreken ?
Allez, ... wees nu eens heel eerlijk ...

annemie.hemelaers // Nov 12, 2009 at 21:24
→ Heb uw programma op t allerlaatste gezien. Ik ben zelf mama van Kristel , verongelukt in dec 2001 . Kristel werd weggemaaid door n jonge autobestuurder die 150 ipv 90 reed en door t rood licht reed.Het was reeds zijn tweede keer.De straf was om te huilen. 1 jaar rijverbod en boete quasi nihil. Terwijl we zo gevraagd hebben op de rechtbank van zijn auto voor altijd af te nemen.Ik kan u t gemis, verdriet niet uitleggen.Het is gruwelijk. Te weten dat je kind nooit meer thuis komt , te weten dat ze nooit zal kunnen trouwen , te weten dat we nooit grootouders zullen zijn. Kristel was 18 jaar. En dan hoor je op de Tv die banalisering : hij had maar n beetje gedronken , hij reed maar n beetje hard.Mensen aub: waar zijn we mee bezig ?Ik wens niemand maar ook niemand toe n kind te verliezen.Het is het ergste wat er is.Misschien kan je op onze sterrehemel gaan kijken www.ovk.be om te zien hoeveel verongelukte kinderen er zijn.Wat n leed dit allemaal meebrengt.Mvg. Annemie